«Θρησκευτική ετερότητα», η νέα θρησκεία!
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας σχολιάζοντας το κάψιμο του κορανίου στην Σουηδία, «το θλιβερό γεγονός της βεβήλωσης και της προσβολής ιερών βιβλίων συγκεκριμένης θρησκευτικής κοινότητας»[1], ανέφερε τα γνωστά γλυκανάλατα περί «θρησκευτικής ετερότητας», «θρησκευτικής διαφορετικότητας», «ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως», «ατομικού και συλλογικού δικαιώματος του θρησκεύειν», «ειρηνικής συνύπαρξης», «ανεκτικότητας» κ.α. που μας κάνουν, για άλλη μια φορά, να διερωτώμεθα μήπως αυτός ο άοσμος και άχρωμος, από πλευράς Ορθοδοξίας, λόγος θα έπρεπε να ακούγεται από τα χείλη πολιτικού αναλυτή και όχι από ιεράρχη της Εκκλησίας. Αμέσως δε έρχεται στο νου το σχετικό χωρίο από τις Πράξεις των Αποστόλων: καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν.
Λίγο κοινωνική θεωρία, λίγο Πατέρες της Εκκλησίας, λίγο πολιτική ορθότητα και το πλιγούρι είναι έτοιμο για σερβίρισμα ώς η τελευταία λέξη της «εξελιγμένης σύγχρονης Ορθοδοξίας»!
Βλέπει όμως κανείς ότι είναι νοθευμένο το πράγμα που σου δίνεται, ότι είναι ψεύτικο, διότι όταν για παράδειγμα σου μιλάει για «ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως» πάει ο νους σου στην διωκόμενη Εκκλησία της Ουκρανίας όπου αυτό δεν ισχύει, αλλά όλα όσα θρησκευτικώς ανελεύθερα γίνονται τώρα εκεί (με την σύμφωνη γνώμη και του συγκεκριμένου ιεράρχη), γίνονται εις το όνομα αυτής (της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως)!. Άρα μιλάμε για ψευτοσοφίσματα, (ψευτο)«αλήθειες» μειωμένης ισχύος, περιορισμένης χρονικής διάρκειας, περιορισμένης γεωγραφικής έκτασης, υποκειμενικής ερμηνείας, με τους όρους και τις προϋποθέσεις μίας πολεμοχαρούς παγκόσμιας κλίκας.
Τώρα μάλιστα ο εν λόγω Μητροπολίτης φαίνεται ότι αγωνιά να το πάει παραπέρα το πράγμα, να ενώσει τα διεστώτα, να σπάσει τα φράγματα, να ανοίξει πιο φανερά τον δρόμο για την αόρατη «εκκλησία», την πανθρησκεία. Δείτε τί λέει:
Πέραν όμως όλων αυτών το «ήθος» κάθε ανθρώπινης κοινωνίας υποδεικνύει μία ανεκτικότητα, η οποία δεν είναι έκφραση απλής ανοχής και σεβασμού.
Είναι μία στάση ζωής έναντι του άλλου, του θρησκευτικά διαφορετικοῦ, χωρίς να εκδηλώνεται με ένα αίσθημα υπεροχής που ταπεινώνει ή καταδυναστεύει τον «άλλον», τον «διαφορετικό», αυτόν δηλαδή που δεν συμφωνεί θρησκευτικά μαζί μας, άλλως δημιουργείται μία κοινωνική σύγχυση μεταξύ μιάς δεδομένης πλειοψηφίας ή μειοψηφίας, της δυνάμεως του ενός έναντι του άλλου, της «ανοχής» της πλειοψηφίας έναντι της μειοψηφίας ή της διεκδίκησης της μειοψηφίας έναντι της πλειοψηφίας.
Βέβαια βρισκόμαστε απέναντι και σε μία λανθασμένη αντίληψη εαν θεωρήσουμε ότι η ανεκτικότητα της θρησκευτικής ετερότητας είναι θέμα απλά και μόνο αριθμητικής υπεροχής και όχι ζήτημα ποιοτικής στάσης, δηλαδή έκφραση αποδοχής και σεβασμού της ιερότητας κάθε μορφής θρησκευτικότητας και διαφορετικότητας.
Όταν ένας μαθητής ζήτησε από τον Κύριο να του δώσει την άδεια να πάει να θάψει τον πατέρα του και μετά να Τον ακολουθήσει, (Ματθ. 8,21), ο Κύριος του είπε: ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. (Ματθ. 8,22). Ο Κύριος λέει στον μαθητή ότι αν Τον ακολουθήσει θα είναι ζωντανός πνευματικά, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας λέει ότι και οι ακόλουθοι του ισλάμ είναι ζωντανοί πνευματικά!
Μας καλεί ο Μεσσηνίας να κάνουμε μία «ποιοτική αναβάθμιση» στην αντίληψη της «ανεκτικότητας της θρησκευτικής ετερότητας». Δεν αρκεί η ανοχή στο διαφορετικό. Πρέπει να ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ και να ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ως ΙΕΡΑ τα δαιμόνια! Η μέθοδος αυτή της θετικής αποδοχής του «διαφορετικού» θυμίζει την ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα, η οποία ξεκίνησε ως ανοχή στην «διαφορετικότητα» και τώρα φτάσαμε να επιβάλλεται στα μικρά παιδιά η ομοφυλοφιλία! Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος μας λέει ότι αυτή η καρδιακή συνύπαρξη είναι αδιανόητη. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Έχουμε όμως τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος πιστεύει ότι όλες οι θρησκείες είναι διαφορετικά μονοπάτια που οδηγούν στον ίδιο Θεό, ενώ το κοράνι το έχει αποκαλέσει «ιερό» όπως έχουν κάνει και άλλοι ιεράρχες, από πατριάρχες έως μητροπολιτάδες!
Σε αυτό το πνεύμα κινήθηκε πρόσφατα ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας όταν τέλεσε Τρισάγιο για τους αλλόθρησκους, στην πλειονότητα μωαμεθανούς, εποίκους, οι οποίοι όπως μας είπανε πνίγηκαν σε διεθνή ύδατα έξω από την Πύλο. Τί ένα Ορθόδοξο Τρισάγιο, τί αυτό που κάνουν ή δεν κάνουν αυτοί, όλα «ιερά», σου λέει, είναι. Τι κι αν αυτοί δεν είναι Ορθόδοξοι, το ίδιο πράγμα, σου λέει, είναι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και εθνική υπόθεση, «εθνικό πένθος», μας είπαν!
Αλλά και η αναφορά του Μητροπολίτη Μεσσηνίας στις πλειοψηφίες και τις μειοψηφίες που δημιουργούν λέει «κοινωνική σύγχυση», πού ακριβώς αποσκοπεί; Μήπως η επικρατούσα στην Ελλάδα Ορθοδοξία είναι για τον εν λόγω ιεράρχη μία ανωμαλία στο παγκόσμιο «πολυπολιτισμικό» και «πολυθρησκευτικό» γίγνεσθαι; Και τα ποτάμια αίματος των Νεομαρτύρων της Ορθοδοξίας; Γι’ αυτό κάνει Τρισάγια για τους αλλόθρησκους εποίκους; Για να γίνουμε κι εδώ το συντομότερο «πολυπολιτισμικοί» και «πολυθρησκευτικοί» σαν την Σουηδία που έχει χάσει τον ύπνο της με τα γκέτο των μωαμεθανών;
Ο Θεός σέβεται το αυτεξούσιο, σέβεται την ελευθερία που Εκείνος έδωσε στον κάθε άνθρωπο να επιλέγει. Αλλοίμονο αν δεν το κάνουμε κι εμείς. Ευαρεστείται όμως ο Θεός με όλες τις επιλογές του ανθρώπου; Αν αυτό που επιλέξει ο άνθρωπος τον οδηγεί στον πνευματικό θάνατο ο Θεός θα πει «σέβομαι αυτό που επέλεξες»; Ο Χριστός, η Αυτοαλήθεια, ήλθε να πει όποιος θέλει ας ακολουθήσει ΕΜΕΝΑ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΟΔΟΣ, Η ΖΩΗ. Δεν ήλθε ο Χριστός να κάνει τον «ανεξάρτητο» διαιτητή των οποιωνδήποτε ανθρωπίνων επιλογών. Ο μασώνος κινείται εκ του Πονηρού και παριστάνει τον διαιτητή των «ίσων αποστάσεων» για να απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Χριστό και να τον ρίξει στην αιώνια Κόλαση. Αυτό κάνουν και όλοι αυτοί οι οικουμενιστές της παγκοσμιοποίησης που αδυνατίζουν και στριμώχνουν την Ορθοδοξία μέσα στις «συλλογικές» και τις «θρησκευτικές» «ετερότητες»!
Ο Μεσσηνίας δεν δίστασε μάλιστα να επικαλεστεί και Πατέρες της Εκκλησίας για να στηρίξει την «αναβαθμισμένη» «ποιοτική» ανοχή στην «ΙΕΡΟΤΗΤΑ» της «θρησκευτικής διαφορετικότητας»! Βέβαια τί να περιμένει κανείς; Εδώ στους αχειροτόνητους της Ουκρανίας αναγνωρίζουν ιεροσύνη! Πρόκειται για μια τακτική των οικουμενιστών εκσυγχρονιστών να επικαλούνται τάχαμου τους Πατέρες της Εκκλησίας για να μπερδέψουν το ποίμνιο να θεωρήσει ότι αυτά που λένε είναι Ορθόδοξα. Ένα άλλο πρόσφατο κραυγαλέο παράδειγμα είναι ο Νέας Ιωνίας, ο οποίος «αναβάθμισε ποιοτικά» την ανοχή σε μια άλλη «διαφορετικότητα», το βδελυκτό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, λέγοντας ότι ο ίδιος ο Χριστός βάζει αυτό το πάθος στους ανθρώπους και ότι αυτός ως ιεράρχης δεν μπορεί να κρίνει τον Χριστό που κάνει αυτό το πράγμα!
Να φυλάει ο Θεός να μην τρελλαθούμε με αυτά που ακούμε. Πόσο ξεφύγαμε τελικά! Αφήσανε την έσωθεν ειρήνη του Χριστού και ασχολούνται με φαινόμενα και εξωτερικά σχήματα του κόσμου τούτου. Δικαιολογούνε τις εκτρώσεις, την πορνεία, την ομοφυλοφιλία και ασχολούνται με κοινωνιολογίες, «συλλογικές ειρήνες» και «συνυπάρξεις» ανθρωπομαζών δίχως Χριστό!
Ο μακαριστός Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος περιγράφει με τον τρόπο του το υποκριτικό και ατελέσφορο αυτής της σάπιας κατάστασης σε μία ομιλία του.
Παρ’ ότι υπάρχουν σήμερα τόσες επιτεύξεις, τόση γνώση, τόση εξυπνάδα, τόση μόρφωση, υπάρχουν και τόσα θηρία. Βλέπεις μια μάνα λέαινα επάνω στο παιδί της να το κατακρεουργήσει και να πληρώνει και τον γιατρό για να το πετάξει. Δεν το κάνει το θηρίο αυτό, το κάνει; Σήμερα που δεν πατούμε το μυρμήγκι, που ξέρουμε να συμπεριφερόμεθα, που μάθαμε τόσους τρόπους, δεν παύουμε να είμεθα λιοντάρια όμως ταυτόχρονα. Αυτό δεν το κάνει η γάτα, δεν το κάνει ο σκύλος. Πήγαινε να του πάρεις ένα γατάκι. Θα σε ξεσκίσει. Πήγαινε σε μία κλώσσα να πάρεις ένα κλωσσοπούλι. Θα πεταχτεί επάνω σου να σου βγάλει τα μάτια. Το κάνει ο μορφωμένος! Το κάνει ο διανοούμενος! Το κάνει αυτός που δεν πατάει την κατσαρίδα! Αυτός που φοβάται το ποντικάκι το κάνει αυτό το πράγμα.
Γιατί; Γιατί είναι θηρίο μέσα του.
Μην κοιτάτε εξωτερικώς ποιος είναι ο άνθρωπος. Εσωτερικός ποιος είναι ο άνθρωπος. Ποιές του οι ενέργειες. [ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ]
[1]. Η ανεκτικότητα στην θρησκευτική ετερότητα
