Πατροκοσμάς, ο Μέγας
Ο Μέγας Πατροκοσμάς γεννήθηκε στο Μέγα Δεντρο της Αιτωλ/νίας, ένα χωριό κοντά στο Θέρμο. Για ν’ αποβεί η μεγαλύτερη διαχρονικά προσωπικότητα της Αιτωλ/νίας, αλλά κα σύμπαντος του ελληνισμού στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Πέρασε στη λαϊκή συνείδηση ως Πατροκοσμάς, όχι μόνο με την τυπική σημασία, ως κληρικός, αλλά και γιατί αντιμετώπισε τον υπόδουλο λαό, που η απελπιστική κατάστασή του τον είχε συγκλονίσει, σαν αληθινός Πατέρας.
Δεν ήταν μόνο η φτώχεια, αλλά το πιο φοβερό ήταν οι αθρόοι εξισλαμισμοί. Ακόμη και κληρικών. Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις δυσμενέστατες συνέπειες της δουλείας.
Αρχικά έγινε δάσκαλος. Αλλά το αδύναμο κεράκι του δασκάλου δεν αρκούσε ν’ αντιμετωπίσει το απέραντο σκοτάδι της τρισβάρβαρης τουρκοκρατίας. Γι’ αυτό κατέφυγε στο Άγιο Όρος και στην Αθωνιάδα Σχολή, προκειμένου να εξοπλιστεί περισσότερο. Δεδομένου ότι δίδασκαν τότε στην Αθωνιάδα οι μεγαλύτερες πνευματικές προσωπικότητες του ελληνισμού. Όπως, για παράδειγμα, ο Ευγένιος Βούλγαρης.
Το στρατηγικό του σχέδιο ήταν μεγαλοφυές. Η μοναδική πνευματική δύναμη, που θα μπορούσε να βγάλει τους υπόδουλους απ’ το βάραθρο της βαρβαρότητας δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη απ’ το Ευαγγέλιο. Αλλά το Ευαγγέλιο ήταν γραμμένο στην ελληνική γλώσσα. Και, προκειμένου να το κατανοεί ο λαός, χρειαζόταν γνώση της ελληνικής. Την οποία είχαν ξεμάθει μέσα στη γλωσσική βαβυλωνία, που ζούσαν. Και αυτό μόνο με την ίδρυση σχολείων θα μπορούσε να επιτευχθεί.
Έπειθε τις γυναίκες να καταθέτουν στα πόδια του τα πολύτιμα στολίδια, που φορούσαν. Ώστε με την εκποίησή τους να συγκεντρώνονται χρήματα για την ίδρυση και λειτουργία των σχολείων. «Καλύτερα αδελφοί μου, έλεγε, να έχετε στο χωριό σας ελληνικό σχολείο, παρά βρύσες και πηγάδια. Καλύτερα τα παιδιά σας να τ’ αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα…».
Κατάφερε να ιδρύσει περίπου 250 σχολεία, εκ των οποίων δέκα σχολαρχεία. Κάτι, που θα ήταν αδιανόητο για κάποιους τωρινούς υπουργούς Παιδείας, που χρησιμοποιούν τη θέση τους, προκειμένου να διδάξουν στα ελληνόπουλα μισελληνισμό, αρνησιθρησκεία και διαστροφή.
Στην αρχή του επέτρεπαν να κηρύττει παντού ελεύθερα. Γιατί πίστεψαν ότι δεν θα ’λεγε τίποτε διαφορετικό απ’ τους συνηθισμένους ιεροκήρυκες. Έτσι ώστε να τρώνε και να παχαίνουν τα σκουλήκια της αδικίας. Αλλά διαψεύστηκαν. Γιατί ο Πατροκοσμάς αντί να διανθίζει τα κηρύγματά του με υπνοφόρες τιποτολογίες, παιάνισε το εγερτήριο σάλπισμα του Ευαγγελίου. Τόσο μάλιστα εκκωφαντικά, ώστε ο λαός, που το ενστερνίστηκε, ξύπνησε και δεν έλεγε να ξαναδώσει νυσταγμό στα βλέφαρά του.
Ιδιαίτερα επαναστάτησε η συνείδησή του Πατροκοσμά, όταν διαπίστωσε αφενός την αγνότητα των ανθρώπων του λαού και αφετέρου την πονηριά, και την εκμετάλλευση των πλουσίων, των εμπόρων και των κοτζαμπάσηδων.
Χτυπούσε την αρχοντική τάξη. Κεραυνοβολούσε αμείλικτα τις καταχρήσεις, των αρχών, την πονηριά των πλουσίων και την εκμετάλλευση των εμπόρων. Κι ακόμη πιο πέρα στιγμάτιζε την υποχθόνια συμπεριφορά των Εβραίων…
Από το άλλο όμως μέρος, όσο ο λόγος του φρονημάτιζε το λαό, τόσο εξόργιζε τους κοτζαμπάσηδες και τους προύχοντες. Οι οποίοι μαζί με τους αρχιερείς του μαμωνά, Εβραίους, παρατάχθηκαν σε θέση μάχης.
Και βέβαια, προτού τον δολοφονήσουν βιολογικά, φρόντισαν να τον δολοφονήσουν ηθικά. Αφού τον παρουσίασαν ως «αντεθνικώς δρώντα». Γιατί, λέει, ξεσήκωνε το λαό εναντίον των Τούρκων. Δεδομένου ότι «έθνος» για τους πιστούς του Μαμωνά είναι όποιος τους προσφέρει τη μερίδα του λέοντος.
Και ποια ήταν τα ανήθικα ηθικά τους στηρίγματα; Ποιοι άλλοι; Η δεσποτοκρατία και το βολεμένο στα αστικά κέντρα παπαδαριό. Ολόιδιοι με κάποιους, που σήμερα του ψάλλουν ύμνους και παιάνες και διεκτραγωδούν το μαρτύριό του απ’ τους αλλοτινούς ομοϊδεάτες τους. Και βέβαια έτσι γίνεται πάντα: Αυτούς, που ζωντανούς το κατεστημένο δολοφονεί, τους τιμά νεκρούς.
Χαρακτηριστικά, στο Αργυρόκαστρο ο Μητροπολίτης Δοσίθεος μαζί με τους προύχοντες τον αντιμετώπισε με εχθρότητα. Στα Γιάννενα ο Μητροπολίτης με τους Εβραίους εμπόδισαν την είσοδό του στην πόλη. Στη Ζάκυνθο ο Μητροπολίτης Κουτούβαλης τον χαρακτήρισε «αιρετικό» και του επέβαλε εκκλησιαστικό επιτίμιο. Και άλλοι αλλού παρομοίως.
Σαν πρώτο μέτρο του διωγμού εναντίον του ήταν ο αποκλεισμός του από τις πόλεις. Αλλά, ενώ αυτοί τον απέκλειαν από τις πόλεις, ο λαός έτρεχε κατά χιλιάδες ξοπίσω του στην ύπαιθρο και κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη του.
Πώς, λοιπόν να αντιμετωπίσουν αυτόν, που τα λεγόμενά του τα επισφράγιζε με το προφητικό και θαυματουργικό του χάρισμα!
Κι όσο ο κλοιός εναντίον του γινόταν ολοένα και ασφυκτικότερος, τόσο ο Πατροκοσμάς εξαπόλυε δριμύτερο κατηγορητήριο εναντίον τους. Κι όσο η καταφορά του εναντίον τους μεγάλωνε την αντίδραση τους, τόσο η συμπάθεια και η αγάπη, που ’δειχνε στους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους, τον ανέβαζε ψηλότερα στη συνείδησή τους.
Τόσο που οι τελευταίες περιοδείες του είχαν πάρει χαρακτήρα κοινωνικής επανάστασης. Έτσι που ο κήρυκας της ευαγγελικής δικαιοσύνης δεν ήταν δυνατόν παρά να αντιμετωπισθεί ως ανατροπέας του κανιβαλικού κοινωνικού καθεστώτος…
Και βέβαια τη χαριστική βολή η μαφία του μαμωνά την άφησε στους, ειδικούς για τις περιπτώσεις αυτές, Εβραίους. Οι οποίοι και έδωσαν στον Κουρτ Πασά 50 σακούλες άσπρα. Έτσι ώστε να δώσει εντολή να τον δολοφονήσουν….
Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Με τους διαφόρους πλαστογράφους της ιστορίας. Οι οποίοι την αστραποβόλα ακτινοβολία του Πατροκοσμά και του Ευαγγελίου προσπαθούν να τη συσκοτίσουν με το άπλυτο φως της πουλημένης ασημαντότητάς τους. Και να τη δολοφονήσουν….
Για να τυφλώνουν την παιδεία και τα παιδιά του λαού και να συνεχίζουν το ληστρικό και δολοφονικό τους έργο σε βάρος της πατρίδας και της θρησκείας…
