Αποστρατεύτηκε στα κρυφά ο ναύαρχος Π. Λυμπέρης, γιος του ναυάρχου που διαχειρίστηκε τα Ίμια
Αίσθηση “μαγειρέματος” έχουν αφήσει η κρίσεις του ΚΥΣΕΑ του 2023, με την παύση θητείας του Αρχηγού Στόλου να είναι ίσως, η πιο χαρακτηριστική.
Πιο συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση του ΚΥΣΕΑ στις 16 Ιανουαρίου 2023 σχετικά με τις κρίσεις Αρχηγών Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων, αποφασίστηκε ομόφωνα η παράταση για ένα επιπλέον έτος της θητείας του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Φλώρου, η επιλογή ως Α/ΓΕΣ του Αντιστρατήγου (ΠΖ) Αγγελου Χουδελούδη καθώς επίσης και η επιλογή ως Α/ΓΕΝ του Αντιναυάρχου Ιωάννη Δρυμούση ΠΝ.
Ωστόσο, αν και δεν γνωστοποιήθηκε, ο Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης κρίθηκε στη συνεδρίαση αυτή του ΚΥΣΕΑ ως «ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του» και έτσι ολοκλήρωσε την θητεία του «στα κρυφά», αφού δεν υπήρξε πουθενά ουδεμία αναφορά στο όνομά του με τον θεσμό που υπηρέτησε, αλλά και στην απόφαση για την αποστρατεία του.
Τελικώς, με την επίσημη ανακοίνωση για τις κρίσεις που έγιναν στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ στις 17 Ιανουαρίου, έγινε δημοσίως γνωστό ότι καθήκοντα νέου Αρχηγού Στόλου αναλαμβάνει πλέον ο Αντιναύαρχος Κατάρας Δημήτριος – Ελευθέριος ΠΝ.
Η διαδρομή του κ. Λυμπέρη παρουσιάζει το δικό της ενδιαφέρον:
Στις 18-1-20 μαθαίναμε ότι ο υποναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης είναι ο νέος αρχηγός Στόλου, στη θέση του αντιναύαρχου Στέλιου Πετράκη, ο οποίος έγινε Α/ΓΕΝ. Μάλιστα, με απόφαση του ΣΑΓΕ ο κ. Λυμπέρης προήχθη σε Αντιναύαρχο.
Επιπλέον το ΣΑΓΕ αποφάσισε την αποστρατεία του αντιναύαρχου Ιωάννη Παξιβανάκη, που υπηρετούσε στη θέση του υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ. Εχει υπηρετήσει σε μονάδες κρούσης του ΠΝ ως αξιωματικός Σν, Αξιωματικός ΑΑ, διευθυντής Επιχειρήσεων.
Στις 26-9-22 μαθαίναμε ότι σε κρίσιμες στιγμές για τον Eλληνισμό και με την τουρκική απειλή να κλιμακώνεται, οι θεσμοί των Ενόπλων Δυνάμεων δέχονται εγχώρια επίθεση.
Διαβάσαμε ανώνυμο άρθρο στην εφημερίδα “Political”, το οποίο στρέφεται κατά του Αρχηγού του Στόλου Αντιναυάρχου Παναγιώτη Λυμπέρη. Μεταξύ άλλων τον κατηγορεί ότι επιδιώκει ένα «μικρό Ναυτικό» διότι εμφορείται από «αριστερές-αντιιμπεριαλιστικές» ιδεοληψίες, αποκρύπτει σειρά συμβάντων, δεν επιθυμεί την απόκτηση αμερικανικών πλοίων, διότι τρέφει “αντιαμερικανικά αισθήματα”, είναι “φιλοπόλεμος” για οικογενειακούς λόγους κ.λπ.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση άνθρωποι που τον γνώριζαν προσωπικά και εντός ναυτικού στάθηκαν απερίφραστα στο πλευρό του (όπως ο Βασίλης Μαρτζούκος που υπήρξε προϊστάμενός του).
Η καριέρα του Χρήστου Λυμπέρη, του ανθρώπου που πρότεινε το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου και αρνήθηκε να πάρει τη σημαία ο άνεμος
Ο Χρήστος Λυμπέρης (26 Φεβρουαρίου 1935) είναι Έλληνας ναύαρχος ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού καθώς και επίτιμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας (1993-96).
Το 1952 εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, από την οποία αποφοίτησε το 1956, ως μάχιμος σημαιοφόρος. Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους της σειράς του που κατάφεραν να εισαχθούν στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων χωρίς κανενός είδους παρέμβαση. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Επικοινωνιών του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού (HMS Mercury Royal Navy Signals School), στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πειραιώς και στη Ναυτική Σχολή Πολέμου. Είναι παντρεμένος με τη Χρυσούλα Καταγά, αδελφή του αντιναύαρχου Κωνσταντίνου Καταγά, και έχουν δύο γιους, αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού.
Υπηρέτησε σε πολεμικά πλοία ως κυβερνήτης. Το 1973, και ενώ υπηρετούσε κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΠΑΝΘΗΡ, ο Λυμπέρης συνελήφθη[6] από τη Χούντα των Συνταγματαρχών λόγω της συμμετοχής του στο Κίνημα του Ναυτικού, φυλακίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και αποτάχθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό.
Αποφυλάκιση από την χούντα και Βαρδινογιάννης
Η χούντα τον αποφυλάκισε τον Σεπτέμβριο και αμέσως έπιασε δουλειά στην πετρελαϊκή εταιρεία Motor Oil, του φίλου του επιχειρηματία Βαρδή Βαρδινογιάννη, όπου ανέλαβε διευθυντής αγοράς αργού πετρελαίου. Από αυτή τη θέση, εκπόνησε μελέτη των συμβολαίων αγοράς αργού πετρελαίου των εταιρειών BP, Mobil, Shell, και Texaco, σε σχέση με την προσαρμογή της τιμής αγοράς από τις συγκεκριμένες εταιρείες μετά τις αλλαγές που επέβαλλαν οι χώρες παραγωγής στα δικαιώματά τους. Στη συνέχεια παρουσίασε τα ευρήματά του στον Βαρδινογιάννη, ο οποίος του διπλασίασε τον μισθό.
Η συνεργασία με τον γιο του Ντερτιλή
Μετά την πτώση της Χούντας επανήλθε στην ενεργό δράση. Αργότερα, ως αρχηγός Στόλου και αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο Λυμπέρης είχε ως στενότερο συνεργάτη και διευθυντή του γραφείου του τον Βασίλειο Ντερτιλή, γιο του χουντικού πραξικοπηματία Νικολάου Ντερτιλή, τον οποίο γνώρισε και στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Χρήστος Λυμπέρης και Ανδρέας Παπανδρέου
Τον Ιούνιο του 1981 (επί κυβέρνησης Ράλλη) τοποθετήθηκε ναυτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία της Ουάσινγκτον. Ο ίδιος ο Λυμπέρης ερμήνευσε αυτή την κίνηση ως προσπάθεια του τότε αρχηγού ΓΕΝ Κωνσταντίνου Κονοφάου να τον «καλοπιάσει» επειδή ήξερε την προσωπική γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου, και έβλεπε την επερχόμενη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Ως ναυτικός ακόλουθος, ο Λυμπέρης ήρθε σχεδόν αμέσως σε σύγκρουση με τον Έλληνα πρέσβη στην Ουάσινγκτον Ιωάννη Τζούνη, ο οποίος (κατά τον Λυμπέρη) είχε απαράδεκτη για διπλωμάτη συμπεριφορά και καταφερόταν δημόσια εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου, μπορστά σε όλο το προσωπικό της πρεσβείας. Ο Τζούνης επίσης, είναι ο άνθρωπος που έχει κατηγορηθεί ως υπεύθυνος για την “παράδοση της ΑΟΖ μας στους Τούρκους”.
Αμέσως μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, ο Τζούνης ανακλήθηκε στην Αθήνα, και τον αντικατέστησε ο πρέσβης Νικόλαος Καρανδρέας. Από τη θέση του ναυτικού ακολούθου συνεργάστηκε με το ελληνικό λόμπι στην Ουάσινγκτον, του οποίου δύο από τα σημαντικότερα μέλη, ο εφοπλιστής Γιώργος Λιβανός (George P. Livanos) και ο δικηγόρος Γιώργος Βουρνάς (George C. Vournas), είχαν προσωπική φιλία με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αρκετά άλλα μέλη του λόμπι όμως εμφάνιζαν έντονη απέχθεια για τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, πράγμα που προκαλούσε σημαντικές δυσκολίες.
Ο Ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης τιμήθηκε με πλήθος παρασήμων και στρατιωτικών μεταλλίων και διαμνημονεύσων, μεταξύ των οποίων: Aνώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής, Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος, Χρυσούς Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α’, Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Α’ τάξεως, Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης, Αστήρ Αξίας και Τιμής, Διαμνημόνευση Ηγεσίας ΓΕΕΘΑ, Διαμνημόνευση Ηγεσίας Σχηματισμού- Μεγάλης Μονάδος Α’ τάξεως, Διαμνημόνευση Ευδοκίμου Διοικήσεως Α΄ τάξεως και Διαμνημόνευση Επιτελούς B΄ τάξεως. Επίσης, του απενεμήθη το παράσημο Officer of the Legion of Merit (ΗΠΑ) για την υπηρεσία του ως Ναυτικού Ακολούθου Ουασιγκτώνος.
Αρχηγός ΓΕΕΘΑ
Το 1993 ανέλαβε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1996, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον πτέραρχο Αθανάσιο Τζογάνη.
To Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου
Ο Λυμπέρης, μαζί με τον πτέραρχο Νικόλαο Κουρή και τον στρατηγό Νικόλαο Βορβολάκο, υπήρξαν οι δημιουργοί και εφαρμοστές (με πολιτική και στρατηγική σύλληψη και εντολή του Ανδρέα Παπανδρέου) του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) Ελλάδας και Κύπρου. Μάλιστα ο Λυμπέρης ήταν ο πρώτος που το διατύπωσε δημόσια, με το βιβλίο του «Σύγχρονη Ελληνική Αμυντική Στρατηγική», το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1993, οχτώ μήνες προτού το Δόγμα ανακοινωθεί επίσημα από τους Ανδρέα Παπανδρέου και Γλαύκο Κληρίδη.
Το Δόγμα ενοποίησε την αμυντική πολιτική Ελλάδας – Κύπρου. Με τη σχεδίαση, από το 1994, των ασκήσεων ΤΟΞΟΤΗΣ (ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ρόδου και Κύπρου) και τη συμμετοχή (για πρώτη φορά μετά το 1974) ελληνικών αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων στις ασκήσεις ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ επί κυπριακού εδάφους δόθηκε ουσιαστική ώθηση στην υλοποίηση του Δόγματος, το οποίο ενισχύθηκε περαιτέρω με την κατασκευή της Αεροπορικής Βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και της Ναυτικής Βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί Λάρνακας.[14] Οι στόχοι του Δόγματος, κατά τον Λυμπέρη, ήταν:
«Το Δόγμα στοχεύει στην προαγωγή λειτουργικής ενότητας των αμυντικών προσπαθειών δύο ανεξαρτήτων κρατών, Ελλάδας και Κύπρου, εντός μιας περιοχής αμοιβαίου ενδιαφέροντος και με καθαρά αμυντικό προσανατολισμό. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι ότι αναγνωρίζει την Τουρκία ως κοινή στρατιωτική απειλή, γίνεται σεβαστή η διεθνής οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενισχύεται το τοπικό αμυντικό δυναμικό, δεσμεύεται η Ελλάδα για παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς την Κύπρο σε περίπτωση επίθεσης και ενισχύεται η ελληνική αεροναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. (…) Το Δόγμα τόνωσε το ηθικό των Ελληνοκυπρίων, αύξησε το αμυντικό δυναμικό της Κύπρου, αναβάθμισε την επιχειρησιακή σχεδίαση και εκπαίδευση, ανέτρεψε την ψυχολογία της ομηρίας των Ελληνοκυπρίων στις τουρκικές διαθέσεις,δεν αντιστρατεύεται αμυντικούς στόχους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι σύμφωνο με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, έγινε αποδεκτό από ευρεία πλειοψηφία της κοινής γνώμης Ελλάδας και Κύπρου και μπορεί να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα π.χ. σε πιθανή αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου. Ήρθε έτσι πιο έντονα στην επιφάνεια η σύζευξη του Αιγαίου με την Κύπρο. Η Κύπρος, στρατιωτικά και στρατηγικά, λειτουργεί ως προγεφύρωμα της ασφάλειας της Ελλάδας. Το Δόγμα εξυπηρετεί τον ελληνικό στρατηγικό στόχο της παρουσίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Πως μπορούμε να αγνοήσουμε ότι στην Κύπρο διαβιεί το 10% του Ελληνισμού;»
Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου λειτουργούσε συμπληρωματικά με την ανάγκη για προωθημένο αεροναυτικό ρόλο της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, σε αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου ονόμασε, το 1993, «στρατηγική της Ανατολικής Μεσογείου».
Η απόρρητη έκθεση Λυμπέρη
Αυτό το πρόγραμμα ο Λυμπέρης το πρότεινε ήδη από τον Ιανουάριο του 1988, ως εν ενεργεία αντιναύαρχος και αρχηγός Στόλου, σε απόρρητη έκθεση προς τον Ανδρέα Παπανδρέου,όπου ανέφερε:
«Η στρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου είναι δεδομένη και έγκειται στο ότι: συνδέει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή. Ενώνει τις χώρες του Ινδικού με αυτές του Ατλαντικού. Μεγάλο μέρος της παγκόσμιας ναυτιλίας περνάει από το Σουέζ. Εθνικές θαλάσσιες γραμμές μεταφορών που μας συνδέουν με την Κύπρο και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου/Μέσης Ανατολής διασταυρώνουν την ίδια περιοχή. Η Ελλάδα ευρίσκεται στο κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου, με δεσπόζουσα τη θέση της Κρήτης, η οποία με κατάλληλη υποδομή μπορεί να ελέγχει ολόκληρη τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Φιλοσοφία προσέγγισης του στόχου μας θα είναι όπως επενδυθεί η Ελλάδα ρόλο αεροναυτικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο στο γενικότερο συμμαχικό πλαίσιο υποστήριξης των θαλασσίων γραμμών μεταφοράς στην περιοχή -πράγμα το οποίο αποτελεί κοινό συμφέρον- και για την εκπλήρωση του ρόλου αυτού να ενισχυθεί μέσα από το πλαίσιο νέας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ. Είμεθα αναγκασμένοι να αναπνέουμε από το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, συνεπώς η δυναμική παρουσία μας εκεί αποτελεί εθνική ανάγκη. Αποκτάται έτσι ευχέρεια ελιγμών μέσα στη Δυτική κοινωνία, ενώ παράλληλα δεν διαταράσσονται οι καλές σχέσεις μας με παραδοσιακά φίλες χώρες της περιοχής. Η Τουρκία θα αναγκασθεί να μοιράσει το δυναμικό της και έξω από το Αιγαίο.»
Ίμια
Ο ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης θεωρείτε εκ των πρωταγωνιστών των γεγονότων των Ιμίων. Έχει εκδώσει το βιβλίο »Οψόμεθα την αλήθεια καθώς εστί 1994-1996», στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα. Επίσης έχει αναφέρει πως μετά την αρνητική του στάση στην πολιτική ηγεσία, είχε δεχθεί απειλές.
Στην παρουσίαση του βιβλίου του αποκάλυψε πως ο Κώστας Σημίτης, ο τότε πρωθυπουργός τον ρώτησε αν είναι πρόβλημα να φύγει η ελληνική σημαία. Ο ναύαρχος είπε πως “στη σημαία έχουμε ορκιστεί και δεν γίνετε”. Ο κ. Σημίτης τον χαρακτήρισε συναισθηματικό, ενώ ο Θόδωρος Πάγκαλος που μετέπειτα τον κατηγορούσε, του είπε “Αρχηγέ δε λες ότι τη σημαία την πήρε ο άνεμος;”. Ο ναύαρχος αρνήθηκε πάλι.
