Ο Σχοινάς, η ΕΕ και η άνοδος του φασισμού σε Ιταλία – Ισπανία
Το πρόβλημα του κ. Σχοινά, όπως και όλου του «ευρωτλαντικού ιερατείου» φαίνεται να είναι περισσότερο η δημοκρατία στη Ρωσία, παρά η δημοκρατία στην ΕΕ
Δεν έγινε τυχαία αντιπρόεδρος της Κομισιόν ο Έλληνας, κατά την καταγωγή τουλάχιστον, Μαργαρίτης Σχοινάς. «Παιδί του σωλήνα» του «ευρωατλαντικού ιερατείου», χωρίς καμιά κοινωνική ή εθνική εμπειρία και αναφορά, εργάζεται όλη του τη ζωή σε γραφεία ευρωβουλευτών και σε διάφορα πόστα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Δεξί χέρι του Γιούνκερ στην περίοδο καταστροφής της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ (γνωστής ως Μνημόνια και Δανειακές), έφτασε να γίνει αντιπρόεδρος της Κομισιόν, επί προεδρίας Φον Λάιεν («Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», Αντισθένης). Και, όπως αποκαλύπτεται τώρα, νοιώθει πιο ελεύθερος να αναλάβει ήκιστα δημοκρατικές «ανιχνευτικές» πρωτοβουλίες, που πιθανώς βέβαια δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα.
Όπως αποκάλυψε προ ημερών το Politico ο κ. Σχοινάς παρευρέθη τον περασμένο Δεκέμβριο στο φεστιβάλ της νεολαίας των «Αδερφών της Ιταλίας», ενός κόμματος όχι απλά ακροδεξιού, αλλά με σαφείς φασιστικές τάσεις.
Η πρόεδρός του, Meloni, που φέρεται τώρα φαβορί για τη θέση του επόμενου Πρωθυπουργού της Ιταλίας, μπήκε στα 15 της στο νεοφασιστικό Εθνικό Κοινωνικό Κίνημα, τον απόγονο των Ιταλών φασιστών και διατηρεί πάντα το φασιστικό σύμβολο της τρίχρωμης φλόγας ως το σύμβολο του κόμματός της.
Στους εκλογικούς σχηματισμούς της συμμετέχει και η εγγονή του Ντούτσε Μπενίτο Μουσολίνι, επί των ημερών του οποίου η Ιταλία επετέθη στην Ελλάδα. (Το γράφουμε μπας και το έχουμε ξεχάσει και αυτό, όπως και τόσα άλλα).Το πρόβλημα του κ. Σχοινά, όπως και όλου του «ευρωτλαντικού ιερατείου» φαίνεται να είναι περισσότερο η δημοκρατία στη Ρωσία, παρά η δημοκρατία στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο αντιπρόεδρος δεν περιορίστηκε στους Ιταλούς φασίστες, συναντήθηκε και με τους Ισπανούς, του Vox, που αντιγράφουν, σχεδόν mot à mot την ναζιστική φρασεολογία και τεχνική των Ναζί κατά τις προεκλογικές εκστρατείες τους, ιδίως εναντίον των εγκαταλελειμμένων παιδιών, των αναπήρων και της αριστεράς.
Αντιρωσικό, όχι φιλορωσικό μέτωπο
Βεβαίως και η Μελόνι και το Vox και ο κ. Σχοινάς έχουν ένα κοινό σημείο: υποστηρίζουν τον Ζελένσκι. Και οι «Αδελφοί της Ιταλίας» και το Vox (αν και στην αντιπολίτευση) υποστήριξαν ενθέρμως την αποστολή ιταλικών και ισπανικών όπλων στο Κίεβο. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα η Μελόνι έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι μια κυβέρνηση με τη δική της συμμετοχή θα εξακολουθήσει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία. Σε θέματα υποταγής στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς δεν χωρούν ασφαλώς μικροκομματικά παιχνίδια! Το συμφέρον του έθνους (αλλά ποιανού έθνους;) πάνω από όλα.
Τώρα θα μου πείτε ότι εσείς διαβάσατε στις εφημερίδες σας ότι ο Πούτιν έριξε την κυβέρνηση της Ιταλίας και, επομένως, οδηγεί τη Μελόνι στην εξουσία. Το διαβάσατε γιατί έπρεπε να το διαβάσετε.
Δεν πρόκειται για τον Πούτιν, αλλά για τομείς του ευρωπαϊκού και αμερικανικού μεγάλου κεφαλαίου που στρέφονται τώρα όλο και περισσότερο προς την άκρα δεξιά, ως το plan B του σημερινού συστήματος εξουσίας στη Δύση, πολύ περισσότερο φοβούμενα την κοινωνική κρίση που υπήρχε και προ Ουκρανίας, αλλά απειλεί πια πολύ περισσότερο. Λένε ότι θέλουν να οχυρώσουν την Ευρώπη απέναντι στους μετανάστες, στην πραγματικότητα θέλουν να την οχυρώσουν την Εξουσία του μεγάλου Κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους και τις κοινωνίες που, ακόμα κι αν δεν το θέλουν, σπρώχνονται πια στην εξέγερση, από την ίδια τη δυναμική της οικονομικής κρίσης, ακόμα και για λόγους απλής επιβίωσης.
Η Κομισιόν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις ρίζες αυτής της κρίσης, ούτε να πιέσει σε μια προσπάθεια ειρήνευσης στην Ουκρανία και διακοπής του Ψυχρού Πολέμου. ‘Εχει γίνει η ίδια ο φορέας των πιο ακραίων ΝΑΤΟϊκών εξτρεμιστών, και ήταν πιο εύκολο να γίνει, λόγω του απολύτως αντιδημοκρατικού τρόπου συγκρότησης αυτού του οργάνου, που το αφήνει περισσότερο από όλα στο απυρόβλητο κάθε επιρροής από τους λαούς της ‘Ενωσης.
η μπορώντας να αντιμετωπίσει τις αιτίες της κρίσης, καταλήγει αναπόφευκτα, έστω και αν το κάνει δειλά προς το παρόν, να «εξερευνά» τις δυνατότητες «σύγκλισης» με τους φασίστες και λοιπούς ακροδεξιούς, όχι γιατί το θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Το προηγούμενο του μεσοπόλεμου
Τα ίδια άλλωστε συνέβησαν και στον μεσοπόλεμο. Πίσω από τη δήθεν «φιλολαϊκή» και «εθνική» δημαγωγία των Μουσολίνι και Χίτλερ, ήταν το χρήμα της Fiat, της ‘Ερικσον, της Κρουπ, της Τύσεν, της Ζίμενς, των κολοσσών που διαφεντεύουν και σήμερα την οικονομία της Ευρώπης. Ο Φασισμός και ο Ναζισμός ήταν οι μέθοδοι των ιθυνουσών τάξεων στην Ευρώπη να απαντήσουν σε μια κρίση που απειλούσε την εξουσία τους και έκανε τις παραδοσιακές, κοινοβουλευτικές, «δημοκρατικές» μεθόδους διακυβέρνησης αναποτελεσματικές. Στη Γαλλία πρόσφατα, ήταν ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της Φιγκαρό που χρηματοδότησε τον καθαρά νεοναζιστικών τάσεων Ερίκ Ζεμούρ.
Τι υπόσχονται στους Ιταλούς τα τρία κόμματα της δεξιάς και άκρας δεξιάς που συνασπίστηκαν; Περαιτέρω κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, απαλλαγή φορολογίας για το μεγάλο κεφάλαιο, στροφή στην πυρηνική ενέργεια.
