Ιπποκράτης: Έτσι αντιμετωπίζουμε τον Κορονοϊό!(Μέρος πρώτο)

Γράφει ο Οδυσσεύς:

        Μέρος Πρώτο

Πολλοί είναι οι φίλοι που μου τηλεφωνούν τελευταία, για να μάθουν πως πρέπει να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό, αφού όπου και αν στράφηκαν μέχρι τώρα δεν πήραν κάποια πειστική απάντηση. Εγώ με την σειρά μου, επειδή ο ίδιος δεν είμαι ειδικός, αποφεύγω να παραστήσω τον συμβουλάτορα σε ένα τόσο δυσεπίλυτο πρόβλημα. Υποσχέθηκα όμως σε όλους να τους ενημερώσω σύντομα, αφού πρώτα ενημερωθώ και εγώ.

Κατέφυγα λοιπόν για προσωπική μου ενημέρωση, σε κάποιον γνωστό μου γιατρό, από αυτούς που χαρακτηρίζονται ως μάχιμοι ιατροί. Ένας από τους λόγους που τον διάλεξα, ήταν οι πληροφορίες που είχα ότι είχε ασχοληθεί με την θεραπεία πάνω από 500 ασθενών που νόσησαν από κορονοϊό με ποικίλα συμπτώματα ελαφρά ή και πολύ βαριά και ότι δεν έχασε ούτε έναν από τους ασθενείς του. Είναι ειδικός παθολόγος και εργάζεται στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.  Τον βρήκαμε στο ιατρείο του και ευχαρίστως απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μας, αφού πρώτα δεσμευτήκαμμε ότι δεν θα αναφέρουμε ούτε το όνομά του, ούτε την πόλη στην οποία εργάζεται.

Ερώτ.: Γιατρέ μάθαμε ότι ασχοληθήκατε ιδιαίτερα με την αντιμετώπιση της πανδημίας, την οποία κάποιοι μας είπανε ότι αρχικά την υποτιμούσατε, μέχρι του σημείου να εξετάζετε covid – ασθενείς χωρίς να φοράτε μάσκα. Ποια είναι η αλήθεια;

Απάντ. : Δεν είναι ακριβώς έτσι. Η αρρώστια αυτή ήρθε με έναν τρόπο που εγώ τουλάχιστον άργησα να την αντιληφθώ. Ήταν Φεβρουάριος του 2020 όταν μαθαίναμε από την τηλεόραση ότι είχε ξεσπάσει ένα μεγάλο θανατικό σε όλον τον κόσμο, αλλά δεν βλέπαμε πουθενά αρρώστους ή πεθαμένους. Μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε καταλάβει τον κόσμο τέτοιος φόβος, που δίκαια κατέληγε κάποιος στο συμπέρασμα ότι είχε έρθει η συντέλεια του κόσμου. Επειδή δεν ήθελα να συμβάλω στην αύξηση του φόβου μεταξύ των ασθενών μου και στο ευρύτερο περιβάλλον μου, πράγματι δεν φορούσα μάσκα όταν εξέταζα τους ασθενείς μου, και τουτο για αρκετόν καιρό.

 Είχα στο νού μου την εικόνα που έβλεπα στην τηλεόραση, δηλ. ανθρώπους  που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν, συνδεδεμένους με ένα σωρό σωληνάκια, καθώς και τους νοσηλευτές ή τους γιατρούς ντυμένους με κάτι σκάφανδρα  σαν αστροναύτες και μου κοβόταν και εμένα το αίμα. Πόσο μάλλον στους ασθενείς μου.

Προσπαθούσα να αμβλύνω τον φόβο των ασθενών μου, λέγοντας ότι έχουν εμφανισθεί πολλές φοβερές ασθένειες στο παρελθόν τις οποίες όμως ο άνθρωπος με τις γνώσεις της επιστήμης αλλά και την βοήθεια του Θεού κατάφερε να κατανικήσει, οπότε και σε αυτή την αρρώστια κάτι τέτοιο θα συμβεί.

Λίγο αργότερα όμως αναγκάστηκα να φορέσω μάσκα και εγώ, διότι ο φόβος είχε επικρατήσει παντού και όπως διαπίστωσα, κινδύνευα να θεωρηθώ από τους ασθενείς μου ως εστία μολύνσεως και παράγων μεταδόσεως του ιού, πράγμα που θα μεγάλωνε τον φόβο τους και θα με εξουδετέρωνε ως ιατρό.

Ερώτ.: Δηλαδή δεν πιστεύετε στην αναγκαιότητα της χρήσης της μάσκας, ή αντισηπτικών ή γαντιών;

Απάντ. : Η μάσκα είναι ένα προστατευτικό μέσο. Πρέπει να την φορούν όσοι έχουν συμπτώματα και μεταδίδουν τον ιό. Εννοώ τον οποιοδήποτε ιό του αναπνευστικού. Οι ιοί αυτοί μεταδίδονται με τα σταγονίδια  που διασπείρονται στο περιβάλλον με τον βήχα ή το φτέρνισμα των ασθενών, όχι με την αναπνοή των υγειών ανθρώπων.. Τα γάντια και τα αντισηπτικά είναι χρήσιμα για τις αρρώστιες που μεταδίδονται μέσω του πεπτικού συστήματος. Ακόμη και αν μία επιφάνεια είναι μολυσμένη με έναν κορονοϊό, δεν βλέπω με ποιόν τρόπο ο ιός αυτός θα εισχωρήσει στο αναπνευστικό μου σύστημα. Για τον ίδιο λόγο θεωρώ ότι και η αποφυγή νεκροψίας σε ασθενείς που πέθαναν με ή από Covid αν δεν είναι βλακεία, είναι υπόπτου σκοπού.

Ερώτ.: Οι πληροφορίες μου λένε ότι έχετε αντιμετωπίσει με μεγάλη επιτυχία πολλές εκατοντάδες περιστατικά covid που σας παρουσιάστηκαν. Είναι αλήθεια;

Απάντ. :Μέχρι τώρα, ναι. Το μέλλον αόρατον. Το πόσοι ακριβώς ασθενείς μου μολύνθηκαν από τον ιό δεν μπορώ να το γνωρίζω ακριβώς. Με συμπτώματα κορονοϊού εμφανίστηκαν στο ιατρείο μου στα δύο αυτά χρόνια αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι, σίγουρα πολύ πάνω από 500. Οι περισσότεροι με θετικό PCR, κάποιοι όμως και με αρνητικό, που όμως αποδείχτηκε ότι ήταν ασθενείς covid. Από αυτούς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό εμφανίστηκε με συμπτώματα πνευμονίας, δηλαδή με προσβολή του κατώτερου αναπνευστικού. Δόξα τω Θεώ όλοι τους πήγαν καλά, δεν έχασα κανέναν. Να σας εξομολογηθώ μάλιστα ότι δεν χρειάστηκε να στείλω ούτε έναν στο νοσοκομείο και ούτε χρειάστηκε κάποιος να διασωληνωθεί, κλπ

Ερώτ.: Θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε ότι είστε εκ των πραγμάτων ειδικός στην αντιμετώπιση αυτής της αρρώστιας.

Απάντ. : Άκου να σου πω φίλε μου. Μακριά από εμένα οι ταμπέλες. Τον μόνο άνθρωπο που αναγνωρίζω ως  ειδικό στην αντιμετώπιση μιας πανδημίας  είναι ο Ιπποκράτης, διότι αντιμετώπισε χωρίς κανένα μέσο αληθινές πανδημίες και απέκτησε τεράστια εμπειρία και ας μην κατάφερε να σώσει το Περικλή όπως διάβασα σε ένα άρθρο που έγραψες. Στην σημερινή εποχή η λέξη ειδικός έχει συγκεκριμένη σημασία, άσχετα με το ότι σήμερα βλέπουμε κάμποσες ντουζίνες πτυχιούχων πανεπιστημίου να αλληλοσπρώχνονται στα πάνελ της τηλεοράσεως παριστάνοντες τους «ειδικούς» επί παντός του επιστητού σχετικά με την ιατρική.

Ερώτ.: Δηλαδή δεν υπάρχουν σήμερα ειδικοί σύμφωνα με την γνώμη σας; Αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;

Απάντ. : Μην βάζετε στο στόμα μου πράγματα που δεν είπα. Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα που είναι χαρακτηριστικό, για να καταλάβετε πως βλέπω τους ειδικούς: Όταν πρόκειται για ένα θέμα φαρμοκοθεραπείας ή φαρμακοεπαγρύπνησης, τον μόνο ειδικό που είδα στην τηλεόραση είναι ο καθηγητής κ. Κούβελας και θα έπρεπε όλοι επί θεμάτων της ειδικότητάς του να σέβονται την γνώμη του. Είδα όμως με έκπληξή μου, ότι βρέθηκαν αρκετοί «τηλεπερζόνες» που παραλίγο να του διδάξουν φαρμακολογία. Βέβαια δεν θα πρέπει κάποιος να τρέξει στον κ. Κούβελα για να ενημερωθεί για τα επιδημιολογικά στοιχεία της πανδημίας. Για αυτά θα πρέπει να σεβαστούμε την γνώμη του καθηγητού Ιωαννίδη, του οποίου την επιστημονική εκτίμηση, προσπάθησαν επίσης να απαξιώσουν οι «τηλεπερζόνες». Και για να το ξεκαθαρίζουμε: Όταν στην κουζίνα του σπιτιού μας τρέχει η βρύση, ο ειδικός που πρέπει να συμβουλευθούμε για να την διορθώσουμε είναι ο υδραυλικός, τον οποίο όμως δε μπορούμε να συμβουλευτούμε για το ότι η πρίζα στο σαλόνι μας δεν έχει ρεύμα. Εκεί πρέπει να φωνάξουμε τον ηλεκτρολόγο.

Ερώτ.: Ας έλθουμε όμως στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Γιατί κατά την γνώμη σας πέθαναν τόσοι πολλοί άνθρωποι; Φταίει η θεραπεία που τους χορηγούν; Μήπως φταίει σε κάτι το υγειονομικό σύστημα και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τους ασθενείς; Ποια μέθοδο ακολουθείτε εσείς και δεν έχετε χάσει κάποιον ασθενή σας; Μήπως αντιμετωπίσατε μόνον ελαφρά περιστατικά;

Απάντ. : Δεν είμαι μόνον εγώ που δεν έχω χάσει κάποιον από τους ασθενείς μου. Άκουσα προ καιρού κάποιον συνάδελφο νοσοκομειακό πνευμονολόγο, στο νοσοκομείο  Άγιος Ανδρέας Πατρών, να λέγει ότι εφαρμόζοντας την απλή καθημερινή ιπποκρατική ιατρική που διδάσκεται στα πανεπιστήμια, αντιμετώπισε επιτυχώς όλα τα περιστατικά πνευμονίας covid που εισήλθαν στην κλινική του, χωρίς να χάσει κάποιον ασθενή του.

Επίσης επανειλημμένα άκουσα τον εξαίρετο συνάδελφο, κ.Ζώη Μπέχλη, πλοίαρχο του ΠΝ, τ. διευθυντή της παθολογικής κλινικής του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, να λέγει ότι αντιμετώπισε μεγάλο αριθμό ασθενών covid στην κλινική του και δεν έχασε κανέναν ασθενή του. Πιστεύω ότι και πολλοί άλλοι συνάδελφοι που εφαρμόζουν σωστά την γνωστή ως σχολική ή ιπποκρατική ιατρική, δεν έχουν απώλειες ασθενών τους.

Εγώ δεν εργάζομαι σε νοσοκομείο. Αντιμετώπισα το πλήρες φάσμα συμπτωμάτων της covid που περιλαμβάνουν και ελαγρά περιστατικά, αλλά και βαρύτατα . Στην ευρύτερη περιοχή καλύπτω υγειονομικά περίπου 15.000 κόσμο, δηλαδή ότι συμβεί σε αυτούς θα ζητήσουν βοήθεια στο ιατρείο μου. Έτσι μού ήλθαν ασθενείς με συμπτώματα μιας απλής ίωσης, αλλά και ασθενείς με συμπτώματα βαρειάς πνευμονίας. Η αντιμετώπιση ήταν τελείως απλή. Εφάρμοσα μόνον όσα έχω μάθει ως φοιτητής ιατρικής και ως επαγγελματίας ιατρός όλα τα χρόνια που ασκώ το ιατρικό επάγγελμα. Εξέταζα τους ασθενείς μου, αξιολογούσα την κατάσταση και συνιστούσα μία αγωγή κατά περίπτωση, ανάλογα με τα ευρήματα των εξετάσεων.

Ερώτ.: Μα το ίδιο δεν κάνουν όλοι οι γιατροί;

Απάντ. : Το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν. Πιστεύω ότι όλοι όσοι έκαναν το ίδιο, είχαν τα ίδια αποτελέσματα στην θεραπεία των ασθενών τους. Διαπίστωσα όμως ότι μεγάλος αριθμός ασθενών, αντιμετωπίζονταν με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο από αρκετούς συναδέλφους. Τηλεφωνούσαν οι ασθενείς στον ιατρό τους,  λέγοντας ότι έχουν συμπτώματα ιώσεως αναπνευστικού και θετικό τεστ κορονοϊού και έπαιρναν την απάντηση ότι έπρεπε να καθίσουν στο σπίτι σε καραντίνα παίρνοντας μόνον παρακεταμόλη. Ούτε εξετάσεις, ούτε αντιβιοτικά, ούτε κάτι άλλο. Όταν εμφανιζόταν τα συμπτώματα της πνευμονίας, τρέχανε και δεν φτάνανε. Κατέληγαν στο νοσοκομείο με δύσπνοια και πριν καλά καλά το καταλάβουν βρισκόταν διασωληνωμένοι, επειδή το οξύμετρο έδειχνε οξυγόνο κάτω από 90.

Ερώτ.: Θα μπορούσατε να μας παραθέσετε το θεραπευτικό πρωτόκολλο που συνήθως εσείς χρησιμοποιείτε;

Απάντ. :Βεβαίως, γιατί όχι. Πρώτα από όλα εξετάζομε τον ασθενή σχολαστικά. Αν τα συμπτώματα είναι τελείως ήπια και δεν υπάρχουν κλινικά ευρήματα, δεν χρειάζεται ειδική θεραπεία. Θα πρέπει όμως να έχουμε τον ασθενή σε τακτική παρακολούθηση, ώστε στην παραμικρή αλλαγή της κλινικής εικόνας, να προβούμε σε επανεξέταση και επανεκτίμηση της κατάστασης. Αν υπάρχουν κλινικά σημεία και ευρήματα φαρυγγοαμυγδαλίτιδος, τραχειίτιδος ή  βρογχίτιδος, προσωπικά χορηγώ δοξυκυκλίνη σε δόση 100 mg δύο φορές ημερησίως. Αν εκ της κλινικής εικόνας υπάρχει υποψία πνευμονίας, προβαίνουμε σε ακτινολογικό έλεγχο των πνευμόνων και επί διαπιστώσεως πνευμονίας, προσωπικά εκτός από την δοξυκυκλίνη προσθέτω και μία κινολόνη τη λεβοφλοξασίνη ή την μοξιφλοξασίνη σε δόση 500 mg ημερησίως. Ταυτόχρονα προβαίνουμε σε αιματολογικό έλεγχο, (γενική αίματος, λευκά, τύπος, δείκτες φλεγμονής, δ-διμερή) και χορηγούμε επιπλέον δεξαμεθαζόνη σε δόση 6 – 8 mg ημερησίως και ενέσεις ηπαρίνης, από 6000 ΙΕ έως 10000 ΙΕ ημερησίως. Επιπλέον δίνομε υψηλές δόσεις βιταμίνης D, C και ψευδαργύρου. Η θεραπεία μπορεί να τροποποιηθεί ή και να επεκταθεί αναλόγως της πορείας. Στους δικούς μου ασθενείς, σε ελάχιστους μόνο χρειάστηκε να προμηθευτούν έναν συμπυκνωτή εισπνεόμενου αέρος διότι είχε πέσει το οξυγόνο τους πολύ χαμηλά, (μεταξύ 70 και 80) και αυτό για λίγες μέρες. Όλους όσους είχαν πνευμονία, τους είχα σε στενή παρακολούθηση. Έπρεπε να προμηθευτούν ένα οξύμετρο και ένα θερμόμετρο και δύο έως τρείς φορές την ημέρα έπρεπε να μετράνε το οξυγόνο, την θερμοκρασία και να μου τα στέλνουν ηλεκτρονικά για να τα ελέγχω. Επίσης ανέθετα σε κάποιον από την οικογένειά τους, να μετρά τον αριθμό των αναπνοών του ασθενούς χωρίς να είναι εις γνώσιν του ασθενούς ο ακριβής χρόνος της μετρήσεως και με όλα αυτά σε συνδυασμό με μία σύντομη (όχι πάνω από 5 λέξεις) υποκειμενική αυτοαξιολόγηση του ασθενούς, κατάφερνα και είχα μία πλήρη εικόνα της πορείας της νόσου του κάθε ασθενούς μου και στεκόμουν από την σίγουρη μεριά.

Ερώτ.: Πολλοί συνάδελφοί σας δίδουν την ατσιθρομυκίνη. Εσείς γιατί δίνετε δοξυκυκλίνη;

Απάντ. : Διότι μία πολύ συχνή αιτία πνευμονίας είναι οι άτυποι μικροοργανισμοί (μυκόπλασμα και χλαμύδια) που η θεραπεία πρώτης εκλογής σε αυτά είναι η δοξυκυκλίνη. Πέραν τούτου έχω στα υπόψη μου κάποιες εργασίες από Καναδά και Ιταλία, σύμφωνα με τις οποίες η δοξυκυκλίνη είναι δραστική και έναντι του ίδιου του κορονοϊού. Βέβαια επηρεάστηκα και από το ότι όταν στην Ινδία ξέσπασε η αρρώστια αυτή, οι Ινδοί χορηγούσαν μόνον δοξυκυκλίνη και ιβερμεκτίνη με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό διάλεξα να δώσω, αυτό έδωσα και δίδω και δεν μετάνιωσα για αυτό.

Ερώτ.: Ποιο θεωρείτε ότι είναι το κύριο σφάλμα που γίνεται σήμερα στα νοσοκομεία και πεθαίνουν τόσοι πολλοί ασθενείς με covid;

Απάντ. : Δεν γνωρίζω ποια είναι τα θεραπευτικά πρωτόκολλα που εφαρμόζονται στα διάφορα νοσοκομεία. Ακούγονται πολλά, αλλά δεν μπορώ να πάρω θέση επ αυτών διότι δεν γνωρίζω τι είναι αλήθεια και τι όχι. Ακούω ότι διασωληνώνουν  πολύ εύκολα τους ασθενείς, μόνο και μόνο επειδή το οξυγόνο του έπεσε κάτω από 90. Δεν τολμώ να πιστέψω κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι η υπόθεση χάνεται πριν ο ασθενής φθάσει στο νοσοκομείο. Ο καθηγητής κ. Κούβελας έχει απόλυτο δίκιο, όταν λέγει ότι λείπει η πρωτοβάθμια περίθαλψη. Όταν ένας ασθενής εισαχθεί σε νοσοκομείο έχοντας ήδη αναπτύξει Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας, η κατάσταση είναι πλέον δύσκολη. Στο σύνδρομο αυτό υπάρχει ήδη καταστροφή της κυψελιδοτριχοειδικής μεμβράνης και η προβλεπομένη θνητότητα είναι ήδη πολύ υψηλή. Τα βιβλία αναφέρουν θνητότητα 30% παρά πάσαν θεραπείαν. Η έγκαιρη και σωστή εξωνοσοκομειακή αντιμετώπιση, προλαμβάνει την ανάπτυξη αυτού του συνδρόμου. Όταν όμως βάζουμε τον ασθενή σε δύο βδομάδες καραντίνα χωρίς  ιατρική φροντίδα, είναι σαν να προετοιμάζομε την κηδεία του. Αυτό θεωρώ ότι είναι το κύριο λάθος που γίνεται σε όλη την Ευρώπη, σχετικά με την αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας.

Ερώτ.: Γιατρέ έχω πολλές ερωτήσεις ακόμη να σας κάνω, αλλά στο σημείο αυτό θα ήθελα να βάλουμε μία άνω τελεία και να ακούσω και κάποιους από τους ασθενείς  σου, να μας διηγούνται κάποιες από τις εμπειρίες τους σχετικά με την πανδημία. Θα μπορούσατε να με φέρετε σε επαφή με κάποιους από αυτούς;

Απάντ. : Γιατί όχι; Βέβαια πρέπει να τους ρωτήσω πρώτα αν είναι σύμφωνοι, καθότι υπάρχει το ιατρικό απόρρητο και δεν μπορώ να σας στείλω σε αυτούς. Πιστεύω όμως, ότι αρκετοί από αυτούς δεν θα έχουν αντίρρηση να απευθυνθούν οι ίδιοι προς εσένα και να σου διηγηθούν τα βιώματά τους. Ένα άλλο εμπόδιο στο να τους συναντήσεις είναι το ότι είναι διασκορπισμένοι σε διάφορες πόλεις και στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Τέλος πρώτου μέρους, (συνεχίζεται)

ΥΓ: Αγαπητέ αναγνώστη. Επειδή σκοπός δημοσιεύσεως είναι η καλύτερη ενημέρωση των Ελλήνων για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσουν επιτυχώς την πανδημία, κοινοποίησε σε δύο τουλάχιστον γνωστούς σου το λινκ της ιστοσελίδας romios.online με την σύσταση να διαβάσουν και το πρωτο μέρος της παραπάνω συνέντευξης, αλλά και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν άμεσα. Στην συγκεκριμένη αρώστια η ενημέρωση σώζει ζωές!

Οδυσσεύς

Πηγή εικόνας