Η πολύχρωμη «οικογένεια» και το Ελληνικό Σύνταγμα
Γράφει ο Χαράλαμπος Άνδραλης, Δικηγόρος
«Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους» Άρθρο 21 παρ. 1 του Συντάγματος
Σύμφωνα με το άρθρο 21 του Συντάγματος, η οικογένεια δεν είναι, ούτε μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μία απλή έννομη σχέση μεταξύ κάποιων ανθρώπων, αλλά ως θεμέλιο του Έθνους.
Ο συνταγματικός νομοθέτης στο άρθρο 21, ως οικογένεια εννοεί χωρίς αμφιβολία, τη μοναδική έως σήμερα νομικά αναγνωρισμένη μορφή οικογένειας. Άλλωστε, ούτε ο πιο φανατικός ΛΟΑΤΚΙ θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι «οικογένειες» ομοφυλοφίλων θα είναι θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, έννοιες που αποστρέφονται στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι υποστηρικτές τους.
Στο ίδιο συνταγματικό άρθρο προστατεύονται η μητρότητα και η παιδική ηλικία, έννοιες συνυφασμένες με την παραδοσιακή οικογένεια. Χρήζουν προστασίας, όχι μόνο επειδή είναι ιεροί θεσμοί, αλλά και επειδή οι μητέρες και τα παιδιά – ιδίως αυτά – βρίσκονται σε αδύναμη θέση, εξαρτώμενα από τη φροντίδα της οικογένειας και δευτερευόντως της πολιτείας.
Όμως, στα πλαίσια της αντιστροφής των εννοιών, βασικό επιχείρημα υπέρ της τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλους, είναι η υποτιθέμενη καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών που μεγαλώνουν σε «οικογένειες» από ομόφυλα ζεύγη. Το βασικότερο δικαίωμα αυτών των παιδιών, δηλαδή η ανατροφή σε μία πραγματική οικογένεια και η προστασία της παιδικής ηλικίας τους, καταπατώνται εγκληματικά, χάριν των ομόφυλων συντρόφων, όμως αυτή η καταπάτηση δεν ενοχλεί την υποκριτική ευαισθησία των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.
Η δε επίκληση της ισότητας για τη θέσπιση ομοφυλόφιλου γάμου και υιοθεσίας, είναι απολύτως εσφαλμένη, διότι η αρχή της ισότητας επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείριση προσώπων που τελούν υπό τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες.
Δεν είναι όμοιες περιπτώσεις τα ανδρόγυνα με τα ομόφυλα ζευγάρια, διότι το πρώτο είναι μια φυσική κατάσταση, ενώ το δεύτερο μία τεχνητή και μάλιστα αφύσικη. Το σχήμα της παραδοσιακής οικογένειας, δεν είναι γνώρισμα της «θεοκρατικής» Ελλάδας. Σε όλους τους πολιτισμούς της γης η οικογένεια είχε την ίδια μορφή, ενώ η ομοφυλοφιλία, παρότι υπήρχε πάντοτε ως σεξουαλική συμπεριφορά, δεν ελάμβανε οικογενειακό κύρος, αλλά αποτελούσε στις περισσότερες περιπτώσεις κάτι περιθωριακό.
Μόλις στις αρχές του 21ου αιώνα, άρχισαν να θεσμοθετούνται δειλά – δειλά οι απομιμήσεις της πανανθρώπινα αποδεκτής οικογένειας. Ωστόσο, αν και οι κοινωνίες «προχωρούν», η φύση του ανθρώπου παρέμεινε ίδια και δύο ομόφυλοι εραστές δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν μαζί. Οι φυσικοί νόμοι έχουν σταθερές, οι οποίες δεν μπορούν να μεταβληθούν και αν μεταβληθούν επέρχονται σοβαρές δυσλειτουργίες. Ο άνθρωπος όταν αντιτίθεται στη φύση του υποφέρει, και αυτό είναι φυσικός νόμος, όσο και αν δεν το παραδέχονται οι φορείς αυτών των αιτημάτων, οι οποίοι νομίζουν ότι το πρόβλημά τους θα λυθεί αν αποδεχτούν την επιλογή τους όλοι οι άνθρωποι και αν η κοινωνία θεσμοθετήσει τις σχέσεις τους.
Το ότι η ανδρόγυνη οικογένεια υπήρχε ως θεσμός σε όλους τους πολιτισμούς, φανερώνει ότι δεν είναι κοινωνική εφεύρεση, αλλά φυσική κατάσταση και επομένως η εξίσωσή της με τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, αποτελεί εξομοίωση διαφορετικών περιπτώσεων, η οποία δεν είναι σύμφωνη με την αρχή της ισότητας.
Επιπλέον, το ότι κάποια ανδρόγυνα ή μεμονωμένοι γονείς, είναι ακατάλληλοι γονείς, δεν είναι επιχείρημα για να αλλοιωθεί ο φυσικός θεσμός της οικογένειας, όπως και το ότι ένας υπουργός παρανόμησε ή απέτυχε, δεν είναι επιχείρημα για να καταργηθούν τα υπουργεία. Αυτή η ισοπεδωτική επιχειρηματολογία των δικαιωματιστών, όσο εσφαλμένη και να είναι, οφείλει να αφυπνίσει τις παραδοσιακές οικογένειες στην προτεραιοποίηση της βελτίωσης των ενδοοικογενειακών σχέσεων και στην επανεκτίμηση της σημασίας υγιούς οικογενειακού περιβάλλοντος για τα παιδιά.
Όντως, η οικογένεια είναι θεμέλιο του Έθνους, διότι σ’ αυτήν αναπτύσσονται οι πρώτες κοινωνικές σχέσεις του ανθρώπου, από τις οποίες στην παιδική του ηλικία μαθαίνει την ομαδικότητα, την πειθαρχία, την αγάπη. Όλα αυτά, κατά κοινή ομολογία, θεμελιώνουν ισχυρούς χαρακτήρες και προσφέρουν ατομικά και κατ’ επέκταση κοινωνικά, ψυχική ισορροπία και ευτυχία. Γι’ αυτό, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η κρίση του θεσμού της οικογένειας έχει βαρύνουσα επιρροή στη γενικότερη ανισορροπία.
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα και την κρίση αξιών των Ελλήνων, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η προαποφασισμένη θεσμοθέτηση ομοφυλοφιλικού γάμου και τεκνοθεσίας θα είναι όχι μόνο αντίθετη με το Σύνταγμα και τον αξιακό κώδικα της Ελλάδας, αλλά και καταστροφική για τη χώρα μας.
