Α.Ντούγκιν: «Θα έχουμε νικήσει στην Ουκρανία όταν καταλάβουμε την μισή χώρα και φτάσουν οι μπότες μας σε Ουγγαρία-Πολωνία»
«Οι Ρώσοι είμαστε οι στρατιώτες της αιωνιότητας»
O Aλεξάντερ Ντούγκιν, ο βασικός σύμβουλος και μέντορας του Ρώσους προέδρου Β.Πούτιν, οριοθέτησε τον πραγματικό στόχο της Ρωσίας στην Ουκρανία που είναι η κατάληψη της μισής χώρας και οι ρωσικές δυνάμεις να φτάσουν ως την Ουγγαρία και την Πολωνία
Τους ρωσικούς αντικειμενικούς σκοπούς αποκάλυψε στην συνέντευξή του με τον Π.Βολκόφ για την πύλη ukraina.ru και όπως είπε, η Ρωσία ευνοούμενη από την κρίση στο Ισραήλ πρέπει να επεκταθεί ξανά στα εδάφη της Novorossiya (Νέα Ρωσία), δηλαδή να γίνει πάλι αυτοκρατορία.
Πρόσθεσε μάλιστα πως αυτό θα γίνει απορρίπτοντας τόσο τον καπιταλισμό των Αγγλοσαξόνων όσο και τον υπαρκτό σοσιαλισμό των Μπολσεβίκων.
Η παλαιστινιακή σύγκρουση άλλαξε σοβαρά τη γεωπολιτική κατάσταση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η Ουκρανία είχε τεράστια υποστήριξη, η Ρωσία ήταν σε πόλεμο με το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, τώρα πλέον έχουν εμφανιστεί καινούργιοι κίνδυνοι για τη Δύση, ο Λίβανος, η Συρία, η Υεμένη και το Ιράν, ενώ υπάρχει και η Ταϊβάν.
Επομένως, η Ουκρανία έπαψε να είναι το μοναδικό μέτωπο στην μάχη του μονοπολικού δυτικού κόσμου ενάντια στον πολυπολικό.
«Νέες γραμμές μάχης αναδύονται και το θέμα της Ουκρανίας μετατοπίζεται από το αποκλειστικό προσκήνιο στο παρασκήνιο ο Ζελένσκι είναι σε πολύ δύσκολη θέση».
Ο Ντούγκιν, είπε πως η νίκη είναι απαραίτητη για όλη την Ουκρανία, για την απελευθέρωση της Novorossiya.
Ωστόσο, μια μικρή νίκη, που στην πραγματικότητα δεν θα είναι νίκη, μπορεί να θεωρηθεί η προσάρτηση των τεσσάρων περιφερειών τις οποίες ελέγχει πλέον η Ρωσία.
Κατά τη γνώμη του Ντούγκιν, αυτό δεν είναι καν…. το ελάχιστο, αλλά «αποτυχία και ήττα στα μάτια της κοινωνίας μας, που έχει ήδη χύσει τόσο πολύ αίμα».
Αν η μισή Ουκρανία, με την Οδησσό, το Νικολάεφ, το Χάρκοβο, το Ντνεπροπετρόβσκ, ίσως με το Σούμι και το Τσέρνιγκοφ, περάσουν στη ρωσική επικράτεια, αυτό θα είναι νίκη.
Στη συνέχεια, ο Ρώσος γεωπολιτικός μέντορας του Β.Πούτιν είπε:
«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος παρά μόνον η Αυτοκρατορία και η Ορθοδοξία, ένας ισχυρός παγκόσμιος πόλος με τη διατήρηση του κλασικού πολιτισμού και της κλασικής κοσμοθεωρίας, σε αντίθεση με τη σύγχρονη εκφυλισμένη Δύση.
Αλλά μέχρι να φτάσουν οι μπότες μας στα σύνορα με την Πολωνία και την Ουγγαρία, είναι μάταιο να μιλάμε για οικονομία και ιδεολογία – κανείς δεν θα μας ακούσει.
Μόνο μετά από μια συντριπτική στρατιωτική νίκη θα πάρουν στα σοβαρά αυτό που λέμε.
Αν νικήσουμε τη Δύση στην Ουκρανία, τότε επιβεβαιώνουμε με πράξεις ότι είμαστε ένας κυρίαρχος πόλος, ο πόλος ενός πολυπολικού κόσμου.
Αν όχι, τελειώσαμε. Θα σβήσουμε από την ιστορία».
«Όλα ξεκινούν από τη γεωπολιτική. Για να γίνει Αυτοκρατορία, όπως είπε ο Μπρεζίνσκι, η Ρωσία πρέπει να έχει τον έλεγχο της Ουκρανίας.
Η γεωπολιτική συνδέεται με την ιδεολογία: Όσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως κυρίαρχο, τόσο περισσότερο θα στραφούμε στις ρίζες μας, στις συμπεριφορές μας, τις οποίες εγκαταλείψαμε ειδικά πριν από 100 χρόνια, λόγω των Μπολσεβίκων.
Επί 100 χρόνια, στην πραγματικότητα προδίδαμε τον εαυτό μας, εγκαταλείποντας πρώτα τη θρησκεία, την Ορθοδοξία, τον Τσάρο και μετά εγκαταλείποντας την κοινωνική δικαιοσύνη, υποστηρίζοντας έναν εντελώς ιδιαίτερο σοβιετικό πολιτισμό.
Προδώσαμε την Αυτοκρατορία, προδώσαμε τον ρωσικό κόσμο, προδώσαμε την ταυτότητά μας και τώρα πρέπει να την αποκαταστήσουμε.
Η Αυτοκρατορία που θα οικοδομήσουμε καθώς απελευθερώνεται η Ουκρανία πρέπει να έχει μια εντελώς ανεξάρτητη ιδεολογική, πολιτική, κοινωνική δομή, η οποία θα βασίζεται σε διάφορα στάδια της ρωσικής ιστορίας.
Θα υπάρξουν στοιχεία Ορθοδοξίας και υπέρτατης εξουσίας, και αναγκαστικά κοινωνικής δικαιοσύνης, κατά τη σοβιετική περίοδο αυτό ήταν το κύριο αίτημα του ρωσικού λαού αλλά και άλλων λαών της Ρωσίας.
Δεν θα υπάρξει καπιταλισμός. Ο καπιταλισμός είναι ένα αγγλοσαξονικό δυτικό μοντέλο που καταστρέφει τα πάντα.
Ο καπιταλισμός δεν είναι απλώς μια κοινωνία με αγορά, αλλά μια κοινωνία της αγοράς, όπου τα πάντα πωλούνται, όπου τα πάντα αγοράζονται, όπου υπάρχει μόνο μια τάξη – η αστική τάξη. Ο καπιταλισμός είναι η ουσία αυτού που παλεύουμε.
Όπως και ο υλισμός του κομμουνισμού.
Πρέπει να επιστρέψουμε στον εαυτό μας, γιατί η επιστροφή στον Θεό δεν είναι επιστροφή στο παρελθόν, είναι επιστροφή στο αιώνιο.
Αυτός ο διάβολος με τον οποίο πολεμάμε σήμερα στην Αβντίιβκα, στη Χερσώνα, στο Μπάκχμουτ, πιστεύει ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα.
Και είμαστε οι στρατιώτες της αιωνιότητας».
