21 Απριλίου 1967

Σαν σήμερα επιβλήθηκε στην χώρα μας στρατιωτική δικτατορία που διήρκησε 6 χρόνια.

Εμείς εδώ στον Ρωμιό είμαστε μοιρασμένοι. Άλλοι αναπολούν εκείνη την εποχή (δες ΕΔΩ, κι ΕΔΩ, κι ΕΔΩ) ενώ άλλοι όχι.

Όλοι μας όμως, συγκρίνοντας το τότε και το τώρα, συμφωνούμε στα εξής:

• Τότε με 5 δρχ χαρτόσημο έβγαζες άδεια οικοδομής και έχτιζες σπίτι, διότι σύνθημα ήταν «καμία ελληνική οικογένεια χωρίς σπίτι». Σήμερα τα κοράκια της ΝΔ κλπ ψάχνουν πως και πως να σου το πάρουν, ή αν σου το αφήνουν ακόμη το κάνουν μόνο και μόνο για να πληρώνεις τον ΕΝΦΙΑ.
• Τότε στο σπίτι που έχτιζες σου φέρνανε ρεύμα και νερό, ακόμη και αν ήσουν στο οποιοδήποτε κουτσοχώρι και αμφότερα τα θεωρούσαν κοινωνικά αγαθά . Σήμερα το ρεύμα σου το πουλάνε σε τιμή τέτοια ώστε να μην μπορείς να το πληρώσεις και το ίδιο πάνε να κάνουνε με το νερό.
• Τότε αν δεν υπήρχε δρόμος να πας στο χωριό σου, βάζανε την ΜΟΜΑ και με χωρίς να καταχρεώσουν το κράτος σου φτιάχνανε έναν δρόμο,  σήμερα αν φτιάξουν κάποιον καταχρεώνουν το κράτος μέχρι τετάρτης γενεάς, και έπειτα μόλις τολμήσεις και τον χρησιμοποιήσεις σε ταράζουν στα διόδια τα οποία εισπράττει κάποιος κολλητός δήθεν για να συντηρεί τον δρόμο και έτσι συνήθως δεν τον χρησιμοποιείς και πηγαίνεις από τον παλιό χωρίς να πληρώνεις.
• Τότε αν τυχόν χρωστούσες μέχρι 100.000 και αγωνιούσες για την πληρωμή τους, εφάρμοσαν σεισάχθεια και σε απαλλάξανε.  Σήμερα σου βγάζουν το σπίτι στο σφυρί για οποιοδήποτε χρέος αν δεν μπορείς να ικανοποιήσεις την τοκογλυφία τους.
• Τότε αν ήσουν Έλληνας μετανάστης επέστρεφες στον τόπο σου διότι έβρισκες δουλειά ακόμη και έξω από την πόρτα του σπιτιού σου, σήμερα οι μισοί Έλληνες σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ψάχνοντας για ένα κομμάτι ψωμί.
• Τότε το κράτος έψαχνε για νοσοκόμους και για χωροφύλακες, αλλά δεν έβρισκε, διότι κανένας δεν ήθελε «να κουβαλάει πάπιες» ή να γίνει μπάτσος.  Σήμερα υπάρχουν ένα σωρό που γλείφουν τον κάθε πολιτικάντη «να τους διορίσει» οπουδήποτε στο δημόσιο.
• Τότε οι «μπάτσοι» ήταν υποχρεωμένοι να σε χαιρετούν στρατιωτικά πριν σου κάνουν έλεγχο, σήμερα για ένα κομμάτι ψωμί σε πνίγουν στα χημικά αν τολμήσεις και συγκεντρωθείς κάπου για να διαμαρτυρηθείς.
• Τότε αν αποκτούσες τρίτο παιδί σου δίνανε κάθε μήνα 500 δρχ. (= τρία ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη), σήμερα  η πολυτεκνία θεωρείται τεκμήριο διαβίωσης και σου βάζουν φόρο.
• Τότε για δύο – τρεις μέρες σου απαγορέψανε να βγεις από το σπίτι σου και τους κατηγορείς ότι σου στέρησαν την ελευθερία σου ακόμη και τώρα (56 χρόνια μετά), ενώ τώρα σε μαντρώσανε κλεισμένο τρία ολόκληρα χρόνια και το ξέχασες σε 56 ώρες και χωρίς να ντρέπονται τώρα σου ζητούν να πας να τους ξαναψηφίσεις.
• Τότε για 3 ή 4 χρόνια που ίσχυε ο στρατιωτικός νόμος σου απαγορεύονταν να συγκεντρωθείς με πάνω από 5 άτομα, αλλά στους γάμους ή στα πανηγύρια χωρίς πρόβλημα γινόταν «χαλασμός Κυρίου», ενώ τώρα σου απαγορέψαν ακόμη και στην Ανάσταση να πας, ενώ στον γάμο σου δεν μπορούσες να καλέσεις πάνω από 9 άτομα και χωρίς να ντρέπονται σου ζητάνε να πας να τους ξαναψηφίσεις.
• Τότε δεν χρειαζόταν να πεις «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», διότι όλοι το ξέρανε ότι εκεί ανήκει. Τώρα δεν μπορείς να το πεις γιατί σε πιάνει ο αντιρατσιστικός και σε μπουζουριάζει.
• Τότε βρισκόσουν στην πλατεία ομονοίας και καταλάβαινες ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα. Τώρα αν δεν σου πουν που βρίσκεσαι, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Καμπούλ.

Αυτά τα λίγα αφορούν μόνο όσα μας ήρθαν στο νου μας «σε πρώτη ζήτηση» μόλις κοιτάξαμε το ημερολόγιο, χωρίς να ασχοληθούμε με σύγκριση άλλων παραμέτρων πχ κατάσταση οικονομίας, αξία νομίσματος, πρωτογενής παραγωγή, κλπ.

Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο όσοι από μας αναπολούν εκείνη την εποχή, ή οι άλλοι. Εσείς τι λέτε;

Ρωμιός