Χριστίνα Τέγα: “Δέκα χρόνια μετά οι δολοφόνοι του Γιώργου και του Μάνου αγνοούνται και οι ηθικοι αυτουργοι βρίσκονται στο κοινοβούλιο”
Ξημέρωνε 1 Νοέμβρη , μια μέρα σαν όλες τις άλλες που όμως τίποτα δεν προμήνυε τι θα επακολουθούσε.
Μια προδοτική κυβέρνηση, ένα κρατικό χάος,και το μίσος ενάντια σε οτιδήποτε θυμίζει Πατρίδα και Ιδανικά ήταν οι κατάλληλες συνθήκες για να λάβει χώρα το μεγαλύτερο εθνικιστικό έγκλημα της νεότερης ιστορίας.
Πέραν όσων εγκλημάτων λάμβαναν χώρα εις βάρος του Έλληνα πολίτη, εις βάρος εθνικών συμφερόντων και αξιοπρέπειας. Εκείνη η ημέρα ήρθε για να επισφραγίσει το φόβο της κυβέρνησης ενάντια στην ραγδαία αύξηση του εθνικιστικού ακτιβισμού, κόβοντας με πρωτόγνωρη βαρβαρότητα το νήμα της ζωής των αδερφών μας.
Δύο νέα παιδιά , δύο παιδιά με αρχές και όνειρα που το μόνο παράπτωμά τους ήταν η αγάπη τους για την πατρίδα.
Γιώργος Φουντούλης και Μανώλης Καπελώνης ήταν τα όνομά τους.
Ονόματα που θα στοιχειώνουν για πάντα τις δικές μας ζωές αφήνοντας ένα χρέος πίσω τους για να ολοκληρώσουμε εμείς .
Ονόματα που για πάντα θα σηματοδοτούν τα βαμμένα με αίμα χέρια τόσο της κυβέρνησης, όσο και του παρακράτους που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.
Ήρθε εκείνη η μέρα λοιπόν , όπου αυτά τα παιδιά , τα δικά μας παιδιά , δύο σύγχρονοι εθνομάρτυρες στις 19:05 ακριβώς δολοφονούνται εν ψυχρώ και κανείς δεν άκουσε , δεν είδε ή δεν τόλμησε να ψάξει . Κανείς δεν τόλμησε γιατί όλοι ξέρανε.
Στα ανεκδιήγιτα κανάλια της διαφθοράς, μετέφεραν την είδηση με περίσσια χαρά και χλευασμό κάνοντας λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, τονίζοντας την ώρα του συμβάντος και ξεστομίζοντας την ύψιστη ύβρη πως θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί και κάποιος άνθρωπος … καθότι η ώρα δεν ήταν περασμένη και υπήρχε κίνηση στους δρόμους.
Δέκα χρόνια αργότερα,σαν πιστοί στρατιώτες που η μοίρα όρισε από εκείνη την ημέρα και μετά είμαστε ακόμη εδώ , αποδεικνύοντας σε όσους τόλμησαν να πιστέψουν έστω και για λίγο πως θα μας σταματήσουν με εκείνη την άνανδρη δολοφονία .
Ξεχνώντας την ιστορία μας , την ιστορία που μας δίδαξε πως ο Έλληνας για την πατρίδα του πέφτει χαμογελαστός, δίνοντας τη σκυτάλη στους επόμενους να πράξουν το καθήκον τους !
Το καθήκον μας ως Έλληνες είναι να πολεμάμε έως ότου η τελευταία μας πνοή σβήσει σε αυτόν τον κόσμο περνώντας στη αιωνιότητα και στο πάνθεον των ηρώων.
Το χρέος των εθνικιστών είναι η ενότητα. Ενάντια σε οτιδήποτε σκοτώνει την πατρίδα μας και τα παιδιά της και όχι ο διχασμός.
Το χρωστάμε σε αυτά τα παιδιά.
Η ανάσταση του Έθνους θα ρθει όσο και αν κάποιοι προσμένουν το αντίθετο και τότε το χαμόγελο των πεσόντων αγωνιστών θα λάμψει μέσα από τις ψυχές όλων .
Γιώργος Φουντούλης – Μανώλης Καπελώνης
Αθάνατοι !
