Το σκήπτρο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ήταν δίπλα στην σορό του βασιλιά Κωνσταντίνου!
Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Και όμως, το βασιλικό σκήπτρο του τελευταίου Αυτοκράτορά μας, Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου ήταν εκεί. Στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Μαρίας, στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Ήταν δίπλα στην σορό του βασιλέως Κωνσταντίνου Β’. Δίπλα στην σορό του βασιλέως, όπου είχαν τοποθετηθεί ευπρεπώς από την οικογένειά του, μετάλλια, παράσημα, και άλλα τιμητικά αντικείμενα, μερικά εκ των οποίων είναι οικογενειακά ιστορικά κειμήλια. Το σκήπτρο του Παλαιολόγου ήταν κι αυτό εκεί αποχαιρετώντας ακόμη έναν βασιλιά και προσμένοντας να επιστρέψει στην βάση του. Εκεί που του πρέπει. Στην Κωνσταντινούπολη. Τι δέος!
Κατά την αμιγώς αρχοντική τελετή της κηδείας του Βασιλιά των Ελλήνων τα τιμητικά αντικείμενα του μεταστάντος δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, κυρίως λόγω των προσώπων του δράματος και των διασημοτήτων που ευρίσκοντο εντός του ορθοδόξου ναού οι οποίοι, όπως είναι λογικό, τραβούσαν τα βλέμματα όλων. Επίσης, οι δημοσιογράφοι που μετέδιδαν την τελετή, στην προσπάθειά τους να μιλήσουν ελληνικά, δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τις λεπτομέρειες που κάνουν την μεγάλη διαφορά σ’ ένα τέτοιο γεγονός, είτε λόγω μη επαρκών γνώσεων, είτε λόγω των διαταγών που τους είχαν δοθεί.
Μεταξύ λοιπόν της εικόνος του Ιησού Χριστού και της σορού του βασιλέως είχαν τοποθετηθεί τιμητικά παράσημα, μετάλλια, κλπ. Ανάμεσα σ’ αυτά, και επάνω σε μαξιλάρι βαθυκυανού χρώματος, είχαν τοποθετηθεί κάποια, όπως η καρφίτσα με τα τέσσερα μονογράμματα των τεσσάρων πρώτων βασιλέων της Ελλάδος του οίκου των Χριστιανών γύρω από έναν σταυρό (1). Υπήρχε και ένας άλλος σταυρός στον οποίο επάνω υπήρχε τυπωμένη η φράση «Ισχύς μου η αγάπη του λαού» (2). Εν τω μεταξύ αν υπήρχε αντίστοιχο μετάλλιο για το καθεστώς της ελληνοκτόνου μεταπολίτευσης δεν θα ήταν σταυρός, αλλά θα ήταν εξάλφα με τυπωμένη την φράση «Ισχύς μου το πορτοφόλι του λαού».
Στο βαθυκύανο εκείνο μαξιλάρι δέσποζε το περιδέραιο του βασιλέως Κωνσταντίνου Β’ ή ΙΓ’, ανάλογα από πότε αριθμεί κανείς τους βασιλείς Κωνσταντίνους. Ο ίδιος έγραφε «Β’», αλλά το έγραφε με τέτοιον τρόπο που το «Β» να φαίνεται και ως «13», ξεχωρίζοντας το «Ι» από το «3» που ενωμένα σχηματίζουν το «Β». Εκτίμηση είναι το ότι προτιμούσε το «13» λόγω Ιστορίας, ως απόγονων των Παλαιολόγων, και αυτό φάνηκε από την επιλογή της αγγλικής πινακίδας του αυτοκινήτου του που ήταν “K13 GRE”. Είχαμε όμως και την εξής «σύμπτωση», με την πινακίδα του ειδικού αυτοκινήτου που μετέφερε την σορό του. Το αυτοκίνητο εκείνο είχε αριθμό κυκλοφορίας «ΖΧΟ-2461». Το «ΖΧΟ», σύμφωνα με την ελληνική αριθμοσοφία, έχει πυθμενικό αριθμό το «2» ή «Β’». Οι δε αριθμοί «2461» δίνουν άθροισμα 13! Η πινακίδα δηλαδή έφερε το Β’ και το ΙΓ’ χωριζόμενα από παύλα! Υπήρχαν και οι δύο αριθμοί του Κωνσταντίνου! Ποιος ξέρει τι είδους σύμπτωση να ‘ταν αυτή!
Επιστροφή στο θέμα μας και στο περιδέραιο. Στο βαθυκυανό μαξιλάρι δέσποζε λοιπόν χαρακτηριστικά το περιδέραιο του βασιλικού τάγματος των Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου (3). Στην περίτεχνη αλυσίδα του, μεταξύ των λεόντων παρεμβάλλονται τα κεφαλαία γράμματα «Κ» και «Χ».
Φυσικά αυτά είναι αρχικά γράμματα και σημαίνουν «Κωνσταντίνος Χριστιανός». Όμως προσέξτε κάποιες ιδιαιτερότητες διότι εδώ υπάρχουν δύο σκόπιμες «παραβάσεις». Η πρώτη είναι ότι κανονικά έπρεπε να υπάρχει μόνο το μονόγραμμα του Κωνσταντίνου, το «Κ» με την κορώνα, μεταξύ των λεόντων.
Το «Χ» τοποθετήθηκε διότι παραπέμπει στο Χριστιανός και αυτό έπρεπε να τονισθεί. Εμβαθύνοντας περισσότερο, βλέπουμε κάτι ασυνήθιστο. Επισήμως αυτό το «Χ» δεν είναι «Χ», αλλά είναι το μονόγραμμα του Βασιλέως Γεωργίου Α’. Έχουμε εδώ την δεύτερη «παράβαση» βασιλικής αρχής. Το μονόγραμμα των Βασιλέων απαρτίζεται από το πρώτο κεφαλαίο γράμμα του ονόματός τους με την κορώνα από ‘πάνω. Εδώ ο Γεώργιος Α’ έβαλε δύο «Γ», αντιθέτως κείμενα, την δε κάθετη γραμμή τους την έχει με κλίση ώστε τεμνόμενες να φαίνονται τα δύο «Γ» ως «Χ», το αρχικό γράμμα του οίκου του, Χριστιανός. Γι αυτό στο περιδέραιο του Κωνσταντίνου περιλαμβάνεται και το μονόγραμμα του Γεωργίου, για να εκλαμβάνεται ως «Χ». Κωνσταντίνος Χριστιανός.
Βλέπουμε δηλαδή μια έντονη προσπάθεια να διατηρηθεί κεκαλυμμένως, εκ μέρους της βασιλικής οικογενείας, το «Χριστιανός» που είναι η συνέχεια του ηρωικού «Παλαιολόγος», όπως έχει αποδειχθεί με πολλά δημοσιεύματα. Ο δε βυζαντινός αετός που κρέμεται από την αλυσίδα του περιδεραίου είναι το βυζαντινό έμβλημα των Παλαιολόγων με μια διαφορά. Στο βυζαντινό έμβλημα, στο σώμα του δικεφάλου αετού, υπήρχε το ιδεόγραμμα «Παλαιολόγος». Ενώ στο βασιλικό περιδέραιο του Κωνσταντίνου βλέπουμε ότι έχει αντικατασταθεί το ιδεόγραμμα «Παλαιολόγος» από το «Χ», δηλαδή, Χριστιανός.
Είναι η σειρά τώρα να γίνει η αναφορά για το σκήπτρο του Παλαιολόγου. Άγνωστη δύναμη μ’ ώθησε να μεγεθύνω την φωτογραφία με τα βασιλικά παράσημα, (ήταν ευτυχώς αρκετά υψηλής ανάλυσης), και το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό παρατηρώντας τις παραστάσεις στο εκτιθέμενο σκήπτρο που ήταν ακριβώς μπροστά από το μαξιλάρι με το περιδέραιο. Το σκήπτρο αυτό δεν ανήκε στον εκλιπόντα διότι σύμφωνα με υπάρχουσες φωτογραφίες το συγκεκριμένο σκήπτρο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το σκήπτρο του εκλιπόντος. Σε παλαιότερες φωτογραφίες του Κωνσταντίνου με το σκήπτρο του, φαίνεται καθαρά ότι το σκήπτρο της εξουσίας του ήταν εντελώς διαφορετικό. Σε μια μάλιστα παλαιά φωτογραφία του Βασιλιά με τον Γέρο της Δημοκρατίας τους, φαίνεται καθαρά και ο βυζαντινός δικέφαλος αετός στην άκρη του σκήπτρου. Προς τι ο βυζαντινός αετός;
Ας γραφεί κι αυτό… Αν ο γέρος της δημοκρατίας τους, ήταν στείρος, η Ελλάς θα γλύτωνε πολλές δυστυχίες.
Το σκήπτρο λοιπόν που ευρίσκετο δίπλα στην σορό του Κωνσταντίνου ανήκε στον τελευταίο Αυτοκράτορά μας, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, – τι δέος – και προφανώς αποτελεί οικογενειακό κειμήλιο. Τα εμφανή χαρακτηριστικά που μας οδηγούν στο συμπέρασμα αυτό, είναι τα εξής, αρχίζοντας από πάνω, από την κορυφή, προς τα κάτω μέρη.
1. Η κορυφή του σκήπτρου είναι φτιαγμένη με ασήμι και χρυσό, μια φανερά πολυκαιρισμένη ανάγλυφη παράσταση με σύμβολα και επιγραφή, ενώ το κυρίως σώμα είναι ξύλινο. Στο άκρο της κορυφής υπάρχει μικρό χρυσό ομοίωμα του βασιλικού στέμματος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου όπως ακριβώς τον βλέπουμε σε παλιές εικόνες ή αγάλματα.
2. Εν σειρά παρακάτω δεσπόζει ένας ανάγλυφος κύκλος, με κορώνα από ‘πάνω, στον οποίο είναι εγγεγραμμένο το γράμμα «Κ», χωρίζοντας την επιφάνεια του κύκλου σε τέσσερα τμήματα. Σε κάθε ένα τμήμα υπάρχει ένα βυζαντινό γράμμα «Β»! Είναι τα γνωστά «τέσσερα βήτα». Ήδη γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για βασιλικό σκήπτρο. Διότι τα «τέσσερα βήτα» ήταν αποκλειστικής χρήσεως από τον Βασιλέα – Αυτοκράτορα. Τους έχουν δοθεί κάποιες επεξηγήσεις, αναφέρω την επικρατέστερη και ωραιότερη. Σημαίνουν «Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλευόντων», κάτι που ερμηνεύεται ότι ο Αυτοκράτωρ στην Κωνσταντινούπολη είναι ο Βασιλεύς των Βασιλέων της Γης, «πλανητάρχης» όπως θα λέγαμε σήμερα, και βασιλεύει σε βασιλεύοντα λαό, δίνοντας έτσι μια αίσθηση ανωτερότητας στους Βυζαντινούς.
3. Κάτω από τον κύκλο με το «Κ» και τα τέσσερα Βήτα, αν μεγεθυνθεί κι άλλο η φωτογραφία λόγω της υψηλής ανάλυσής της, φαίνεται η λέξη
«ΒΑΡΒΑΡΩΝ» ακολουθουμένη από ένα Δ» και ίσως ένα «Ω». Αυτό σημαίνει ότι στο δακτύλιο του σκήπτρου είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα το «ΚΑΤΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΔΩΡΟΥΜΕΝΟΣ», όπως είναι γραμμένο στο υπέροχο απολυτίκιο της εκκλησίας μας «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, κλπ». Δηλαδή, στο σκήπτρο εννοείται ότι ο αυτοκράτωρ βασιλεύει σε βασιλεύοντα λαό και νικά τους βαρβάρους με νίκες δωρισθείσες από τον Θεό επ’ ωφελεία του λαού του. Ο βασιλεύς, ο προστάτης του λαού του, παίρνει τις νίκες ως δώρον Θεού.
Άλλοι πάλι λένε ότι το «δωρούμενος» σημαίνει ότι ο Βασιλεύς δείχνει επιείκεια στους βαρβάρους. Μπορεί. Υπήρχαν όντως αυτοκράτορες που έδειχναν επιείκεια στους βαρβάρους και γι αυτό σήμερα η Ελλάς συνορεύει με δικά της εδάφη.
4. Ο τύπος των γραμμάτων, η γραμματοσειρά, τόσο των τεσσάρων βήτα όσο και της επιγραφής «ΚΑΤΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΔΩΡΟΥΜΕΝΟΣ» είναι χαρακτηριστικός τύπος βυζαντινών γραμμάτων των Παλαιολόγων. Τα ίδια ακριβώς γράμματα χρησιμοποιούσε και ο αδελφός του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο Δημήτριος, ο οποίος ήταν Δεσπότης του Μυστρά από το 1449 έως το 1460, την περίοδο δηλαδή της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, όπως αυτά φαίνονται στην σφραγίδα του.
5. Η ταπεινότης του αντικειμένου φανερώνει την ανέχεια της Πόλεως που βρισκόταν στα τελευταία της και ο Κ. Παλαιολόγος έκανε τα πάντα για να την σώσει. Αλλά όλος πλούτος της και η πραγματική καταστροφή της συντελέσθη από τους λιγδιάρηδες βαρβάρους κατσαπλιάδες του καταραμένου Πάπα, τους σταυροφόρους, των οποίων οι απόγονοι μάς τυραννούν ακόμη και σήμερα με δήθεν δάνεια.
Αυτοί είναι οι λόγοι που μαρτυρούν ότι το σκήπτρο του Παλαιολόγου ήταν δίπλα στην σορό του βασιλιά. Ένα σκήπτρο που περιμένει ένα νέο βασιλικό χέρι να το πάει στην θέση του. Στην πατρίδα του. Ένα σκήπτρο που δίνει ελπίδες στον ελληνικό λαό ότι τίποτα δεν έχει χαθεί. Η Ιστορία έχει τρομερή δύναμη, και αν δεν το ξέρουμε εμείς, το ξέρει αυτή. Ο Έλλην θα δικαιωθεί.
Πάντως η κυρα-Δέσποινα σώπασε και δεν πολυδακρύζει. Έφθασαν τα χρόνια κι οι καιροί, ας είμαστε έτοιμοι.
Χρήστος Μαντζιάρης
