Διευρύνεται η Γαλάζια Πατρίδα
του Γιώργου Μαργαρίτη
Η εκ νέου εισβολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ δεν προκάλεσε κανενός είδους ανατριχίλα στις πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου. Το ίδιο και οι αυξανόμενες επιθέσεις του τουρκικού στρατού ενάντια στους Κούρδους της Συρίας, «συμμάχους» κατά τα άλλα τόσο των Αμερικανών όσο και των Βρετανών και των Γάλλων. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν οι συνεχείς τουρκικές καταγγελίες -σε κάθε διπλωματικό επίπεδο- για την στρατιωτικοποίηση από την Ελλάδα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου δημιουργούν κάποιο είδος ανησυχίας στις ίδιες πρωτεύουσες. Υπάρχουν λόγοι να αμφιβάλουμε γι’ αυτό. Εξάλλου οι υπερβολικά ήπιες αντιδράσεις της ελληνικής διπλωματίας σε αυτό το ζήτημα δεν υποχρεώνουν κανένα να δηλώσει τίποτα περισσότερο από τα συνήθη ευχολόγια περί «συνεννοήσεως των δύο συμμάχων κρατών».
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις καθημερινές εναέριες παραβάσεις, παραβιάσεις ως και υπερπτήσεις των τουρκικών εναέριων μέσων που πλέον γίνονται ομαδικά και κατά κύματα πάνω από ελληνικά χωρικά ύδατα, FIR και νησιωτικά εδάφη. Η Ελλάδα δεν το κάνει ζήτημα αυτό, άρα γιατί να το κάνουν οι άλλοι. Η απραξία έχει δε ήδη θεωρητικοποιηθεί: «δεν είναι κατάλληλη εποχή να θέσει κανείς ζήτημα τουρκικής προκλητικότητας», είπε ο Έλληνας υπουργός Άμυνας. Περίεργο! Ο κόσμος βαδίζει ολοταχώς προς τον Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο επειδή κάποιο ισχυρό κράτος παραβίασε το διεθνές δίκαιο και εισέβαλε σε γειτονικό αντίστοιχο. Με βάση αυτό θα θεωρούσε κανείς ότι τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να θέσει κανείς ζητήματα ανοικτών απειλών πολέμου και εισβολής από ισχυρούς γείτονες. Φαίνεται όμως πως αυτά δεν ισχύουν ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Κύπρο.
Η μεγάλη τουρκική στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα 2022», που μόλις ολοκληρώθηκε πρόσθεσε νέες απειλές στις προηγούμενες. Η άσκηση έκλεισε με «προσομοίωση» απόβασης και κατάληψης νησιού ή και βραχονησίδας. Το σενάριο της άσκησης δεν φαίνεται να εξυπηρετεί ούτε τον δια του ΝΑΤΟ ακήρυκτο πόλεμο ενάντια στην Ρωσία και την Κίνα, ούτε τον πόλεμο στην Συρία ή στο Ιράκ ή στην Λιβύη και τους λοιπούς τουρκικούς τρέχοντες πολέμους. Προς την μεριά της Ελλάδας δείχνει αποκλειστικά και μόνο. Θα ήταν μάλλον αφελές να θεωρήσουμε ότι δεν κατανόησαν τον στόχο του σεναρίου και τον αποδέκτη των μηνυμάτων που εκπορεύονται από αυτό οι αξιωματούχοι χωρών μελών του ΝΑΤΟ που παρακολούθησαν την άσκηση, οι Αμερικανοί επικεφαλής.
Δεν φαίνεται να ενοχλήθηκαν. Και έχουν εν μέρει δίκιο. Αφού δεν ταράσσεται η κυβέρνηση της Αθήνας με κάτι τέτοια, γιατί να ταραχθούν αυτοί; Σε τελευταία ανάλυση όλες οι «κατευναστικές» συστάσεις τους προς την ελληνική κυβέρνηση ακολουθούνται κατά γράμμα: και οι «διερευνητικές» συνομιλίες τακτικά γίνονται και οι Έλληνες πρωθυπουργοί διαδοχικά επισκέπτονται τον κο Ερντογάν και τα μέτρα υπέρ της «αμοιβαίας εμπιστοσύνης» κτίζονται.
Σε τελευταία ανάλυση και στην Αθήνα, όπως και παντού στον δυτικό κόσμο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αποκλειστικά στην Ρωσική εισβολή. Να υποθέσουμε ότι μόλις, με τη βοήθεια του Θεού και της Δύσης, οι Ουκρανοί παρελάσουν νικητές στη Μόσχα, όλες οι «εκκρεμότητες» με την Τουρκία θα διευθετηθούν. Αλήθεια! Στην Άγκυρα δεν τους τρομάζει αυτό;
