Δημήτριος Νατσιός: Διδαχὲς τοῦ ἁγίου Παϊσίου γιὰ τὴν Παιδεία, ποὺ μοσχοβολοῦν σὰν τὸ Τίμιο Ξύλο!
Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, πρόεδρος τῆς ΝΙΚΗΣ
Ὁ ὅσιος γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ κατὰ κόσμον… ὀλιγογράμματος ἅγιος μοναχός, μᾶς ἄφησε πολυτίμητες διδαχὲς γιὰ τὴν Παιδεία καὶ τὸν δάσκαλο. Ἂν στὰ διάφορα σεμινάρια ποὺ διοργανώνονται «μὲ τὸ κιλὸ» κάθε χρόνο, γιὰ τοὺς δασκάλους ἀκούγαμε τὰ λόγια τοῦ Γέροντα καὶ ὄχι τὶς ἀνούσιες καὶ ἀνιαρὲς τιποτολογίες, ποὺ μᾶς σερβίρουν κάποιοι σχολικοὶ σύμβουλοι καὶ οἱ ἄσχετοι, συνήθως καὶ ἀσήμαντοι εἰσηγητές τους, ἴσως ἡ Παιδεία νὰ ξανακαθόταν στὸν βασιλικό της θρόνο.
Σκύβω, λοιπόν, μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ ἀντλῶ ἀπὸ τὸ βιβλίο «μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», λίγα λόγια τοῦ ἁγίου Γέροντα, ποὺ μοσχοβολοῦν σὰν τὸ Τίμιο Ξύλο.
Μιλᾶ γιὰ τὴν πληθώρα τῶν μαθημάτων καὶ δραστηριοτήτων, μὲ τὰ ὁποῖα καταπλακώσαμε τὰ παιδιά, ἐνῷ τὸ σημαντικότερο γι’ αὐτὴν… τὴν ἡλικία εἶναι τὸ παιχνίδι, τὸ ὁμαδικὸ καὶ ὄχι τὰ ψυχοφθόρα ἠλεκτρονικά. (Ἀπὸ τὴν Α’ Δημοτικοῦ, ξένες γλῶσσες καὶ ὑπολογιστές, δεξιότητες, λὲς καὶ μιλᾶμε γιὰ διανοητικὲς μηχανές).
«Σήμερα φορτώνουν τὰ παιδιὰ ἕνα σωρὸ καὶ τὰ μπερδεύουν. Τὰ μπουχτίζουν στὰ γράμματα χωρὶς πνευματικὸ ἀντιστάθμισμα. Στὰ σχολεῖα τὰ παιδιὰ πρέπει πρῶτα νὰ μαθαίνουν τὸν φόβο Θεοῦ. Μικρὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε νὰ μάθουν ἀγγλικά, γαλλικά, γερμανικά-ἐνῷ Ἀρχαῖα νὰ μὴν μάθουν-μουσική, τὸ ἕνα, τὸ ἄλλο… Τί νὰ πρωτομάθουν; Ὅλο γράμματα καὶ ἀριθμοὺς καὶ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι νὰ μάθουν, γιὰ τὴν Πατρίδα τους, δὲν τὰ μαθαίνουν. Οὔτε πατριωτικὰ τραγούδια οὔτε τίποτε».
Ὁ ὀξυδερκὴς Γέροντας γνωρίζει πὼς ἡ γλῶσσα μας, μαζὶ μὲ τὴν πίστη, ἀποτελοῦν τὰ ἀπόρθητα ἀμυντήρια τῆς ἐθνικῆς μας συνείδησης.
«Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺ πᾶνε νὰ κάνουν μία νέα γλῶσσα. Ἡ ἑλληνικὴ ὅμως γλῶσσα εἶναι “γλῶσσα” ἀπὸ τὶς πύρινες Γλῶσσες τῆς Πεντηκοστῆς! Τὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας καμμιὰ γλῶσσα δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀποδώση. Γι’ αὐτὸ οἰκονόμησε ὁ Θεὸς καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μεταφράσθηκε ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τὸ Εὐαγγέλιο γράφτηκε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Ἂν δὲν ξέρη Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ κανεὶς καὶ ἀσχολῆται μὲ τὸ δόγμα, μπορεῖ νὰ πλανηθῇ. Καὶ ἐμεῖς καταργήσαμε τὰ Ἀρχαῖα ἀπὸ τὰ σχολεῖα! Μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ ἔρχωνται Γερμανοὶ νὰ διδάσκουν Ἀρχαῖα στὰ δικά μας Πανεπιστήμια. Τότε θὰ καταλάβουν οἱ δικοί μας τὴν ἀξία ποὺ ἔχουν τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, ἀφοῦ πρῶτα γίνουν ρεζίλι, καὶ θὰ ποῦν: “Γιὰ δὲς ἡ Ἐκκλησία ποὺ κρατοῦσε τὰ Ἀρχαῖα”!
Πᾶνε νὰ ἐξαφανίσουν ἕνα ὀρθόδοξο ἔθνος. Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Ἕνα ὀρθόδοξο ἔθνος σήμερα εἶναι μεγάλη ὑπόθεση! Παλιὰ εἴχαμε τὴν φιλοσοφία. Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη μὲ βάση τὴν φιλοσοφία ἀποστόμωσε τοὺς φιλοσόφους. Οἱ φιλόσοφοι ἑτοίμασαν τὸν δρόμο γιὰ τὸν Χριστιανισμό. Τὸ Εὐαγγέλιο γράφτηκε στὰ ἑλληνικὰ καὶ διαδόθηκε στὸν κόσμο. Μετὰ οἱ Ἕλληνες προχώρησαν νὰ φωτίσουν καὶ τοὺς Σλάβους. Σὲ μερικοὺς δὲν συμφέρει νὰ ὑπάρχη ἡ Ἑλλάδα. “Μᾶς κάνει κακό, λένε. Πρέπει νὰ τὴν ἐξαφανίσουμε».
Πληγὴ πυορροοῦσα σήμερα γιὰ τὴν πατρίδα ἡ φυγὴ τῶν νέων στὸ ἐξωτερικό. Τὰ σπουδαιότερα μυαλὰ λεηλατοῦνται ἀπὸ τοὺς ξένους, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν δημογραφικὴ ἀπίσχνανση, ὁδηγούμαστε σὲ ἱστορικὴ εὐθανασία.
«Πάντα λέω στὰ παιδιὰ ποὺ πᾶνε ἔξω γιὰ σπουδές: “Νὰ πᾶτε, ἀφοῦ τὸ θέλετε, ἀλλὰ νὰ προσέξετε νὰ μὴ χάσετε τὴν πίστη σας, νὰ πάρετε μόνον τὶς γνώσεις τους. Καὶ προπαντὸς μὴν ξεχάσετε νὰ γυρίσετε πίσω στὴν Πατρίδα. Ἡ Ἑλλάδα σας περιμένει. Ἔχετε χρέος νὰ τὴν βοηθήσετε. Νὰ εἶστε κοντὰ στοὺς Ἕλληνες, γιὰ νὰ μὴν ἀναγκάζωνται οἱ καημένοι νὰ τρέχουν στὸ ἐξωτερικό, γιὰ νὰ βροῦν ἕναν γιατρὸ ἢ ἕναν εἰδικὸ γιὰ μία ἐπιστήμη. Πολὺ νὰ προσέξετε νὰ μὴν ψυχραθὴ ἡ καρδιά σας. Οἱ Εὐρωπαῖοι εἶναι ψυχροί. Ἡ Ἀμερικὴ πάλι εἶναι μόνο γιὰ νὰ πλουτίζη κανεὶς ὑλικὰ καὶ νὰ χρεωκοπῇ πνευματικά».
Καὶ τέλος τὰ χρυσᾶ του λόγια γιὰ τὸ ἔργο τοῦ δασκάλου.
«Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστὸς δάσκαλος, ἰδίως στὶς μέρες μας! Τὰ παιδιὰ εἶναι ἄγραφες κασέτες ἢ θὰ γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἢ βυζαντινὴ μουσική. Τὸ ἔργο τοῦ δασκάλου εἶναι ἱερό. Ἔχει μεγάλη εὐθύνη καί, ἂν προσέξη, μπορεῖ νὰ πάρη μεγάλο μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Νὰ φροντίζη νὰ διδάσκη στὰ παιδιὰ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοὶ νὰ περνᾶνε κάποια μηνύματα στὰ παιδιὰ γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὴν Πατρίδα. Ἂς σπείρουν αὐτοὶ τὸν σπόρο, καὶ ἂς μὴν τὸν δοῦν νὰ βλαστάνη. Τίποτε δὲν πάει χαμένο κάποια στιγμὴ θὰ πιάση τόπο.
Καὶ πάντα μὲ τὸ καλό, μὲ ἐπιείκεια, μὲ ἀγάπη νὰ φέρωνται στὰ παιδιά. Νὰ προσπαθοῦν νὰ ξυπνᾶνε τὸ φιλότιμό τους. Τὸ παιδὶ θέλει ἀγάπη, ζεστασιά. Πολλὰ παιδιὰ τὴν στεροῦνται τελείως στὸ σπίτι. Ἂν οἱ δάσκαλοι ἀγαπήσουν τὰ παιδιά, θὰ τοὺς ἀγαπήσουν καὶ ἐκεῖνα, καὶ τότε θὰ κάνουν πιὸ εὔκολα τὸ ἔργο τους. Ἐμᾶς ὁ δάσκαλος μὲ τὴν βέργα μας χτυποῦσε, ὅταν ἔβλεπε ἀταξία, ἀλλὰ ἀγαποῦσε τὰ παιδιὰ καὶ τὰ παιδιὰ τὸν ἀγαποῦσαν. Δὲν εἶχε δικά του παιδιὰ καὶ τὰ ἀγαποῦσε τὰ παιδιὰ πολύ. Γι’ αὐτὸ λέω ὅτι καλοὶ εἶναι οἱ γονεῖς ποὺ γεννοῦν πολλὰ παιδιὰ καὶ γίνονται πολύτεκνοι, ἀλλὰ καλύτεροι εἶναι οἱ σωστοὶ ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ ἀναγεννοῦν τοῦ κόσμου τὰ παιδιὰ καὶ γίνονται ὑπέρ-ὑπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν ἀναγεννημένους ἀνθρώπους στὴν κοινωνία, καὶ ἔτσι γίνεται καλύτερη».
Ἂν ζούσαμε σὲ κράτος ἑλληνικὸ καὶ ὄχι στὸ ψευτορωμαίικο χαρτοβασίλειο, στὸ μνημονιακὸ ἀπολειφάδι καὶ παίγνιο τῶν Φράγκων, στὰ παιδαγωγικὰ τμήματα αὐτὰ θὰ διδάσκονταν καὶ ὄχι ἐθνομηδενιστικὰ δηλητήρια καὶ σεξουαλικὲς ἢ ἄλλες παρδαλὲς ἀγωγές.
Δημήτρης Νατσιός, πρόεδρος τῆς ΝΙΚΗΣ
