Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 5/42 ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΥΖΩΝΩΝ Δ. ΨAΡΡΟΥ (1941-1944)

Ολόκληρο το βιβλίο του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΚΑΪΜΑΡΑ Αντιστρατήγου ε. α. 

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 5/42

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΥΖΩΝΩΝ

Δ. ΨAΡΡΟΥ (1941 – 1944)

Μικρό εισαγωγικό από entaksis.gr:            Από το μεσημέρι της 17 Απριλίου 1944 το 5/42 Σύνταγμα, το ένοπλο τμήμα της ΕΚΚΑ αλλά και της ενόπλου Εθνικής Αντιστάσεως κατά των κατακτητών, έπαυσε να υπάρχει.

Και ο Συνταγματάρχης Ψαρρός, με 70 περίπου Αξιωματικούς και αντάρτες, που όλοι των προσέφεραν στον αγώνα του υπόδουλου έθνους έπεσαν από τις βολές αυτομάτων όπλων, που ερρίφθησαν όχι από τους κατακτητές αλλά από άλλους Έλληνες, θυσία στο βωμό των σκοταδιστικών και ολοκληρωτικών επιδιώξεων του ΚΚΕ.

Ο Δημήτριος Ψαρρός, ο πολυαγαπημένος ήρωας της Ρούμελης σφαγιάστηκε δίκην πολιτικών σκοπιμοτήτων. Δεν ήθελε να πιστέψει ο αγνός αυτός πατριώτης ότι θα σκοτωνόταν από Ελληνικά χέρια γι’ αυτό κι όταν του προτάθηκε να φύγει για να μην πιαστεί αιχμάλωτος από τον ΕΛΑΣ, είπε στον Δεδούση:  – Δεν βαριέσαι; Σ’ Έλληνες θα πέσω.

Συγκινητικές είναι οι καταγραφές της Ιωάννας Τσάτσου στο ημερολόγιό της (ΦΥΛΛΑ ΚΑΤΟΧΗΣ):

18 Απρίλη 1944

Πως χτύπησε η πόρτα ; Πως μπήκε ο Καρτάλης στο σπίτι χωρίς να μιλήση σε κανέναν; Πως έπεσε πάνω στο κρεββάτι του Αγγέλου; Έκλαιγε, όπως κλαίει ένας άντρας με όλη την αλήθεια της πίκρας του. Κανείς δεν του μιλούσε. Παρηγο­ριά δεν υπήρχε καμμιά. Και ο Κωστάκης κι’ ο Άγγελος κι’ εγώ τον ακούγαμε βουβοί, χωρίς λα­λιά. Οι ελασίτες σκότωσαν χτες τον Ψαρρό και πάνω από 150 αξιωματικούς και άντρες του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων.

19 Απρίλη 1944

Το άγχος μας πνίγει. Κάθε στιγμή περιμένομε να μάθωμε κάτι περισσότερο.

Γύρισε στην Αθήνα ο Στέφανος Δούκας. Πά­λι καλά. Ο Στέφανος είχε φύγει με γράμματα από την ΕΚΚΑ, προς τον συνταγματάρχη Chris και τον Μπακιρτζή, για να εμποδίσουν με κάθε τρόπο τη σύγκρουση. Δεν μπόρεσε όμως να φτάση προς το Κλήμα γιατί ο ΕΛΑΣ φρουρούσε όλες τις δια­βάσεις. Έτσι βρέθηκε μόνος μαζί με τον Γιάν­νη Κοκορέλη, αδερφό αξιωματικού του 5/42. Με βάρκα αράξανε στο Αίγιο. Τάξανε για πλεούμενο να περάσουν στο Μοναστηράκι, να συναντήσουν τον Ψαρρό. Τους πήραν είδηση οι ελασίτες και τους κυνήγησαν. Με χίλια βάσανα επί τέλους φτά­σανε χτες πεζή στην Πάτρα. Εκεί βρήκαν τα τρα­γικά απομεινάρια του Συντάγματος. Εκεί μάθα­νε τον φόνο του αρχηγού τους. Εκεί ο Κοκορέλης είδε τον αδερφό του βαρειά πληγωμένο με σπασμένη τη σπονδυλική στήλη.

20 Απρίλη 1944

Έτρεξα σήμερα στον Έβερτ. Του ζήτησα ψεύτικες ταυτότητες για τους υπόλοιπους άντρες του 5/42 που είχαν περάσει στη Πάτρα. Τις έ­δωσα στον Δούκα που μου τις είχε ζητήσει. Αυτός φρόντισε να τις πάρουν στα χέρια τους, ν’ αποφύγουν και νέες περιπέτειες με τους γερμανούς.

26 Απρίλη 1944

Είναι εφιαλτικές οι περιγραφές που ακούμε κάθε μέρα για την καταστροφή του Ψαρρού και των παλληκαριών του. Μαρτύρια, εξευτελισμοί. Μα γιατί τόσο μίσος, γιατί όλο αυτό το κακό; Καιροφυλαχτούμε και μετρούμε τα ονόματα των άντρων που έχουν ξεφύγει. Βαθειά ανακούφιση ο κάθε ζωντανός.

28 Απρίλη 1944

Ζεστοί ακόμα από τις ελπίδες της πιο λαμπρής απελευθέρωσης μαζευόμαστε τα βράδυα και ο κα­θένας με μαυρισμένη ψυχή λέει τις πληροφορίες του. Τα νέα είναι κάθε μέρα πιο φριχτά. Όλα αυτά τα παλληκάρια, χωρίς συμφέροντα, χωρίς πο­λιτικές δεοντολογίες σαν στρατιώτες που ήταν, σφαγμένα, άταφα στις ρύμες των χωριών και πρώτος ο Μήτσος Ψαρρός.

Βέβαια θα τελειώση ο πόλεμος και θα νική­σουν οι σύμμαχοι. Μα τι θα γίνη με την Ελλάδα;

     Ας είναι αιωνία η μνήμη αυτού του ανιδιοτελή – χωρίς πο­λιτικές δεοντολογίες– κήρυκα της Εθνικής Ενότητας και ας φρονηματίζει στο μέλλον όλους τους Έλληνες για να μη ξανασυμβούν ανάλογες πράξεις.

Ο Ιωάννης Παπαθανασίου στο σχετικό βιβλίο του: «ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Ε.Κ.Κ.Α 1941-1944» γράφει:

«Όσοι διασωθήκαμε θα θυμόμαστε πάντα τον πόνο ψυχής που νοιώθαμε όταν Έλληνες αντάρτες μας επιτίθεντο με πρωτοφανή αγριότητα για να μας αφανίσουν, υπακούωντας στα κελεύσματα ενός κόμματος, όποιο και αν ήταν αυτό. Αλλοίμονο στη χώρα όπου τα κόμματα μάχονται με τα όπλα και όχι με ιδέες.»

Αυτός ήταν ο Δημήτριος Ψαρρός, ο ήρωας, ο αγνός πατριώτης, ο ανιδιοτελής Έλληνας. Ο Αθάνατος!

(Διαβάστε ολόκληρο το Βιβλίο στην πηγή)

Πηγή