Ο Ζελένσκι δεν ταυτίστηκε με την ΕΛΔΥΚ, ούτε με την ΕΟΚΑ
Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια όλο το δημοκρατικό τόξο κατηγορούσε λόγω Χρυσής Αυγής κάθε πατριωτική έκφραση ταυτίζοντάς την με τον νεοναζισμό για να την συκοφαντήσει και απαξιώσει. Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια κάθε πολίτης που κρατούσε μια ελληνική σημαία ή φόραγε ένα καπέλο ή μπλουζάκι με μια ελληνική σημαία κατηγορούταν ως νεοναζί χρυσαυγίτης και γι’ αυτό μπορεί να δεχόταν και δολοφονικές επιθέσεις από αντιφασιστικά τάγματα. Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια φώναζαν «Οι ναζί στη φυλακή» κι ότι «κινδυνεύει η δημοκρατία». Κατά τη διάρκεια επταετούς κοινοβουλευτικής παρουσίας ένα νόμιμα εκλεγμένο κόμμα έκανε ερωτήσεις ακολουθώντας το θεσμό του κοινοβουλευτικού ελέγχου και επειδή το απαξίωναν ως νεοναζιστικό δεν του έδιναν απαντήσεις ή αποχωρούσαν από την αίθουσα του κοινοβουλίου όταν μιλούσαν οι βουλευτές του.
Επτά ολόκληρα χρόνια μαχόταν το δημοκρατικό τόξο να διώξει τους νεοναζί, όπως τους κατηγορούσε. Ήρθε όμως ο της θρησκείας του Μωυσή, ο οποίος προσφωνήθηκε ως «εξοχώτατος» από τον πρόεδρο της ελληνικής βουλής και έμπασε μέσω τηλεδιάσκεψης δύο ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ να μιλήσουν ενώπιον των βουλευτών. Μάλιστα πριν μερικές μέρες ο Ζελένσκι δήλωσε ότι «οι ΑΖΟΦ είναι αυτό που είναι αλλά μάχονται για την πατρίδα». Ο ένας εκ των δύο νεοναζί του ΑΖΟΦ που μίλησε στην ελληνική βουλή τόλμησε με περίσσιο θράσος να κάνει κάλεσμα για ένταξη εθελοντών στο νεοναζιστικό του τάγμα. Συγκεκριμένα είπε: «Το Τάγμα Αζόφ έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει πολύ ισχυρότερες αντίπαλες δυνάμεις. Έχετε το κουράγιο να έρθετε με ανθρωπιστική βοήθεια για τους πολίτες της Μαριούπολης; Είναι και δικοί σας άνθρωποι. Βοηθήστε να σωθούν!».
Να θυμίσω στο σημείο αυτό την μαρτυρία ενός Έλληνα ομογενή πριν από αρκετό καιρό στο κανάλι ΣΚΑΪ. όπου είχε αναφέρει ότι δεν μπορούσαν να φύγουν από την Μαριούπολη επειδή οι νεοναζί ΑΖΟΦ σκοτώνουν όποιον πάει να φύγει από την πόλη. Κι ήρθε τώρα ο Ζελένσκι με τα ναζιστάκια του να μας πει ότι πρέπει να συνταχθούν με τους εγκληματίες πολέμου ΑΖΟΦ οι Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα για να υπερασπιστούν τους ομογενείς της Ουκρανίας. Αλλά αυτά είναι θέματα που θα τα λύσει ο ρωσικός στρατός και θα μας τα πουν τότε οι νεοναζί του Ζελένσκι.
Έπειτα ο σόουμαν πρωθυπουργός της Ουκρανίας μίλησε και στην Κύπρο. Ενώ στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που μίλησε είχε βρει ιστορικά στοιχεία για να παρομοιάσει την ουκρανική «αντίσταση», στην Κύπρο δεν ανέφερε τίποτα για τον ηρωικό αγώνα της ΕΛΔΥΚ ή να ταυτίσει έστω την Κριμαία ας πούμε με την Βόρεια Κύπρο (όχι ότι θα συμφωνούσαμε φυσικά) ή να επικαλεστεί έστω τον Γρίβα και τα παλικάρια της ΕΟΚΑ. Αυτά είναι θέματα που δεν αγγίζονται γιατί είναι κι ο φίλος του ο Ερντογάν στη μέση, ο σύμμαχός του, ή θα ακουγόταν τι γινόταν στην Κύπρο επί αγγλικής κατοχής και θα δυσαρεστούσε τον Τζόνσον.
Η πραγματική αλήθεια πάντως είναι ότι το κυριότερο πρόβλημα με την Χρυσή Αυγή ήταν όχι ο ναζισμός, αλλά η φιλορωσική προσέγγιση, οι επαφές με την Μόσχα και τον Ντούγκιν, η αλληλογραφία με τον Ζιρινόφσκι. Γιατί στη Δύση του φιλελευθεράτου δεν χωράει άλλη φωνή πλην του Θείου Σαμ κι απαγορεύεται η Ελλάς να έχει καλές σχέσεις με την Ρωσία. Η Χρυσή Αυγή αμάρτησε λοιπόν, ενώ οι ΑΖΟΦ είναι οι νεοναζί του ΝΑΤΟ. Γιατί το παν στην Βορειοατλαντική συμμαχία σημασία δεν έχει αν είσαι ναζί, αλλά τίνος ναζί είσαι. Οι χρυσαυγίτες είναι οι πρώτοι που ουσιαστικά εξοντώθηκαν πολιτικώς λόγω της φιλορωσικής προσέγγισης. Ακούμε άλλωστε όλο και περισσότερο ότι πρέπει να διωχθούν όσοι εκφράζουν φιλορωσικές θέσεις στην Ελλάδα. Κι απ’ ότι φαίνεται η απέλαση των Ρώσων διπλωματών είναι μόνο η αρχή.
Η ιστορία ξαναρχίζει. Ό,τι κι αν γίνει από εδώ και πέρα εντός αυτού του χάρτινου κράτους που υπακούει στην αμερικανική πρεσβεία δεν έχει καμία σημασία. Η ρωσική οικονομία και ο ρωσικός στρατός πρέπει να αντέξουν και να αναγκάσουν σε κατάρρευση τον φιλελευθερισμό της Δύσης. Στα μετόπισθεν είναι και η Κίνα κι αυτό διαχέει μια αισιοδοξία, στέλνοντας το μήνυμα ότι ο φιλελευθερισμός δεν την έχει καλά. Άλλωστε ήδη οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν γυρίσει μπούμερανγκ. Η επισιτιστική κρίση είναι εξαιρετικά πιθανό να γεννήσει νέες πολιτικές δυνάμεις εντός της Ευρώπης. Θα αρχίσουν να ακούγονται πιο έντονα οι φωνές που εναντιώνονται στην εμπλοκή των ευρωπαϊκών χωρών στον πόλεμο αυτό, οι λαοί θα ζητούν ειρήνη και θα απαιτούν την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Η παγκοσμιοποίηση έχει ήδη αποτύχει κι αυτό είναι μια πρώτη νίκη του Πούτιν.
