Τὸ σχέδιο ἀποχριστιανισμοῦ συνεχίζεται – Ποιοὶ καὶ γιατί «ἐξαφανίζουν» τὶς Φάτνες ἀπὸ τὸν στολισμὸ τῶν Χριστουγέννων
Ἡ γέννηση τοῦ Θεανθρώπου «ἐνοχλεῖ» τοὺς παγκοσμιοποιητές – Κάθε χρόνο βλέπουμε ὅλο καὶ λιγότερες Φάτνες στοὺς στολισμοὺς τῶν πόλεων
Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Κάθε χρόνο καὶ χειρότερα – κάθε χρόνο καὶ πιὸ ἀποχαρακτηρισμένα, ἀντιμετωπίζεται ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων στήν – κατὰ τὰ ἄλλα – Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ Ἑλλάδα. Ἂν ἀναρωτιέστε ἀπὸ ποὺ προκύπτει αὐτὸ τὸ συμπέρασμα, δὲν ἔχετε παρὰ νὰ ρίξετε μιὰ ματιὰ στὶς ἑλληνικὲς πόλεις, τοὺς οἰκισμοὺς καὶ τὶς πλατεῖες. Οἱ Φάτνες τείνουν νὰ ἐξαφανιστοῦν ἀπὸ τοὺς δημόσιους χώρους. Ζήτημα ἂν θὰ συναντήσεις μία – δύο μπροστά σου, σὲ ὅσες μετακινήσεις κάνεις συνολικὰ στὴν ἑορταστικὴ περίοδο. Καὶ ἂν συναντήσεις Φάτνη, εἶναι ἀμφίβολο ἂν θὰ εἶναι κάποια φυσιολογικὴ παράσταση τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ ἢ κάποιο μεταμοντέρνο ἔκτρωμα.
Θυμᾶμαι πὼς κάποτε ὡς παιδάκια, ἀνυπομονούσαμε νὰ κάνουμε χριστουγεννιάτικο περίπατο μὲ τοὺς γονεῖς στὴ στολισμένη πόλη, καὶ νὰ βγάλουμε φωτογραφίες… σὲ μιὰ ὄμορφη Φάτνη ποὺ πάντα κοσμοῦσε ἕνα κεντρικὸ σημεῖο. Ἡ Φάτνη ὄχι μόνο ἦταν κύριο σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν χριστουγεννιάτικων ἡμερῶν, ἀλλὰ ὡς στολισμὸς ξεπερνοῦσε σὲ δημοφιλία ἀκόμα καὶ τὸ χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ἡ θέα τῆς Φάτνης λειτουργοῦσε ὡς βιωματικὸ μάθημα γιὰ τὰ παιδιά, ποὺ μὲ μιὰ προσλαμβάνουσα εἰκόνα ἔκλειναν στὶς ψυχοῦλες τους ὅλο τὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων. Σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ νηπιαγωγεῖα γίνονταν θεατρικὲς παραστάσεις μὲ τὰ παιδάκια νὰ ἀναπαριστοῦν τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Γέννησης.
Σήμερα, ὅλα τὰ ἄλλα χριστουγεννιάτικα «παρελκόμενα» θὰ τὰ συναντήσεις, μόνο τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ συναντήσεις. Χριστουγεννιάτικα δέντρα, ἁγιοβασίληδες τῆς Coca Cola, ἀστεράκια, καμπάνες, χιονονιφάδες, τάρανδοι, ξωτικά, χιονάνθρωποι, ἕλκηθρα, φορᾶ, ζαχαρωτά, μολυβένια στρατιωτάκια καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλα παραφερνάλια φιγουράρουν παντοῦ σὲ δρόμους, πλατεῖες καὶ στολισμένα δημόσια κτήρια.
Ὁ περισσότερος κόσμος ξοδεύει αὐτὲς τὶς ἅγιες μέρες, ὑπνωτισμένος ἀπὸ μιὰ παρέλαση μπιχλιμπιδιῶν ποὺ ἐκπορεύονται ἀπὸ μύθους καὶ παραμύθια. Αὐτά μᾶς μεταδίδουν ἕνα ψῆγμα ἀόριστης «καλοσύνης» καὶ μιᾶς «ζεστασιᾶς», ποὺ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ μιὰ ἀνέξοδη ἱκανοποίηση τοῦ παλιμπαιδισμοῦ μας. Μιὰ κενή, δυστυχισμένη καρδιὰ δίχως Θεό, γίνεται γιὰ λίγες μέρες καρδιὰ μέ… λαμπάκια νὰ στολίζουν τὴν κενότητα. Ἀναζητᾶ ὁ ἄνθρωπος μερικὰ ψίχουλα ψυχικῆς ἀνακούφισης, μὲ τὴν αὐθυποβολὴ καὶ τὴν καταναλωτικὴ «παρηγοριά».
Ὅλα τὰ ἄθρησκα σύμβολα τῶν ἑορτῶν αὐξάνονται καὶ πληθύνονται, καὶ μόνο ἡ Φάτνη καταδικάζεται ὅλο καὶ περισσότερο σὲ «ἐξορία» ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἀλλὰ καὶ τὸν δυτικὸ πολιτισμὸ γενικότερα. Βλέπεις Δήμους στὴν Ἑλλάδα νὰ διοργανώνουν φαντασμαγορικὲς ἐκδηλώσεις, συναυλίες καὶ ἄτυπους διαγωνισμοὺς στολισμῶν, γιὰ νὰ ἑορταστεῖ τὸ ὁτιδήποτε ἄλλο, παρὰ τὸ ἴδιο τὸ γεγονὸς τῆς Θείας γέννησης.
Φυσικὰ ὁ ἐξοβελισμὸς τῆς Φάτνης ἀπὸ τὰ δημόσια πράγματα, μόνο τυχαῖος δὲν εἶναι. Ἡ ἀπογύμνωση τῶν Χριστουγέννων ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημά τους, εἶναι βασικὴ παράμετρος τῆς πανθρησκειακῆς ἀτζέντας τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὅλα γίνονται στὸν βωμὸ τῆς «θρησκευτικῆς οὐδετερότητας» καὶ ἐπιπλέον τὸ ριζοσπαστικὸ μήνυμα τῆς ἄκρας ταπείνωσης τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου, εἶναι κόλαφος γιὰ τὴν αὐτοκρατορία τοῦ καταναλωτισμοῦ. Ἕνας Θεὸς ποὺ ἐπτώχευσε γιὰ νὰ μᾶς πλουτίσει, εἶναι σκάνδαλο γιὰ ὅλους τοὺς ἐξουσιαστὲς ποὺ μᾶς φτωχαίνουν γιὰ νὰ πλουτίζουν ἐκεῖνοι.
Ἡ Δύση σὲ περιδίνηση
Ἡ ἀποϊεροποίηση τῶν παραδοσιακῶν συμβόλων εἶναι βασικὸ βῆμα γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση ἑνὸς νέου τυραννικοῦ καθεστῶτος. Εἴχαμε ἐπισημάνει καὶ ἄλλοτε ὅτι ἡ μετάλλαξη τοῦ χαρακτῆρα τῶν Χριστουγέννων ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ μελήματα τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ, ὁ ὁποῖος ἐκτόπισε ἐντελῶς ἀπὸ τὴν ἑορτὴ ὁτιδήποτε παρέπεμπε στὸν Χριστό, ἄλλαξε τοὺς στίχους στὰ χριστουγεννιάτικα τραγούδια καὶ ἐξόρισε ἀπὸ τὴν γερμανικὴ κοινωνία ἀκόμα καὶ τά – χριστιανικῆς χροιᾶς – στολίδια, ἄλλα καὶ τὶς Φάτνες.
Καὶ γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι ἡ ἱστορία κάνει κύκλους καὶ τὰ ἀπολυταρχικὰ καθεστῶτα ἀλλάζουν μόνο «προβιὰ» στοὺς αἰῶνες, ἀναφέρουμε τὴν εἴδηση ὅτι σὲ νηπιαγωγεῖο τοῦ Ἀμβούργου ἀποφάσισαν νὰ μὴν στηθεῖ (ὄχι μόνο Φάτνη, ἀλλὰ) οὔτε κἂν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ὥστε «κανένα παιδὶ νὰ μὴ νιώσει περιττό». Τὸ θέμα σχολιάστηκε ἐκτενῶς στὸν γερμανικὸ Τύπο καὶ πολλοὶ πολῖτες ἐξέφρασαν τὴ διαμαρτυρία τους.
Σὲ πολλὲς πόλεις τῆς Δύσης ἀφαιροῦν χριστιανικὰ σύμβολα γιὰ νὰ γίνουν «συμπεριληπτικὲς» γιὰ ὅλους. Στὴν οὐσία – δηλαδή – νὰ γίνουν φιλόξενες γιὰ κάθε σκοταδιστικὴ δοξασία, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ. Εἶναι τέτοια ἡ λύσσα γιὰ ἀποχριστιανισμὸ τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ ἀποσύρουν ἀκόμα καὶ τὰ μὴ χριστιανικὰ σύμβολα ποὺ ἔστω καὶ (πολὺ) ἔμμεσα παραπέμπουν σὲ μιὰ χριστιανικὴ ἑορτή!
Σὲ ἕνα σχολεῖο στὴ Σουηδία ἀφαίρεσαν τὰ χριστουγεννιάτικα σύμβολα γιὰ νὰ μὴν αἰσθανθοῦν «μειονεκτικὰ» οἱ μουσουλμᾶνοι μαθητές. Μετὰ ἀπὸ σφοδρὲς ἀντιδράσεις, τὸ ζήτημα μεταφέρθηκε στὴ Βουλή, ὅπου ἐκεῖ εἰπώθηκε ἡ γνώμη ὅτι «τὸ σχολεῖο ἐνδίδει στὶς μουσουλμανικὲς ἀπαιτήσεις καὶ στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα σὲ ὅλους τοὺς μαθητὲς ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι κάτι τὸ ἐπικίνδυνο καὶ τὸ ἀκατάλληλο».
Στὸ Τολέδο τῶν ΗΠΑ, στὴν πολιτεία του Ὀχάϊο, μιὰ ΜΚΟ ἔκρινε ὅτι πρέπει νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἡ Φάτνη ἔξω ἀπὸ τὸ δημόσιο κτήριο τῆς Πυροσβεστικῆς. Τὸ ἐπιχείρημα τοὺς ἦταν πώς: «ἔχοντας τὴ φάτνη σὲ κοινὴ θέα, ἡ πόλη δὲν τηρεῖ τὴ θρησκευτικὴ οὐδετερότητα. Ἡ παρουσία της σὲ δημόσια θέα εἶναι διχαστική, περιττὴ καὶ ἀκατάλληλη».
Παρόμοια φαινόμενα θὰ βροῦμε πολλὰ ἂν κοιτάξουμε τὴ διεθνῆ εἰδησεογραφία, ὁλοένα καὶ περισσότερα κάθε χρόνο. Ἡ «πολιτισμένη» Δύση, ἀπογυμνώνεται οἰκειοθελῶς ἀπὸ τὶς πνευματικὲς ἀξίες καὶ τὶς ἀρχὲς ποὺ τὴν ἐκπολίτισαν, προκειμένου νὰ διαμορφώσει μιὰ πολυσυλλεκτικὴ κουλτούρα ποὺ θὰ προλειάνει τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν παγκόσμια δικτατορία ποὺ ἑτοιμάζουν.
Αὐτὸς ὁ ἄκρατος ἐκφυλισμὸς τῆς Δύσης, ἀποτυπώνει ὅλη του τὴν παρακμὴ καὶ στὴν ταλαίπωρη Ἑλλάδα ποὺ συστημικὰ πάσχει ἀπ’ τὸ σύνδρομο τοῦ καλοῦ μαθητῆ. Μοναδικὸ φρένο σὲ αὐτὸ τὸ σχέδιο εἶναι τὸ νὰ διαμαρτύρεται ὁ πιστὸς λαὸς ἀπέναντι σὲ κάθε προσπάθεια ἀποκαθήλωσης τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὸ δημόσιο γίγνεσθαι, καὶ ἀπέναντι σὲ ὅλους τοὺς ἀντίθεους ἐξουσιαστὲς ποὺ σὰν σύγχρονοι «Ἠρώδηδες» ἀναζητοῦν τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ τὸν θανατώσουν ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ κόσμου.
