O νέος Πρόεδρος του Σύριζα και το οξύ Δημογραφικό
Χαραλαμπος Β. Κατσιβαρδας
Το γεγονός ότι ζώμεν, είς μία παρά φύσιν έκφανση ενός ανάποδου, μη κανονικού, εν άλλοις λόγοις κόσμου, καθίσταται εν τοις πράγμασι μία αντικειμενική πραγματικότητα η οποία προσιδιάζει με την ευφάνταστη κοινωνία του Όργουελ, ο οποίος τότε προφητικός αναπαριστούσε μία άλογη πραγματικότητα.
Ως δια μαγείας, έρχεται ένας άκρως καπιταλιστής φερόμενος εθνοσωτήρας, ο οποίος εκ του μη όντως πλειοδοτεί δήθεν σε αριστερή συνθηματολογία, αγνοώντας στοιχειωδώς τα περί της παράδοσης και της Ελλάδας, προπαγανδίζοντας υπέρ της woke ατζέντας της πολιτικής ορθότητας, δηλαδή της εισαγωγή νέων εκμαυλιστικών ηθών εις την κοινωνία, περί της εγκαθίδρυσης μίας νεοπαγούς, δίκην προοδευτισμού, κουλτούρας η οποία εν τοις πράγμασι συνίσταται, εις μία ομοφυλόφιλη οικογένεια μετά ενός σκύλου.
Είναι πρόδηλων, λοιπόν, ότι ουδείς τον ρώτησε περί των σεξουαλικών του προτιμήσεων, πλην όμως απορίας άξιο, προς κοινή γνώμη έγκειται το γεγονός, δια ποιο λόγο εμφανίζεται τοιουτοτρόπως ως υπερήφανος δεδηλωμένος δημοσίως αρσενοκοίτης, αξιώνοντας και παραγγέλνοντας εξ μίας παρενθέτου μητρός (θα επανέλθω οσονούπω εις την λεπτομέρεια τοιαύτη) να αποκτήσει δήθεν τέκνα, προεπιλέγοντας το φύλο, επιδεικνύοντας σαφώς την επιλογή προς τους άρρενες.
Ο κ Κασσελάκης, ασφαλώς έχει πολιτικό δικαίωμα και κρίνεται εκ των ψηφισάντων, πλην όμως καθίσταται ιδιαίτατα προκλητικός, εις μία κοινωνία δια να διαφημίσει, ή να υπηρετήσει την δήθεν καταπιεσμένη κοινότητα των Λοάτκι, ωσάν σήμερον να εμφανίσθηκε το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας, και δέον όπως επικυριαρχήσει οπουδήποτε, επί ποινή δίωξης προς τους αντιφρονούντες δια την επιστρατεύσεως του νόμου του ρατσισμού και την εξαπόλυση σφοδρής επιθέσεως δια των νεολογισμών περί δήθεν «ομοφοβίας» και ούτω καθ’ εξής.
Είναι ασφαλώς πασίδηλο, ότι δια μέσου του νυν προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προάγεται βιαίως μία αντεπιστημονική ασφαλώς, ατζέντα περί της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών κατά τρόπο όμως, βάναυσα προσβλητικό προς την ίδια την φύση, διαπράττεται ύβρις προς τα βιολογικά ειωθότα αλλά ιδίως ως προς το μεγαλείο της γυναικός, η οποία υποβαθμίζεται ως μία μήτρα παραγωγής ζωής κατά παραγγελία, δια την αμελλητί επέμβασης της ιατρικής επιστήμης ως προς τον επικαθορισμό του φύλου.
Φρονώ, ότι η άκρατη τοιαύτη υποτίμηση, δέον όπως εξετασθεί προσηκόντως θεσμικά αλλά και νομικά, διότι, εν τοιαύτη περιπτώσει βιώνουμε την υπερεκχειλίζουσα και διττή υποκρισία μία παρά φύσιν πράξεως, να παραγγέλνεται ακωλύτως προς μία γυναίκα να παράξει καθ’ υπόδειξη μία ζωή, και δη με συγκεκριμένο φύλο, διακρίνοντας τους άρρενες από τα θήλυ, πλήρης απαξία.
Μετά ταύτα, δια να διαπιστώσει τις, την σήψη και τον φαρισαϊσμό, ουδένα σωματείο περί της ισότητας των γυναικών δεν αντέδρασε, αλλά ούτε και διαμαρτυρήθηκε σθεναρώς και μετά δεούσης αντιδράσεως, καθότι η γυναίκα έχει δικαιώματα ελευθερίες και συμμετάσχει εις το Ιερό μυστήριο της αναπαραγωγής ψυχή και σώματι, με απόλυτο σεβασμό προς τον Πλάστην, το αυτό τα δημιουργήματα της, ούτως ειπείν, τα τέκνα, τα παιδιά, την ανηλικότητα των οποίων οφείλουμε να περιφρουρήσουμε, ίνα αναπτυχθούν είς ένα φυσιολογικό περιβάλλον, άνευ να τους στερούμε τις ομαλές συνθήκες αναπτύξεως, ανατροφής εν γένει .
Ως εκ τούτου λοιπόν, δέον όπως τελούμε εν εγρηγόρσει ίνα γιγνώσκουμε τι κοινωνία τίκτεται, ή εάν καταστούμε ακροποδητί παρνάλωμα της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως και της επελαυνούσης Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία επιβάλλει του ιδικούς της κανόνες επενδύοντας εις το χάος και εις μίαν σκταδιστική και συγκεχυμένη πραγματικότητα, εις τον αντίποδα των παραδοσιακών και θεμελιωδών διαχρονικών αξιών της πατρίδας και του έθνους.
Συνελόντι ειπείν, δέον όπως διαφυλάξουμε αφενός την Ιερότητας της γυναίκας και εξ ετέρου την τρυφερότητα της παιδικής ανηλικότητας.
