ΓΑΛΛΙΑ: Πώς οι Ισλαμιστές νίκησαν κόμματα και Κράτος!..
Οι ισλαμιστές κατόρθωσαν να υποδουλώσουν την Αριστερά, να παραλύσουν τη Δεξιά και να τρομοκρατήσουν την Ακροδεξιά. Αποτέλεσμα: το κράτος έπεσε ως ώριμος καρπός…
του Boualem Sansal, Αλγερινού συγγραφέα
Atlantico: Πώς σας φάνηκαν οι αγανακτισμένες αντιδράσεις μεγάλου μέρους της γαλλικής αριστεράς – τόσο στην ουσία όσο και στην επιλογή των λέξεων – στην ανακοίνωση του Gabriel Attal [υπουργού Παιδείας]για την απαγόρευση της abaya και του qamis στο σχολείο; Και σε τι τις αποδίδετε: ιδεολογική φιλοφροσύνη, εκλογική πελατεία, επίδειξη ψευδοαρετής «woke»…;
Boualem Sansal : Αυτοί οι ισλαμιστές είναι πολυτεχνίτες: με μικροπράγματα, σπάγκους και κουρέλια, ηθικολογίες του καλού Σαμαρείτη που δεν πιστεύουν οι ίδιοι, παιδαριώδεις προκλήσεις από μαθήτριες, αλλά όλα εντεταγμένα σε ένα παγκόσμιο στρατηγικό σχέδιο επεξεργασμένο δεκαετίες τώρα, ανατρέπουν τη Γαλλία. Θα νόμιζε κανείς, όπως ισχυρίζονται οι θαυμαστές τους, ότι έχουν κερδίσει τη μάχη της Γαλλίας. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα: έχουν υποδουλώσει την αριστερά, έχουν παραλύσει τη δεξιά και την ακροδεξιά τρομοκρατημένη μήπως συρθεί στα δικαστήρια για ρατσισμό, ισλαμοφοβία και σχεδιαζόμενα εγκλήματα πολέμου. Ας μη μιλήσουμε για τους άλλους, Renaissance, MoDem Canal-, Horizon (HOR), EELV, ο σώζων εαυτόν σωθείτω, φυλάγονται.
Η νίκη των ισλαμιστών, που δεν έχουν κανένα πολιτικό κόμμα ή πρόσβαση στα ΜΜΕ, κατέστη δυνατή χάρη στον wokisme κάποιων, τη δειλία άλλων, την πονηριά των καιροσκόπων και την αδιαφορία του πλήθους. Εναντίον όλων αυτών πρέπει να πολεμήσουμε αν θέλουμε να δούμε ξανά τον ήλιο να λάμπει στη Γαλλία. Ο Attal τόλμησε να επιτεθεί στην abaya, είναι καλό, είναι αρχή, αλλά ξέρει τι θα πέσει στο κεφάλι του; Οι σύμβουλοί του στην ισλαμολογία του είπαν ότι οι ισλαμιστές έχουν πάντα χίλια όπλα, έτοιμα για χρήση και ότι αρέσκονται να χτυπούν πισώπλατα τη στιγμή που δεν τους περιμένεις καθόλου; Τα μουσουλμανικά ρούχα δεν περιορίζονται στην abaya και το qamis, υπάρχει το burnous, η kachabia, το saoural, το chèche, τα σανδάλια…που μπορεί να φορεθούν με χίλιους διαφορετικούς τρόπους και με πολλά άλλα, χάρι στα οποία διακρίνονται και αναγνωρίζονται οι χίλιες και μία ισλαμικές αιρέσεις.
Ποια πιστεύετε ότι είναι τα κίνητρα των νεαρών μουσουλμάνων που φορούν αυτά τα ρούχα; Και πώς αντιλαμβάνονται πραγματικά την ιδεολογική ή πολιτιστική σημασία αυτών των ρούχων ή συμβόλων;
Αυτά τα παιδιά δεν έχουν κίνητρα και δεν καταλαβαίνουν πραγματικά εκείνους από τους ενήλικες που τα υποκινούν σε ολοένα και περισσότερες ισλαμικές προκλήσεις και εμπλοκή στον πόλεμό τους εναντίον των απίστων, κάνουν ό,τι τους λένε να κάνουν, διασκεδάζουν μιμούμενοι τους ήρωες του Ισλαμικού πάνθεου του χθες και του σήμερα. Οι αγωνιστές αποκτούν πλεονεκτήματα και προνόμια και μνημονεύονται στο τζαμί. Ο ισλαμισμός έχει τώρα ιστορία στη Γαλλία, στην οποία βρίσκουν τα πάντα, ήρωες να μιμηθούν, πρότυπα, παραδείγματα. Ο αυτονομισμός δεν είναι απλώς εδαφικός διαχωρισμός, είναι παντού, στο μυαλό των ανθρώπων, στο σχολείο, στη δουλειά, στις συγκοινωνίες: Υπάρχουν αυτοί, οι άπιστοι που αξίζουν τη Μεγάλη Τιμωρία, και εμείς είμαστε εμείς, Μουσουλμάνοι έτοιμοι να πεθάνουμε για τη θρησκεία μας.
Το Συμβουλευτικό Συμβούλιο των Μουσουλμάνων της Γαλλίας (ΣΣΜΓ ) κατήγγειλε επίσης την «Ισλαμοφοβία», ενώ ισχυρίστηκε ότι δεν επρόκειτο για θρησκευτικές στολές. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα κίνητρά του;
Μια σημείωση για τα βαρύκοα άτομα: όσοι πιστεύουν ότι το ΣΣΜΓ είναι αυτό που λέει η επίσημη ονομασία, κάνουν σοβαρό λάθος. Είναι στο βάθος ένα νομοθετικό και πολιτικό σώμα, που εκφράζει το Ισλάμ της Γαλλίας και, συνδεδεμένο με τις αρχές και τα μουσουλμανικά κράτη στον κόσμο, σχεδιάζει τη μετατροπή της σε μια Ισλαμική δημοκρατία, την πιο ισχυρή στον μουσουλμανικό χώρο. Όπως το δέντρο κρύβει το δάσος, το δάσος κρύβει επίσης το δέντρο και έτσι δεν φαίνεται τίποτα.
Καταγγέλοντας την ισλαμοφοβία αφού δηλώνει ότι η abaya και το qamis δεν ήταν θρησκευτική ενδυμασία, στην πραγματικότητα μας λέει το εξής: εναπόκειται σε εμάς, τις αρχές του Ισλάμ στη Γαλλία, να αποφασίσουμε τι είναι ή όχι ισλαμοφοβία, και σε κανέναν άλλον, σίγουρα όχι στους άπιστους. Όσοι σκέφτηκαν και πιστεύουν ότι εναπόκειται στη δικαιοσύνη να χαρακτηρίσει τα γεγονότα, εάν υπάρχει καταγγελία, πρέπει να ενημερωθούν ότι εναπόκειται στο CFCM, στους ιμάμηδες να αποφασίσουν.
Κάποιοι έχουν επισημάνει τον λίγο πολύ ασυνείδητο πατερναλισμό και τον ρατσισμό που αναστατώνει αυτή την αριστερά, η οποία ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την υπεράσπιση των Μουσουλμάνων ενάντια σε μια γαλλική κοινωνία που κατηγορείται ότι δεν θέλει να τους ενσωματώσει. Υπάρχει κάποια μορφή ανεστραμμένου ή λανθασμένου Οριενταλισμού που διαταράσσει κάθε διάλογο για τη σχέση μεταξύ γαλλικού τύπου ανεξιθρησκίας, Ισλάμ και Μουσουλμάνων με το πρόσχημα ότι οι Δυτικοί είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο;
Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι Δυτικοί είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο – έχουν τους ειδικούς τους που τον ξέρουν εξίσου αν όχι καλύτεροι από τους ίδιους τους Άραβες-Μουσουλμάνους – είναι στο γεγονός ότι σε θεσμικό επίπεδο τοποθετούνται εκεί αργά. Όταν άνοιξαν τα μάτια τους, ήταν πολύ αργά.
Μόνο στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, μετά την ανεξαρτησία των χωρών του Μαγκρέμπ και του Σαχέλ, η Γαλλία συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι ο αραβο-μουσουλμανικός κόσμος είχε διασχίσει τη Μεσόγειο, είχε εγκατασταθεί στη Γαλλία, είχε απογόνους χάρη στην οικογενειακή επανένωση, και ότι διεκδικούσε πλήρης αναγνώριση και με τις ιδιαιτερότητές του, που συνεπαγόταν ότι εναπόκειτο στη Γαλλία να προσαρμοστεί σε αυτόν και όχι σε εκείνον να προσαρμοστεί σε αυτήν. Για τα αριστερά κόμματα, η συμβολή των μεταναστών και των νέων Γάλλων μέτρησε στη νίκη της συμμαχίας PS-PC στις προεδρικές εκλογές του 81. [Στις Προεδρικές νίκη στο νήμα του σοσιαλιστή Μιτεράν (51,76%) έναντι του δεξιού Ζισκάρ ντ’ Εσταίν (48,24%) και στις κοινοβουλευτικές, θρίαμβο της ευρύτερης αριστεράς με 67% ].
Η Γαλλία είχε όλα τα μέσα για να διαχειριστεί την υπόθεση, αλλά την ίδια στιγμή που δεχόταν μαζικά το Ισλάμ, τους Μουσουλμάνους και πολύ γρήγορα τον Ισλαμισμό, ανακάλυπτε ότι είχε λάβει από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, τις Σκανδιναβικές χώρες, ένα άλλο όραμα για τα δικαιώματα των πολιτών: την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομάδων, τα οποία η μία και αδιαίρετη Γαλλική Δημοκρατία αρνήθηκε πάντα, ακόμα και στους δικούς της, Βρετόνους, Κορσικανούς, Βάσκους και σιγά σιγά αυτό που τους αρνιόταν πεισματικά, το παραχώρησε με τα δύο της χέρια στον μουσουλμανικό πληθυσμό της που είχε δημιουργήσει στα εδάφη της, με τη γλώσσα της, με τον τρόπο ζωής της και έλπιζε ότι θα υιοθετούσαν τις παραδόσεις της…
Τα δικαιώματα που παρεχώρησε στους μουσουλμάνους η Γαλλία τα αρνείται πεισματικά στος Κορσικανούς και Βρετόνους. Δίκαια η μουσουλμάνα διαδηλώτρια απαιτεί: «Αν σας ενοχλώ, εγκαταλείψτε τη ΧΩΡΑ ΜΟΥ»!
Το πρόβλημα δεν έχει λύση, το Ισλάμ της Γαλλίας που αντικαθιστά σταδιακά το Ισλάμ στη Γαλλία, δεν θα σταματήσει ποτέ να διεκδικεί τα δικαιώματά του, όλα τα δικαιώματά του, κατ’ ανάγκη εις βάρος των άλλων κοινοτήτων. Το προπύργιο που έχτισε η κυρίαρχη Γαλλία του 1789 σε δύο αιώνες, το κατεδάφισε σε δύο δεκαετίες η υποταγμένη Γαλλία του 2000. Η αποδόμηση έχει πλέον ολοκληρωθεί. Τίποτα δεν μπορεί να χτιστεί γιατί έχει σβήσει η μνήμη του παρελθόντος. Oργουελ η αριστερά στη Γαλλία, χώρα της ελευθερίας.
Εκτιμάτε ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν και η κυβέρνησή του κατανόησαν τη φύση της πρόκλησης των ισλαμιστών ή ότι οδηγούνται μόνο από εκλογικά κίνητρα;
Ο Μακρόν ήρθε να κάνει «και ταυτόχρονα», το «ό,τι χρειαστεί» το πρόσθεσε αργότερα. Αυτό κάνει κάθε μέρα έκτοτε, πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτή τη συνέπεια στη σκέψη και στη δράση. Μια άλλη συνέπεια, ο Μακρόν δεν ήλθε για να καταλάβει αλλά για να γίνει κατανοητός. Δεν ήρθε για να υπηρετήσει τη χώρα και τους Γάλλους, ήρθε για να φτιάξει ένα εθνικό μέλλον και τώρα που ξεκινά τη δεύτερη θητεία του θέλει να φτιάξει ένα διεθνές μέλλον για τον εαυτό του. Όλα τα άλλα είναι απλώς λεπτομέρεια. Τα υπόλοιπα δεν τον ενδιαφέρουν, στο τέλος της δεύτερης θητείας του θα ξεκινήσει μια όμορφη και πολύ επωφελή διεθνή σταδιοδρομία.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
