Μια νέα μελέτη δείχνει ότι τα εμβόλια Pfizer είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να παράγουν πρωτεΐνες που ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου και αυτοάνοσης

Μπορεί να υπάρχει περίπου 1 στις 10 πιθανότητες τα mRNA εμβόλια της Pfizer για τον κορωνοιό, να μην παράγουν πρωτεΐνες ακίδας αλλά κάτι άλλο, διαπιστώνει μια νέα μελέτη του Cambridge, εγείροντας ανησυχίες για την αυτοάνοση απόκριση μεταξύ των ειδικών.

Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι στο 11% των περιπτώσεων, τα εμβόλια Pfizer mRNA COVID-19 μεταφράζονται λανθασμένα, οδηγώντας στον σχηματισμό μη επιθυμητών πρωτεϊνών.

Αυτή η εσφαλμένη μετάφραση οφείλεται κυρίως στην τροποποίηση της Pfizer στις βάσεις mRNA τους.

«Η εργασία μας παρουσιάζει ταυτόχρονα μια ανησυχία και μια λύση για αυτό το νέο είδος φαρμάκου», δήλωσε η κορυφαία συγγραφέας Anne Willis στο δελτίο τύπου της μελέτης.

Κάποιος μπορεί να οριοθετήσει τα εμβόλια mRNA ως ένα σύνολο οδηγιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή πρωτεϊνών ακίδας. Μόλις το εμβόλιο εισέλθει στο κύτταρο, τα ριβοσώματα ερμηνεύουν τις οδηγίες του mRNA για να παράγουν πρωτεΐνες, όπως είναι και οι πρωτεΐνες ακίδας.

Εάν παρερμηνευθούν οι οδηγίες, ενδέχεται να προκληθούν σφάλματα στην τελική πρωτεΐνη που θα παραχθεί. Ορισμένα λάθη είναι μικρά, όπως η λανθασμένη ορθογραφία μιας λέξης σε ένα κείμενο, ενώ άλλα είναι πιο επιζήμια.

Αυτή η παρερμηνεία ονομάζεται μετατόπιση πλαισίου και συμβαίνει όταν παραλείπονται μία ή δύο βάσεις mRNA. Δεδομένου ότι οι βάσεις mRNA μεταφράζονται σε σετ των τριών, η παράλειψη μιας βάσης θα επηρεάσει όλες τις ακολουθίες από εκεί και πέρα, οδηγώντας στο σχηματισμό νέων πρωτεϊνών.

«Η αλλαγή πλαισίου έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή πολλαπλών, μοναδικών και δυνητικά παρεκκλίνων πρωτεϊνών», έγραψε η ανοσολόγος Jessica Rose στο άρθρο της στο Substack που συζητά και σχολιάζει τη μελέτη.

Ενώ τα περισσότερα φυσικά απαντώμενα mRNA περιέχουν ουριδίνη, τα εμβόλια mRNA της Pfizer χρησιμοποιούν Ν1-μεθυλψευδοουριδίνη. Αυτό καθιστά την αλληλουχία mRNA πιο σκληρή και λιγότερο επιρρεπή σε διάσπαση από το ανοσοποιητικό σύστημα. Η επιλογή της Pfizer για λιγότερο συχνά απαντώμενες βάσεις mRNA είναι επίσης ο λόγος που ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν τα εμβόλια mRNA τροποποιημένο RNA ή modRNA.

Εφαρμόζοντας πρόσθετες τροποποιήσεις στις αλληλουχίες mRNA, οι συγγραφείς μπόρεσαν να μειώσουν περαιτέρω τις πρωτεΐνες με μετατόπιση πλαισίου.

Αν και «δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι οι ανώμαλες πρωτεΐνες που δημιουργούνται από τον εμβολιασμό Pfizer σχετίζονται με δυσμενή αποτελέσματα, για μελλοντική χρήση της τεχνολογίας mRNA, είναι σημαντικό να “τροποποιηθεί ο σχεδιασμός της αλληλουχίας mRNA” για να μειωθούν αυτές οι μετατοπίσεις», κατέληξαν οι συγγραφείς.

Μεταξύ των ελεγμένων εμβολίων, μόνο η Pfizer έχει το πρόβλημα

Εκτός από τα σφάλματα μετατόπισης πλαισίου, η τροποποίηση της Ν1-μεθυλψευδοουριδίνης μπορεί επίσης να επιβραδύνει και να διακόψει τη μετάφραση του mRNA σε πρωτεΐνη, οδηγώντας ενδεχομένως σε συντομότερες από τις αναμενόμενες αλληλουχίες πρωτεΐνης.

«Υπό ιδανικές συνθήκες, τα ριβοσώματα μεταφράζουν το mRNA του εμβολίου στην πρωτεΐνη S [ακίδα]… Εάν το κυτταρικό μηχάνημα (ριβοσώματα) «ανιχνεύσει» τη διαφορά [μεταξύ της φυσιολογικής ουριδίνης και της Ν1-μεθυλψευδοουριδίνης], μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση ή εσφαλμένη μετάφραση», ανέφερε ο Δρ. Adonis Sfera, επίκουρος κλινικός καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Loma Linda.

Στη μελέτη, οι ερευνητές εμβολίασαν αρχικά ποντίκια με εμβόλια Pfizer και AstraZeneca. Διαπίστωσαν ότι τα εμβόλια Pfizer ήταν σημαντικά πιο πιθανό να παράγουν πρωτεΐνες με μετατόπιση πλαισίου.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν τους εμβολιασμούς σε ανθρώπους, συγκρίνοντας 21 συμμετέχοντες που έλαβαν το εμβόλιο Pfizer με 20 που έλαβαν το εμβόλιο AstraZeneca. Κανένας από τους εμβολιασμένους με AstraZeneca δεν είχε ανοσολογική αντίδραση σε πρωτεΐνες που έγιναν από λάθη στη μετάφραση, αλλά περίπου το ένα τρίτο των εμβολιασμένων της Pfizer, είχε.

Εσφαλμένη ανοσία και αυτοάνοση

Οι συγγραφείς έγραψαν ότι κανένας από τους εμβολιασμένους της Pfizer δεν παρουσίασε παρενέργειες, αλλά ανησυχούσαν για τις ανοσολογικές συνέπειες.

«Η κακώς κατευθυνόμενη ανοσία έχει τεράστιες δυνατότητες να είναι επιβλαβής», δήλωσε στο δελτίο τύπου ο ανοσολόγος Δρ Τζέιμς Θαβεντίραν, ένας από τους κύριους συγγραφείς της μελέτης. «Οι ανοσολογικές αντιδράσεις εκτός στόχου θα πρέπει πάντα να αποφεύγονται».

Οι συγγραφείς δεν όρισαν περαιτέρω την εσφαλμένη ανοσία, αν και γενικά περιγράφεται ως μια αντίδραση όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος στοχεύει σε λάθος σημεία.

Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να σημαίνει ότι αντί να εκπαιδεύει το σώμα να καταπολεμά την πρωτεΐνη ακίδας, το εκπαιδεύει να καταπολεμά τις πρωτεΐνες που εμφανίζονται αφύσικα, όπως τόνισε η Νορβηγίδα διατροφολόγος Marit Kolby στη δημοσίευσή της στο X .

Επιπλέον, ορισμένοι ειδικοί υγείας ανησυχούν ότι αυτές οι μοναδικές πρωτεΐνες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει αυτοάνοσες διαταραχές.

Ο καθηγητής μοριακής βιολογίας Vladimir Uversky από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και ο γιατρός Dr. Alberto Rubio-Casillas κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να εμφανιστεί κάποιο αυτοάνοσο, εάν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού αρχίζουν να επιτίθενται στα κύτταρα που παράγουν αυτές τις ανώμαλες πρωτεΐνες.

«Μια λανθασμένα μεταφρασμένη πρωτεΐνη μπορεί [επίσης] να μοιάζει με ανθρώπινη πρωτεΐνη και να πυροδοτήσει το σχηματισμό αντισωμάτων», πρόσθεσε ο Δρ Sfera.

Το αυτοάνοσο εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε αυτο-ιστούς. Μπορεί να συμβαίνει για πολλά χρόνια πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματα.

Τα ευρήματα της μελέτης του ανοσολόγου Aristo Vojdani υποδεικνύουν ότι οι πρωτεΐνες ακίδας έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν διασταυρούμενες αντιδράσεις – που σημαίνει ότι το σώμα στοχεύει κατά λάθος τον αυτο-ιστό σε μια μάχη ενάντια σε άλλα παθογόνα – με περισσότερους από 20 διαφορετικούς ανθρώπινους ιστούς, καθώς μοιράζονται δομικές ομοιότητες με τις ανθρώπινες πρωτεΐνες.

Η παραγωγή αυτών των ανώμαλων πρωτεϊνών και πεπτιδίων μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου σε ένα άτομο, πρόσθεσαν οι κ. Uversky και Dr. Rubio-Casillas.

Τα κύτταρα μελανώματος έχει αποδειχθεί ότι επάγουν μετατοπισμένες πρωτεΐνες για να ξεφύγουν από την ανοσολογική ανίχνευση.

«Κατά τη γνώμη μας, υπάρχει πιθανότητα κατά τη μετάφραση του mRNA από τα εμβόλια COVID-19, οι ανώμαλες πρωτεΐνες που δημιουργούνται κατά τη μετατόπιση πλαισίου, να μπορούν να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς επιβίωσης που μιμούνται αυτούς που αναπτύχθηκαν από καρκινικά κύτταρα για να ξεφύγουν από την ανοσολογική επιτήρηση», πρόσθεσαν και οι δύο.

Άγνωστες πρωτεΐνες στο σώμα

Οι ερευνητές επί του παρόντος δεν γνωρίζουν τη δομή ή την αλληλουχία των νέων πρωτεϊνών που σχηματίζονται. Οι συγγραφείς αναγνώρισαν στη μελέτη ότι μία από τις πρωτεΐνες που ανιχνεύθηκε ήταν μια χιμαιρική πρωτεΐνη – μια πρωτεΐνη δηλαδή που σχηματίστηκε από τη συνένωση δύο ή περισσότερων γονιδίων που αρχικά κωδικοποιούσαν ξεχωριστές πρωτεΐνες. Η χιμαιρική πρωτεΐνη ήταν δομικά παρόμοια με τις ανθρώπινες πρωτεΐνες, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτοάνοσες αποκρίσεις.

«Φυσικά, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ότι οι παρατηρήσεις αυτές συνδέονται με βλάβες, αλλά το γεγονός ότι θεωρητικά μπορεί να το κάνουν και ότι οι ρυθμιστικές αρχές δεν ενδιαφέρονται να διερευνήσουν μια τέτοια πιθανότητα, θα πρέπει να μας ανησυχεί όλους» δήλωσε ο Δρ. Jonathan Engler, πρόεδρος της Ομάδας Συμβουλευτικής και Ανάκτησης Υγείας (HART). Το HART είναι μια ομάδα ακαδημαϊκών εμπειρογνωμόνων στο Ηνωμένο Βασίλειο που μοιράζονται τις ανησυχίες τους σχετικά με τις συστάσεις που σχετίζονται με τον COVID-19.

Ελαττωματικό σχέδιο

Ο Δρ Engler είπε ότι το γεγονός ότι οι ενέσεις mRNA μπορεί να μεταφραστούν λάθος είναι ένα ελάττωμα του σχεδιασμού τους. Άλλοι ειδικοί διαφωνούν.

«Οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να φτιάξουν ένα βουνό από αυτόν τον λόφο», επέκρινε ο Edward Nirenberg, ένας ιατρικός εκδότης, σε μια ανάρτηση X σχετικά με τη μελέτη.

«Οι μετατοπίσεις πλαισίων είναι ασυνήθιστα αλλά φυσικά συμβάντα σε, για παράδειγμα, ιογενείς λοιμώξεις… Αυτά προκαλούν προϊόντα πρωτεΐνης που μπορούν επίσης να στοχοποιηθούν από το ανοσοποιητικό σύστημα.»

Ωστόσο, οι συγγραφείς της μελέτης υπογράμμισαν στο δελτίο τύπου ότι η συνθετική αλληλουχία mRNA που χρησιμοποιήθηκε στο εμβόλιο ήταν «επιρρεπής σε σφάλματα».

Η Pfizer δεν απάντησε σε αιτήματα για σχολιασμό.

Η μελέτη:

Πηγή