Αναζητώντας την Ελλάδα στο αφήγημα του Κογκρέσου
Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Ο Μητσοτάκης μίλησε στο Κογκρέσο κι όλοι οι δυτικόπληκτοι και αμερικανόφιλοι, όλοι εκείνοι που έχουν μάθει να βλέπουν την αρχαία Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τις αξίες που πρέσβευε εκείνος πριν από 25 αιώνες και πλέον, μέσα από την οπτική του φράγκικου Διαφωτισμού, ικανοποιήθηκαν και πανηγύρισαν. Ουσιαστικά όσα επικαλέστηκε ο Μητσοτάκης για να υποστηρίξει ότι υπάρχουν ισχυροί δεσμοί μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής ήταν η οπτική του Διαφωτισμού και των αξιών του, το πνευματικό εκείνο κίνημα που γέννησε τον Κοινοβουλευτισμό βαφτίζοντάς τον δημοκρατία.
Η «Πολιτεία» του Πλάτωνος ήταν μια ουτοπική πολιτεία, όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε στο ένατο βιβλίο του εν λόγω έργου, αλλά και απολύτως αυταρχική κι αντιδημοκρατική. Κι όμως τόλμησε να την επικαλεστεί για να υποστηρίξει το αφήγημα της φεμινιστικής ιδεολογίας.
Είπε μάλιστα ότι οι ΗΠΑ προωθούν και υπερασπίζονται τις δημοκρατικές αξίες. Σίγουρα, με πολέμους και ατομικές βόμβες εναντίον μικρών και αδύναμων λαών, όπως η Σερβία ή το φρικτό έγκλημα στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ανέφερε ότι η αρχιτεκτονική του νεοκλασικισμού που συναντά κανείς στην Αμερική του είναι οικεία λόγω του Παρθενώνα και της αρχιτεκτονικής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Μια ακόμα οπτική μέσα από τα μάτια της Δύσης που ακόμα κι ο Αδόλφος Χίτλερ την εκφράζει στο Mein Kampf για το κοινοβούλιο της Αυστρίας. Διότι η Δύση όταν μιλάει για Ελλάδα και ελληνικό πολιτισμό εννοεί αποκλειστικά και μόνο την αρχαιότητα.
Κοινή αξία, είπε ο Μητσοτάκης, ότι είναι κι ο σεβασμός στο κράτος δικαίου έναντι του πολέμου και της αναρχίας. Ας αναλογιστούμε σε πόσους πολέμους έχει εμπλακεί η Αμερική από το 1945 και μετά. Κορέα, Βιετνάμ, Βοσνία, Σερβία, Ιράκ, Αφγανιστάν. Για να μην αναφέρουμε και πόσους γέννησε, όπως στη Συρία και την Ουκρανία σήμερα. «Όλοι οφείλουμε το λειτούργημά μας στους ευγενείς προγόνους μας», είπε εννοώντας την δημοκρατία. Στην πραγματικότητα την δημοκρατία δεν την εκθείαζαν ούτε ο Πλάτων, αλλά ούτε κι ο Σωκράτης, ο Πλούταρχος, ο Αριστοτέλης, ο Ηράκλειτος κι ο Ξενοφών. Ούτε κι η δημοκρατία ήταν ένα καθολικό σύστημα στην αρχαία Ελλάδα. Άρα η αρχαία Ελλάδα που επικαλούνται οι φιλελεύθεροι κι οι ιδεολογικοί επίγονοι του Διαφωτισμού είναι μόνο η Αθήνα, όχι συλλήβδην ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Συνεπώς μιλάμε για ιδεοληψία και ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του φράγκικου Διαφωτισμού.
Αυτή την ιδεοληψία την χαρακτήρισε ελληνική ιδέα, λέγοντας: «Αυτό το θαύμα, η ελληνική ιδέα που θα άλλαζε για πάντα τον κόσμο, είναι ότι η κοινωνία λειτουργεί καλύτερα αν όλοι οι πολίτες της είναι ίσοι και έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση του κράτους τους. Με μία λέξη, αυτό το θαύμα είναι η Δημοκρατία». Δεν πρόκειται για ελληνική ιδέα, αλλά για αθηναϊκή ιδέα, την οποία απέρριψαν οι μεγάλοι Αθηναίοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτων κι ο Σωκράτης. Στην αρχαία Αθήνα μπορεί να ήταν δυνατό να συμμετάσχουν όλοι στην διακυβέρνηση της πόλης αλλά γινόταν με κλήρο η εκλογή τους και δεν χρειάζονταν τα κονδύλια που απαιτούνται σήμερα για τη δημιουργία κόμματος, μέσων προβολής και προεκλογικής εκστρατείας και συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία. Άρα οι πολίτες δεν είναι ίσοι και δεν υπάρχει «θαύμα που λέγεται Δημοκρατία».
Εμπνεύστηκαν οι αγωνιστές του 1821 την επανάστασή τους από την ίδρυση της Αμερικανικής Δημοκρατίας, για την ελευθερία τους ενάντια στον δυνάστη τους. Ο Κολοκοτρώνης έχει απαντήσει ήδη σε αυτό: «Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμιὰν ἀπ᾿ ὅσες γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών των εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος. Ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτον ὁ πλέον δίκαιος, ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλο ἔθνος, ἦτον μὲ ἕνα λαόν, ὁποὺ ποτὲ δὲν ἠθέλησε νὰ ἀναγνωρισθεῖ ὡς τοιοῦτος, οὔτε νὰ ὁρκισθεῖ, παρὰ μόνο ὅ,τι ἔκαμνε ἡ βία. Οὔτε ὁ Σουλτάνος ἠθέλησε ποτὲ νὰ θεωρήσει τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν ὡς λαόν, ἀλλ᾿ ὡς σκλάβους». Ο Γέρος είπε λοιπόν ότι δεν πολεμήσαμε μεταξύ μας, δεν ήταν εμφύλιος δηλαδή όπως της Αμερικής (1861-1865), ούτε και νωρίτερα εκείνα τα γεγονότα που καλούνται «Επανάσταση Αμερικανικής Ανεξαρτησίας» (1775-1783). Γιατί και τότε ήταν δεκατρείς αποικίες της Αμερικανικής Ηπείρου που στράφηκαν κατά της Μεγάλης Βρετανίας, δηλαδή ενάντια στους συγγενείς τους. Στο μυαλό του είχε βέβαια τον Κοραή που είχε μια αλληλογραφία με τον Τόμας Τζέφερσον, τον οποίο και επικαλέστηκε ο Μητσοτάκης, για να του ζητήσει συμβουλές για το ελληνικό σύνταγμα και τους νόμους του νεοελληνικού κράτους. Βέβαια, να το πούμε κι αυτό, ο Τόμας Τζέφερσον ήταν κατά της μίξης των νέγρων και των λευκών, διότι, αυτό το θεωρούσε καταστροφικό για τη λευκή φυλή.
Το μόρφωμα που ελέγχουν οι Αμερικάνοι για τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους ενάντια στην Ρωσία και την Κίνα κι ακούει στο όνομα Ουκρανία, ο Μητσοτάκης το ταύτισε με την Ελλάδα του 1821! ταύτισε επίσης το Μεσολόγγι με την Μαριούπολη των νεοναζί ΑΖΟΦ που κρύβονταν πίσω από τον άμαχο πληθυσμό! Για τον Μητσοτάκη οι νεοναζί ΑΖΟΦ θυμίζουν τους ήρωες του Μεσολογγίου! Ανέφερε επίσης ότι η Ελλάδα πάντα ήταν αμερικανόφιλη, απλά το έθεσε λίγο πιο διακρτικά λέγοντας ότι σταθήκαμε «πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Συγκεκριμένα: «Κατά τους τελευταίους δύο αιώνες, οι δύο χώρες μας στάθηκαν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Πολεμήσαμε δίπλα-δίπλα σε παγκόσμιους πολέμους για να υπερασπιστούμε την ελευθερία και τη δημοκρατία».
Τα όσα ανέφερε για τα γεγονότα που εξελίσσονται τους τελευταίους μήνες στην Ουκρανία είναι ξεκάθαρα το αφήγημα της Πανευρώπης του Καλλέργι. Ενωμένη Ευρώπη που θα ρίξει τα σύνορά της λίγο-λίγο και δεν θα ξαναγίνει η αιτία των μεγάλων πολέμων και θα βασιστεί αποκλειστικά στις αξίες του φιλελευθερισμού και του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος, ενώ θα αντικαταστήσει την ιστορία με την ιστορία του κοινού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτά έγραψε ο Καλλέργι. Έτσι δεν ξεκίνησε άλλωστε την ομιλία του ο Μητσοτάκης; Επικαλούμενος την κοινή ιδεολογία, το κοινό πολιτικό σύστημα και τις ιδεολογικές ρίζες στην αρχαία Αθήνα, δηλαδή δεσμούς αποκλειστικά πολιτειακούς και πολιτισμικούς. Γιατί Δύση είναι όπου υπάρχει Δημοκρατία, έλεγε ο Καλλέργι. Εξού και το «ανήκομεν εις την Δύσιν», του Καραμανλή.
Όπως ο Χίτλερ τον Μάιο του 1941 έλεγε μέσα από το Ράιχσταγκ ότι δεν έκανε πόλεμο εναντίον του ελληνικού λαού, που από αυτόν πρόεκυψε το φως της ανθρώπινης ωραιότητος όπως τόνισε ο παγγερμανιστής δικτάτορας, αλλά εναντίον μιας αγγλόδουλης κυβέρνησης, έτσι κι ο Μητσοτάκης είπε ότι η Ελλάδα δε στράφηκε κατά του ρωσικού λαού αλλά ενάντια στην επιθετικότητα του Πούτιν! Τελικά όλοι οι πολιτικοί απατεώνες λένε τα ίδια στις ανάλογες στιγμές της ιστορίας! Μέσα από το Κογκρέσο ο Μητσοτάκης εκδήλωσε επιθετικότητα εναντίον του Πούτιν, ανοιχτά και μάλιστα σε παγκόσμια θέα. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό για το μέλλον του ελληνικού λαού;
Θυμήθηκε να ανοίξει και το θέμα της Κύπρου. Ύβρις! Η δική του παράταξη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που «επανέφερε την δημοκρατία στην Ελλάδα», όπως είχε κραυγάσει εντός του ελληνικού κοινοβουλίου πριν μερικά χρόνια ο Μητσοτάκης, είχε δηλώσει ότι «η Κύπρος κείται μακράν». Ικανοποιήθηκαν όμως οι αστικοπατριώτες επειδή δήλωσε ότι δεν θα ανεχτεί κανείς την επίλυση του κυπριακού ζητήματος με δύο κράτη. Αλλά όλα θα λυθούν με το διεθνές δίκαιο κι επικαλέστηκε ουσιαστικά τη βοήθεια των ΗΠΑ για το ζήτημα της Κύπρου.
Οι αναφορές που έκανε στις παραβιάσεις των ελληνικών συνόρων από την Τουρκία ήταν προς όφελος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και για την διατήρηση της ενότητας της συμμαχίας κατά της Ρωσίας κι υπέρ της Ουκρανίας. Και πάλι υποτέλεια δηλαδή, και πάλι προς όφελος των δυτικών κι όχι της Ελλάδος. Δεν διεκδικούμε τίποτα, απλά ζητάμε προστασία και δηλώνουμε ενδιαφέρον για τα συμφέροντα των Μεγάλων.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και για την βάση των Αμερικανών στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης απ’ όπου οι ΗΠΑ θα μας πουλάνε το LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) κι εμείς θα αγοράζουμε ακριβότερα απ’ ότι αγοράζαμε από την Ρωσία μέχρι τώρα. Έτσι πέτυχε τις μπίζνες του και τις εξαγωγές του LNG η Αμερική με τον πόλεμο που προκάλεσε στην Ουκρανία και τις κυρώσεις που ακολούθησαν από τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Κι αυτό για να κερδίσει το μονοπώλιο του φυσικού αερίου η Αμερική στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Και μένει το ερώτημα; Αυτό είναι η Ελλάδα; Αυτό το έθνος πιστεύουμε; Αυτοί είναι οι Έλληνες; Αυτό πιστεύουμε ότι μας αξίζει; Η υπακοή κι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των Μεγάλων και μια ιστορική καταγωγή του έθνους μας με μόνη αναφορά στην αρχαία Αθήνα; Τελικά τι ταυτότητα έχει η Ελλάδα; Υπάρχει; Η Ελλάδα που αναγνωρίζουμε εμείς είναι η μίμηση κι η αντιγραφή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στα κτήρια των δυτικών κρατών και του κοινοβουλευτισμού τους;
