Η «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» και άλλες δυο οργανώσεις κατά της απόφαση του ΣτΕ για τους ομοφυλόφιλους
Νομιμότητα και συνταγματικότητα του νόμου 5089/2024
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε κατά πλειοψηφία τις προσφυγές που είχαν κατατεθεί εναντίον του νόμου 5089/2024, ο οποίος κατοχυρώνει το δικαίωμα γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου καθώς και την υιοθεσία παιδιών από τα εν λόγω ζευγάρια.
Κρίσιμα σημεία της απόφασης
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ο νόμος είναι σύμφωνος με τις συνταγματικές διατάξεις και ειδικότερα:
- Με το άρθρο 21 παρ. 1, που αφορά την προστασία του γάμου και της οικογένειας.
- Με το άρθρο 4 παρ. 1, που καθιερώνει την αρχή της ισότητας των πολιτών.
Στην απόφαση επισημαίνεται με σαφήνεια ότι:
- Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών είναι πλέον απόλυτα νόμιμος.
- Τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν το δικαίωμα υιοθεσίας, είτε από κοινού είτε μέσω της διαδικασίας υιοθεσίας του παιδιού του ενός συντρόφου από τον άλλον.
Οι προσφεύγουσες οργανώσεις και οι παρεμβάσεις
Οι προσφυγές κατά του νόμου κατατέθηκαν από τρεις οργανώσεις με έντονο κοινωνικο-ηθικό και θρησκευτικό προσανατολισμό:
- Τον Σύλλογο για την Προστασία του Αγέννητου Παιδιού – ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ
- Την ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
- Την οργάνωση ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
Αντιθέτως, υπέρ της συνταγματικότητας της νέας ρύθμισης παρενέβη η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπουhttps://www.nchr.gr/ (ΕΕΔΑ), επισημαίνοντας ότι ο νόμος ενισχύει την ισονομία και διευρύνει τα δικαιώματα των πολιτών χωρίς να παραβιάζει τον πυρήνα των συνταγματικών αρχών.
Επίλογος – Μια νομική απόφαση, μια πολιτική και κοινωνική σύγκρουση
Η απόφαση του ΣτΕ κλείνει οριστικά, σε επίπεδο νομικής ερμηνείας, το ζήτημα της συνταγματικότητας του γάμου και της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, προσδίδοντας στον σχετικό νόμο πλήρη θεσμική ισχύ. Ωστόσο, όπως καταδεικνύουν οι τοποθετήσεις πολιτικών προσώπων όπως ο Αντώνης Σαμαράς, η συζήτηση γύρω από τις κοινωνικές, αξιακές και πολιτισμικές συνέπειες του μέτρου εξακολουθεί να αποτελεί σημείο έντονης αντιπαράθεσης στον δημόσιο διάλογο.
Το αν αυτή η αντίθεση θα λάβει ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις στο μέλλον, μένει να φανεί. Προς το παρόν, πάντως, η ελληνική έννομη τάξη κάνει ένα ακόμη βήμα προς τη θεσμική αναγνώριση της διαφορετικότητας και των νέων μορφών οικογένειας.
