Ο βιασμός….

Γράφει ο Οδυσσεύς

Άφωνοι μένουμε με αυτά που διαβάζουμε και μας γεμίζουν με σκέψεις.

Τα γεγονότα:

Ανήλικοι βίασαν συμμαθητή τους…

Συνέστησαν συμμορία….

Τον βίαζαν για ένα μήνα συνεχώς…

Ερευνάται ο ρόλος μερικών μαθητριών στην υπόθεση…

Ένας από τους ανήλικους δεν ζητά συγνώμη… κλπ…κλπ…

Οι σκέψεις μας:

Η πράξη που γινόταν κατ` εξακολούθηση, δείχνει ότι δεν είναι κάτι τυχαίο ή ασήμαντο που συγχωρείται σε μικρά παιδιά. Είναι αποτρόπαιο έγκλημα που έχει θύτες και θύμα.

Το φανερό θύμα το βλέπουμε και το συμπονούμε. Το ότι παίρνει τέτοια δημοσιότητα η περίπτωση αυτή, δεν είμαστε σίγουροι ότι βοηθά σε κάτι η συμπόνια μας το θύμα. Ίσως τον βιασμό του ανηλίκου τον συνεχίζουν τα ΜΜΕ. Ίσως σε ότι αφορά το θύμα, θα ήταν καλύτερα τέτοια θέματα να αντιμετωπίζονται κάπως πιο διακριτικά με κύριο σκοπό την προστασία του θύματος, αλλά και την αποκατάσταση του ψυχικού τραυματισμού του. Υπάρχει όμως και ένα κρυφό θύμα που για να το δεις πρέπει να έχεις μάτια που βλέπουν. Αυτό το κρυφό θύμα είναι η παιδικότητα της ελληνικής νεολαίας που κάποιοι την στέλνουν περίπατο δια παντός. Μέχρι τώρα όταν βλέπαμε μια παιδική παρέα να μπαίνει σε ένα ερειπωμένο σπίτι το τελευταίο που θα σκεφτόμασταν είναι ένας βιασμός. Από τώρα όμως…

Και τους θύτες τους βλέπουμε. Τουλάχιστον τους φανερούς. Τι θα γίνει με αυτούς; Εμείς δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε και αφήνουμε αυτήν την αρμοδιότητα σε άλλους. Υπάρχουν όμως και οι «κρυφοί θύτες» που για να τους δεις πρέπει πάλι να έχεις μάτια που βλέπουν. Στην προκειμένη περίπτωση οι θύτες αυτοί δεν είναι απλώς συνυπεύθυνοι, αλλά είναι οι κυρίως υπεύθυνοι.

Οι ανήλικοι που συνέστησαν την συμμορία δεν ήρθαν από το διάστημα. Είναι κατασκευάσματα της ελληνικής κοινωνίας που έχει εγκαταλείψει τις αξίες της εδώ και πολύ καιρό. Τα οποιαδήποτε γεγονότα αυτής της μορφής είναι απλά επακόλουθα. Καθένας από τους αρμοδίους για την διάπλαση της νεολαίας ασχολείται με την επιτυχία της «νεοταξίτικης» εξαλλαγής της κοινωνίας με αντάλλαγμα κάποια «προσωπική κονόμα» και «στα τέτοια του» αν το κλίμα μεγαλώνει στραβά ή αν το έφαγε η κατσίκα. Οι θεσμοί Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια, όχι απλώς δεν είναι οδηγός ανατροφής της νεολαίας αλλά θεωρούνται και απορριπτέοι ως «χουντικοί». Οι νομοθετούντες πολιτικάντηδες, μαζί με τους επόπτες εφαρμογής των νόμων με κύριο εκπρόσωπο τον εκάστοτε «ψηλό παναθηναικάκια» είναι οι «κρυφοί» αλλά κύριοι θύτες στην προκειμένη περίπτωση. Μαζί με αυτούς όμως είμαστε και εμείς, διότι εμείς με την ψήφο μας δώσαμε την δύναμη σε μερικούς ξεδιάντροπους διεφθαρμένους να νομοθετούν όπως γουστάρουν και να μεταπλάθουν την ελληνική κοινωνία κατά την επιθυμία των νεοταξίτικων ανθελληνικών κέντρων του εξωτερικού.

Ας προσέξουμε λοιπόν στις εκλογές που σε λίγο έρχονται τι θα κάνουμε με την ψήφο μας. Ίσως είναι η τελευταία μας ευκαιρία.

Εγώ την γνώμη μου σας την έχω ήδη αναφέρει (ΕΔΩ).

Οδυσσεύς