5 λόγοι που ο σοσιαλιστικός μεσαίωνας του Great Reset θα ηττηθεί
Το πραξικόπημα που βιώνουμε στη Δύση τα τρία τελευταία χρόνια δεν έχει παρά μόνο ένα αφήγημα δυστυχίας: Οι άνθρωποι καλούνται να δουν τους εαυτούς τους ως φορείς ιών, και την κατανάλωση ως καταστροφή του πλανήτη. Τι άχαρο σκοτάδι… Τι βαρεμάρα… Συγκρίνετέ το με την δική μας πλευρά: Θέλουμε οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι να απολαμβάνουν τα ταξίδια, την κοινωνική ζωή, την ευτυχία, την ανθρώπινη επαφή, τη μουσική, την αισιοδοξία και την πρόοδο. Πώς είναι δυνατόν να χάσουμε;
Άρθρο των Paul Frijters, Gigi Foster, Michael Baker, που δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου 2023 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 16′. Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Μαρής.
Ο πόλεμος που καλείται τώρα να πολεμήσει ο Διαφωτισμός για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στους διεθνιστές μοιάζει με μονομαχία μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ. Οι δυτικές κρατικές γραφειοκρατίες και οι μεγάλες εταιρείες που έχουν διεισδύσει σε αυτές περικυκλώνουν τους πληθυσμούς τους με προπαγάνδα, ψηφιακό χρήμα, διαβατήρια εμβολιασμών, ανανεωμένες και πιο αποτρόπαιες ιστορίες αμαρτίας και βαθαίνουν τη φτώχεια για τους πολλούς, ενώ τα «αφεντικά» γίνονται πλουσιότερα.
Τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνωμοτούν ξερνώντας μια σταθερή ροή από τραβηγμένες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, που κυμαίνονται από την κλιματική αλλαγή έως την κινεζική ηγεμονία και τη ρύπανση από νιτρικά λιπάσματα, για να διατηρούν τον πληθυσμό αποσπασμένο, φοβισμένο και υπάκουο.
Τα συστήματα υγείας μας προωθούν το άγχος και τα περίεργα προϊόντα των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, αντί να βοηθήσουν τους πληθυσμούς να γίνουν πιο υγιείς, ενώ τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα έχουν ξεκινήσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά του πατριωτισμού και της πολιτιστικής ενότητας, που κανονικά θα ήταν τα φυσικά αντίβαρα στην πολιτική παγκοσμιοποίηση.
Τα σχολεία μας δημιουργούν τραυματισμένα παιδιά, αποξενωμένα μεταξύ τους και από τους γονείς τους, ανίκανα να επιδοθούν σε κριτική σκέψη. Το κύκλωμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα συνδέει όλα μαζί διευκολύνοντας την ταχεία επικοινωνία προπαγάνδας και φόβου.
Ο Διαφωτισμός βρίσκεται σε πλήρη υποχώρηση.
Υπάρχουν όμως και κάποια φωτεινά σημεία. Είδαμε τον Έλον Μασκ να σπάει το μέτωπο των υπόλοιπων δισεκατομμυριούχων, ανοίγοντας την πόρτα, μια χαραμάδα μόνο , στο Twitter για να επιτρέψει την λογική συζήτηση. Αλλά ακόμη και αυτή ήταν μια πύρρειος νίκη, δεδομένου ότι τα διαφημιστικά έσοδα του Twitter μειώθηκαν κατά 71% τον Δεκέμβριο του 2022, όταν οι μισοί και πλέον από τους 1.000 κορυφαίους διαφημιζόμενους της εταιρείας έβγαλαν την πρίζα της χρηματοδότησης εν μέσω μιας συντονισμένης αντίδρασης από το καρτέλ των Μεγάλων Εταιρειών.
Η ΕΕ έσφιξε τις λογοκριτικές της τανάλιες στο Twitter, χωρίς ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για αυτή την κατάφωρη περιφρόνηση του αμερικανικού Συντάγματος. Στην πραγματικότητα, είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον υπαγορεύει σε αυτούς τους γραφειοκράτες της ΕΕ τι είδους λογοκρισία να επιβάλουν στις ΗΠΑ.
Ωστόσο, ξύστε την επιφάνεια λίγο βαθύτερα και θα βρείτε λόγους αισιοδοξίας, εάν, όπως εμείς, εργάζεστε και ελπίζετε σε έναν νέο Διαφωτισμό. Εδώ συζητάμε πέντε από αυτούς τους λόγους.
1. Δεν είναι παγκόσμιο πραξικόπημα, αλλά δυτικό πραξικόπημα
Το πραξικόπημα προορίζεται ξεκάθαρα να είναι παγκόσμιο, όπως αποδεικνύεται από την προσπάθεια να εξοπλιστεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ως μια παγκόσμια αστυνομική δύναμη, χρησιμοποιώντας τις ψεύτικες πανδημίες ως δικαιολογία. Το σχέδιο του ΠΟΥ ματαιώθηκε στον πρώτο γύρο από έναν συνασπισμό φτωχών χωρών και είναι αυτές, μέσα σε μια μεγαλύτερη και διευρυνόμενη ομάδα ισχυρών χωρών μεσαίου εισοδήματος, που αποστασιοποιούνται πολύ ανοιχτά από τους δυτικούς διεθνιστές.
Η πιο σημαντική γεωπολιτική είδηση των τελευταίων 10 ετών είναι ότι η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική και δεκάδες χώρες-δορυφόροι τους, έχουν ξεφύγει από τα νύχια της Δύσης. Δημιουργούν εναλλακτικά χρηματοπιστωτικά συστήματα για να παρακάμψουν το δολάριο ΗΠΑ ως το διεθνές αποθεματικό νόμισμα.
Δημιουργούν τις δικές τους εμπορικές ζώνες, με νέους δρόμους και λιμάνια. Δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με την προπαγάνδα της πολιτικής «ορθότητας» και τη βλέπουν ως ένα σημάδι ότι η Δύση είναι πλέον αδύναμη, ευάλωτη και κοντά στο τέλος της. Κερδίζουν υποστήριξη από πολλούς πρώην συμμάχους της Δύσης, όπως η Σαουδική Αραβία και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης αντιπροσωπεύει πλέον πάνω από τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό και περισσότερο από το μισό παγκόσμιο εμπόριο, απειλώντας την ηγεμονία των ΗΠΑ όσο ποτέ άλλοτε.
Αυτή η απομάκρυνση από τη Δύση περιορίζει την επιρροή του παγκοσμιοποιητικού πραξικοπήματος στην ίδια τη Δύση. Δεν αντιμετωπίζουμε πλέον μια παγκόσμια εξέγερση, αλλά μάλλον μια προσπάθεια ενοποίησης της Δύσης σε μια ενιαία πολιτική αυτοκρατορία. Οι ελίτ των ΗΠΑ επιθυμούν να διοικήσουν αυτή την αυτοκρατορία, με την Ευρώπη να παίζει τον ρόλο του πιστού βοηθού. Ενωμένη, η Δυτική Αυτοκρατορία θα αποτελούσε λιγότερο από το ήμισυ του κόσμου από άποψη οικονομικής ισχύος και περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού του.
Πολλές δυτικές χώρες προφανώς δεν πρόκειται να συμπορευτούν, και έχουν αυτονομηθεί. Αυτές περιλαμβάνουν την Ελβετία, την Ουγγαρία και αρκετές χώρες στη Λατινική Αμερική των οποίων η ιστορία τους θυμίζει τι σημαίνει να είσαι σύμμαχος με τις ΗΠΑ.
Εντός των δυτικών χωρών που ηγούνται του πραξικοπήματος, ορισμένες περιοχές εξαιρούνται επίσης. Η Αλμπέρτα στον Καναδά, η Φλόριντα και το Τέξας στις ΗΠΑ και η Μαδρίτη στην Ισπανία, η δήμαρχος της οποίας ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θέλει η πόλη της να είναι η Φλόριντα της Ευρώπης. Έτσι, ακόμη κι αν το πραξικόπημα πετύχει, θα υπάρχουν μέρη για να προστρέξετε στη Δύση, περιορίζοντας το τι μπορεί να επιτύχει το πραξικόπημα.
Από τις ελεύθερες περιοχές, εναλλακτικά μέσα και εκπαίδευση μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρονται στις κατεχόμενες, των οποίων οι κάτοικοι έχουν κάπου να καταφύγουν με τις δεξιότητές τους και την ενέργειά τους. Οι κλασικές δυνάμεις της αγοράς θα υπονομεύσουν τη νέα αυτοκρατορία.
Ενώ είμαστε και εμείς οι ίδιοι παιδιά της Δύσης και, ως εκ τούτου, αισθανόμαστε πολύ αμφίθυμοι για την απώλεια της εξουσίας και της θέσης της «πλευράς μας», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εμφάνιση ενός σοβαρού ανταγωνιστή της Δύσης στη διεθνή σκηνή είναι γενικά υγιής για αυτά που μας νοιάζουν. Πράγματι, ο σοβαρός ανταγωνισμός είναι ένας μακροπρόθεσμος μοχλός αναζωπύρωσης αυτού που κάποτε έκανε τη Δύση ισχυρή: της επιστήμης, της ελευθερίας και του διαχωρισμού των εξουσιών.
2. Η κάστα της παγκοσμιοποίησης έχει πλέον εκτεθεί
Πριν από δεκαπέντε χρόνια, σχεδόν κανείς δεν γνώριζε τη σημασία της αύξησης της ανισότητας και της αυξημένης συγκέντρωσης εξουσίας μεταξύ του κατεστημένου της διεθνούς ασφάλειας και των μεγάλων εταιρειών. Μόνο λίγοι, όπως ο David Rothkopf, το είδαν να έρχεται. Στο βιβλίο του The Superclass το 2008, ο Rothkopf είπε τι αποκάλυψαν οι πολλές συνομιλίες του με τους υπερπλούσιους. Μίλησε για έναν σχεδόν απαρατήρητο κόσμο ετήσιων συναντήσεων των παγκοσμιοποιητών στο Νταβός, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που λειτουργούσε ως ξεχωριστή οντότητα με πλήρη περιφρόνηση για τις χώρες και τους πληθυσμούς τους, σχεδιάζοντας το μέλλον για όλους μας. Δεν παίρνουμε στα σοβαρά τον Klaus Schwab , αλλά παίρνουμε στα σοβαρά την λέσχη των υπερπλούσιων, που συγκεντρώθηκε και γαλβανίστηκε σε μια παγκοσμιοποιητική κάστα εκείνα τα χρόνια. Αυτή η λέσχη είναι ο εχθρός.
Μπορεί να ήταν τυφλοί το 2008, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι στη Δύση σήμερα έχουν μια κρυστάλλινη άποψη για το ποιος είναι ο εχθρός. Διαφέρουν ως προς το ποια φατρία του εχθρού σχεδίασε αυτή ή εκείνη την ψεύτικη έκτακτη ανάγκη, αλλά είναι ενωμένοι στον προσδιορισμό του εχθρού.
Υπό αυτή την έννοια, αριστεροί όπως ο Toby Green και ο Thomas Fazi στο βιβλίο τους του 2023 The Covid Consensus και κλασικοί δεξιοί όπως ο Trump, βρίσκονται στην ίδια πλευρά. Κατονομάζουν τον ίδιο εχθρό. Μερικοί ελευθεριακοί εξακολουθούν να μην μπορούν να αποβάλλουν τη συνήθεια να πιστεύουν ότι οι μεγάλες εταιρείες διαφέρουν από την κυβέρνηση, και ως εκ τούτου ότι μόνο η κυβέρνηση είναι το πρόβλημα, αλλά κάθε μέρα όλο και περισσότεροι από αυτούς καταλαβαίνουν τι τρέχει. Οι δεσμοί μεταξύ κορυφαίων δυτικών πολιτικών, του μηχανισμού ασφαλείας, της λογοκρισίας των μεγάλων ψηφιακών εταιρειών και των χρημάτων της μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών είναι πολύ προφανείς, πολύ ευρέως διαφημισμένοι. Έχουν αποκαλυφθεί.
Οι δυτικοί πολιτικοί έχουν γίνει όλο και πιο θρασείς όσον αφορά την αυτοέκθεσή τους. Το γεγονός ότι ο υπουργός Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, Ματ Χάνκοκ, παρέδωσε 100.000 ενοχοποιητικά μηνύματα WhatsApp σε έναν δημοσιογράφο είναι ενδεικτικό της αδιαφορίας της άρχουσας ελίτ για το πόσο ξεκάθαρα ορατό είναι πλέον το παιχνίδι τους. Βλέπουμε την ίδια αλαζονική συμπεριφορά σε όλη τη Δύση, όπως στον Διευθυντή του CDC των ΗΠΑ που παραδέχτηκε ανοιχτά ότι η υπηρεσία είπε ψέματα για την παρακολούθηση των παρενεργειών του εμβολίου το 2021 , μόνο που στην πραγματικότητα ξεκίνησε αυτή την παρακολούθηση τον Μάρτιο του 2022, ενώ εξακολουθεί να μην έχει δημοσιοποιήσει τα πραγματικά δεδομένα για να αποφύγει τον λεπτομερή έλεγχο. Τα ανόητα λάθη που αποκαλύπτεται σιγά σιγά ότι είχαν υποτάξει όλες τις γνωστές επικριτικές φωνές αποκαλύπτουν τον εχθρό σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Είναι επίσης όλο και πιο ξεκάθαρο το πόσο βαθιά διεστραμμένος έχει γίνει ο εχθρός. Αυτό που συνέβη στο νησί του Epstein είναι πλέον κοινή γνώση, παρά τη μαζική λογοκρισία. Η περιφρόνηση για την υγεία και την ευτυχία των παιδιών, όπως αποκαλύπτεται από το κλείσιμο των σχολείων και τις υποχρεωτικές μάσκες και τους εμβολιασμούς, είναι πλέον ορατή σε όλο και περισσότερους γονείς.
Αυτή η έκθεση στο φως της δημοσιότητας έχει δύο σημαντικές επιπτώσεις. Η μία είναι ότι η τάξη των παγκοσμιοποιητών δεν μπορεί απλά να εξαφανιστεί διακριτικά μέσα στη νύχτα. Είναι όλα ή τίποτα για αυτούς τώρα. Το δεύτερο είναι ότι το μικρό μέγεθος του πραγματικού στόχου είναι πλέον σαφές. Το Νταβός δεχόταν δεκάδες χιλιάδες σύνεδρους κάθε χρόνο, κάτι που είναι λιγότερο από το 0,001% του δυτικού πληθυσμού, ο οποίος ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο. Ακόμη και αν προσθέσουμε τη δεύτερη βαθμίδα των παγκοσμιοποιητών που δεν προσκλήθηκαν στη λέσχη αλλά είναι πλήρως αφοσιωμένοι στο πραξικόπημα, αυτό εξακολουθεί να επιτρέπει στο 99,9% της Δύσης να ενωθεί ενάντια σε έναν ορατό κοινό εχθρό. Τώρα υπάρχουν λίστες ονομάτων και θα χρησιμοποιηθούν.
Πόσο μεγάλη είναι η «πλευρά μας» στη Δύση; Είναι δύσκολο να το ξέρει κανείς. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση στο Ηνωμένο Βασίλειο από την UnHerd σε περίπου 10.000 άτομα έδειξε ότι περίπου το ένα τρίτο πιστεύει εκ των υστέρων ότι τα lockdown ήταν λάθος. Σε καμία από τις μεγάλες πρόσφατες εκλογές στη Δύση (π.χ. στην Αυστραλία, την Ολλανδία και τη Γερμανία, καθώς και στις ΗΠΑ και τη Σουηδία το 2022) δεν σάρωσε το τοπίο ένα κόμμα ξεκάθαρα κατά του lockdown ή ευρύτερα αντι-αυταρχικό. Ακόμη χειρότερα, τα κόμματα που τάχθηκαν ανοιχτά κατά των lockdown δεν κατάφεραν τίποτα, με μόνο τον DeSantis στη Φλόριντα να είναι η κύριος «νικητής», με μια πολιτική πλατφόρμα που ήταν πολύ ευρύτερη από το ζήτημα των lockdown απλά.
Ωστόσο, τα δύσπιστα μέσα ενημέρωσης αυξάνονται και τα κόμματα κατά της παγκοσμιοποίησης έχουν κερδίσει σε γενικές γραμμές στη Σουηδία, την Ιταλία και την Ουγγαρία, και είναι μεγάλα και διερύνονται στη Γαλλία και αλλού. Ο Joe Rogan έχει πάνω από 10 εκατομμύρια οπαδούς στο Twitter και ο Jordan Peterson 4 εκατομμύρια.
Η ίδια η ΕΕ δημοσιεύει με περηφάνια πώς εκατομμύρια πολίτες έχουν λογοκριθεί λόγω των ανεπιθύμητων απόψεών τους για τον κορωνοϊό και τα εμβόλια, που σημαίνει ότι η «πλευρά μας» περιλαμβάνει εκατομμύρια άτομα.
Επιπλέον, οι ενισχυτικές δόσεις του εμβολίου κατά του Covid απορρίπτονται πλέον από τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού: το Ευρωπαϊκό CDC αναφέρει ότι λιγότερο από το 2% του πληθυσμού έχει λάβει την τρίτη ενισχυτική δόση (σε σύγκριση με πάνω από 50% για την πρώτη ενισχυτική), αφήνοντας τις κυβερνήσεις με εκατομμύρια άχρηστων δόσεων, που δεν μπόρεσαν να εκφοβίσουν τους πληθυσμούς τους ώστε να τα πάρουν, αν και όχι λόγω έλλειψης προσπάθειας.
Η σιωπηρή εμπιστοσύνη στην εξουσία και η απήχηση της εξουσίας στους οπαδούς της «Επιστήμης» έχει προφανώς συρρικνωθεί. Ομοίως, η υψηλή εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις, τον κρατικό μηχανισμό και τα πολιτικά κόμματα στη Δύση σήμερα αναφέρεται τυπικά μόνο από περίπου το 30-50% των ανθρώπων, αν και το ποσοστό που πραγματικά αποσυνδέεται από τους καθιερωμένους δυτικούς θεσμούς είναι πολύ χαμηλότερο. Η επιλογή της εκπαίδευσης κατ’ οίκον στις ΗΠΑ, αναμφισβήτητα ένας δείκτης σκληροπυρηνικής αποσύνδεσης, γίνεται μόνο από το 4% περίπου του πληθυσμού και πολύ λιγότερο σε άλλες δυτικές χώρες.
Κάποιος βαθμός υποστήριξης για τις αντικαθεστωτικές φωνές της λογικής παρέχεται από πάνω από το 90% του πληθυσμού, αν προσμετρηθούν όλοι όσοι δεν εμπιστεύονται πλέον τις ενισχυτικές δόσεις. Ωστόσο, θα τοποθετούσαμε το ποσοστό των ανθρώπων που είναι πραγματικά στο πλευρό του Διαφωτισμού και βλέπουν την κάστα των παγκοσμιοποιητών ως εχθρό, σε όχι περισσότερο από το 10% του δυτικού πληθυσμού.
Σε χώρες εκτός της Δύσης, η αντίδραση κατά των δυτικών ελίτ είναι πολύ ευρύτερη και περιλαμβάνει κυβερνήσεις, αφού όπως σημειώθηκε παραπάνω, η απόπειρα πραξικοπήματος αυτών των ελίτ έχει εκτεθεί πλήρως σε πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού και των κυβερνήσεων.
Δεν γνωρίζουμε μια ιστορική κατάσταση όπως αυτή, όπου μια ολόκληρη ελίτ σε ένα μέρος του κόσμου φαίνεται να συνωμοτεί εναντίον των δικών της πληθυσμών από ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των ίδιων πληθυσμών, μαζί με μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου. Είναι εξωφρενικό.
Ο μόνος λόγος που η τάξη των παγκοσμιοποιητών δεν έχει ακόμη ανατραπεί είναι, κατά τη γνώμη μας, ότι στην ουσία ελέγχουν τα περισσότερα χρήματα, τα όπλα και τα μέσα ενημέρωσης, και κατέχουν τα μεγάλα πολιτικά κόμματα.
Επειδή έχουν ήδη αποκαλυφθεί σε μια αρκετά μεγάλη μειοψηφία, η τάξη της παγκοσμιοποίησης πρέπει να διατηρήσει την πίεση των μέσων ενημέρωσης με την πάροδο του χρόνου και σε όλες τις χώρες, ώστε να διατηρήσει την πλειονότητα. Αν χάσουν τον έλεγχο για λίγους μόνο μήνες ή σε λίγα σημεία, έχουν τελειώσει.
Πόσο εξαντλητικό! Ενώ η τάξη της παγκοσμιοποίησης πρέπει να διατηρήσει ανέπαφη την κυριαρχία του πλήρους φάσματος για χρόνια, η πλευρά μας χρειάζεται μόνο να ξεπροβάλλει μέσα από τις ρωγμές του αφηγήματος, όπου εμφανίζονται. Ούτε οι παγκοσμιοποιητές μπορούν να ξαναβάλουν πίσω στο κουτί αυτούς που ξέφυγαν από την προπαγάνδα τους: όπως η έκθεση σε ανοσοποιήσεις κατά του Covid, το να βλέπεις το αληθινό πρόσωπο του εχθρού σου επίσης εμβολιάζει. Μόλις δεις τι συμβαίνει, δεν μπορείς να το ξε-δεις.
3. Η βλάβη που προξένησαν τα εμβόλια δεν μπορεί να αναιρεθεί
Πάνω από 14 δισεκατομμύρια εμβόλια κατά του Covid έχουν χορηγηθεί παγκοσμίως. Είναι πλέον ολοένα και πιο σαφές ότι αυτές οι ενέσεις ήταν επιζήμιες για τη δημόσια υγεία, με την αποποίηση ευθύνης που η ίδια η Pfizer θέτει στο τραπέζι, κάνoντας αναφορά σε δεκάδες δυσμενείς επιπτώσεις . Οι μακροπρόθεσμες παρενέργειες στους καρκίνους και στο ανοσοποιητικό σύστημα είναι ολοένα και πιο σαφείς, ενώ η εικόνα πολλών νεαρών ανδρών που πέφτουν νεκροί στα γήπεδα από καρδιακή προσβολή μετά τη λήψη των εμβολίων είναι οπτικά δραματική.
Από στρατηγική άποψη, ίσως το χειρότερο λάθος που έκανε η κάστα της παγκοσμιοποίησης – ακόμα χειρότερο από το να αναγκάσει τα παιδιά να κάνουν επικίνδυνες ενέσεις που ποτέ δεν χρειάζονταν – ήταν το να επιβάλει τις ενέσεις σε γόνιμες γυναίκες. Φαίνεται πλέον εύλογο ότι τα εμβόλια έχουν κοστίσει περίπου στο 10% των γυναικών, που κανονικά θα είχαν ένα υγιές παιδί, το μωρό τους .
Αυτός ο αριθμός είναι η πτώση των ποσοστών γεννήσεων που έχουμε δει στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σουηδία και τη Γερμανία – χώρες που πόνταραν πολύ στον μαζικό εμβολιασμό – ξεκινώντας 9 μήνες μετά την κυκλοφορία του εμβολίου σε γόνιμες ηλικιακές ομάδες.
Η αιτιότητα είναι δύσκολο να αποδειχθεί και η διαφανής δημόσια έρευνα σε πολλές χώρες απουσιάζει, για προφανείς πολιτικούς λόγους, αλλά τα δεδομένα είναι έντονα ενδεικτικά και υπάρχουν εύλογοι βιολογικοί μηχανισμοί για τη σύνδεση μεταξύ των εμβολίων και της απώλειας εγκυμοσύνης. Αναγάγετε αυτές τις επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι πολύ πιθανό τα εμβόλια κατά του Covid να έχουν κοστίσει σε πάνω από 10 εκατομμύρια γυναίκες τα μωρά τους.
Για τέτοιου είδους επιπτώσεις είχαν υπάρξει προειδοποιήσεις από πολύ νωρίς σε επιστημονικές εργασίες που αρχικά αποσιωπήθηκαν, αλλά τελικά δημοσιεύτηκαν. Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση αυτών των επιπτώσεων είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την απροθυμία του πληθυσμού να πάρει άλλη μια δόση, μια σιωπηρή παραδοχή ότι γνωρίζει πως έχει εξαπατηθεί. Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι τα εμβόλια τους έχουν κοστίσει μωρά, φίλους και μέλη της οικογένειάς τους, και ότι το δηλητήριο παραμένει στον οργανισμό τους προκαλώντας συνεχή βλάβη.
Αυτό είναι ακριβώς το είδος της βλάβης που οδηγεί σε έντονη δυσαρέσκεια, ακόμα κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν να αποστρέψουν την σκέψη τους από αυτήν, ντροπιασμένοι που εξαπατήθηκαν. Η συνεχιζόμενη φύση της βλάβης και του τραύματος των χαμένων μωρών ταιριάζει ακόμη και με την πολιτικά «ορθή» κουλτούρα της θυματοποίησης. Υποθάλπει μνησικακίες και την ανάγκη για εκδίκηση. Η τάξη των παγκοσμιοποιητών δεν έχει πού να κρυφτεί από την εμπλοκή της, με μεγάλο μέρος του πλούτου της να διακυβεύεται. Η άπλετη τεκμηρίωση ότι οι μεγάλες φαρμακευτικές και οι μεγάλες ψηφιακές εταιρείες προώθησαν αυτά τα εμβόλια σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί πλούσιοι άνθρωποι από τους οποίους μπορούν να ζητήσουν αποζημίωση στο μέλλον.
Ακόμη και 5 ή 10 χρόνια μετά, το δράμα των εμβολίων θα είναι μια εξαιρετικά δυνατή ιστορία, με την οποία θα ατσαλώνεται ο πληθυσμός. Για το λόγο αυτό, το ζήτημα είναι πολύ πιθανό να διαρρήξει τις τάξεις των παγκοσμιοποιητών. Είναι το Βατερλό τους.
Μόλις σπάσουν, πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα στραφεί εναντίον τους μαζικά. Αναμένουμε δίκες για προδοσία και χειρότερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ελίτ προσπαθούν να κρατήσουν τις τάξεις τους κλειστές και την προπαγάνδα πλήρη: εάν χάσουν τον έλεγχο του κυρίαρχου αφηγήματος, πιθανότατα θα καταλήξουν στη φυλακή, ή κάτι ακόμα χειρότερο. Η πιθανότητα ενός νέου «Τρόμου» —η περίοδος στις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης όταν ο απλός λαός απλά εκτέλεσε μεγάλο μέρος της αριστοκρατίας του— δεν είναι απίθανη. Δεν πιστεύουμε ότι αυτή είναι μια επιθυμητή πορεία, γιατί από τη στιγμή που εμφανίζεται αυτού του είδους η λαγνεία για εκδίκηση δεν σταματά εύκολα, αλλά πιστεύουμε ότι είναι η περιοχή προς την οποία οδεύουμε τώρα.
Η αντίσταση έχει ένα φλεγόμενο ξίφος με το οποίο μπορεί να πολεμήσει τις ελίτ: τα θύματα της κυκλοφορίας των εμβολίων, και ιδιαίτερα τα παιδιά και τις έγκυες γυναίκες μας. Είναι ένα ξίφος με το οποίο ζητάμε αποζημίωση και δικαιοσύνη.
4. Η τάξη των ελίτ διαλύεται καθώς το πλοίο βυθίζεται
Η διατήρηση ενός συνασπισμού δισεκατομμυριούχων, κορυφαίων κυβερνητικών γραφειοκρατών, κορυφαίων πολιτικών, μεγιστάνων των μέσων ενημέρωσης και μεγάλων εταιρειών είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οπορτουνιστές που δεν θα θέλουν να βυθιστούν μαζί με το πλοίο. Συνασπισμοί τέτοιου μεγέθους αναπόφευκτα διαλύονται όταν βρίσκονται υπό πίεση.
Η νέα τάξη της παγκοσμιοποίησης παρέμεινε συνεκτική τα τελευταία τρία χρόνια, επειδή υπήρχαν ακόμη αρκετά για να κλέψουν από τον γενικό πληθυσμό. Ωστόσο, τώρα τα θύματά τους γίνονται όλο και πιο δυσεύρετα και φτωχότερα. Σύντομα οι παγκοσμιοποιητές θα ξεμείνουν από άλλους ανθρώπους για να ληστέψουν, οπότε και θα στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου.
Κατά την άποψή μας, ο φόβος τους ότι θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη είναι μια σημαντική δύναμη που οδηγεί τις ελίτ να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τον δυτικό πολιτισμό και να αποδυναμώσουν τον πληθυσμό του. Μια τέτοια καταστροφή είναι τελικά μόνο προς όφελος των εχθρών της Δύσης, και τελικά μειώνει το μέγεθος της πίτας που μπορούν να αρπάξουν οι ελίτ για τον εαυτό τους, επιταχύνοντας τον κατακερματισμό τους.
Είδαμε ήδη τον Έλον Μασκ να διαφοροποιείται από τη λέσχη των δισεκατομμυριούχων του Νταβός, αναζητώντας πολιτική προστασία στον Ρεπουμπλικανό πολιτικό Ρον Ντε Σάντις. Αυτή τη στιγμή ο Έλον μοιάζει να περιορίζεται και να τιμωρείται για το θράσος του, από την τάξη των παγκοσμιοποιητών, αλλά τώρα αποτελεί μια ηγετική μορφή για έναν ανταγωνιστικό συνασπισμό υπερπλούσιων. Δεν χρειάζεσαι και τόσες πολλές αποσκιρτήσεις για να τσακίσεις ένα πραξικόπημα.
Έχουμε ήδη δει περιοχές να αποσχίζονται, που σημαίνει ότι υπήρξαν ρωγμές στο δίκτυο των πολιτικών ελίτ που οργανώνουν το πραξικόπημα. Πρώτα η Φλόριντα, μετά το Τέξας, μετά η Μαδρίτη, μετά η Αλμπέρτα, μετά η νίκη ενός κόμματος κατά των εμβολίων και κατά της πολιτικής «ορθότητας» στην Ιταλία. Οι ειλικρινείς χριστιανοί και άλλες θρησκευτικές ομάδες έχουν αναγνωρίσει τον κίνδυνο και η ηγεσία τους αρχίζει να αντιστέκεται. Τα κόμματα της αντίστασης και οι ιστότοποι της αντίστασης αυξάνονται σε όλη την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, ακόμη και την Αυστραλία .
Είναι αλήθεια ότι οι ελίτ πιέζουν, φυλακίζουν εναλλακτικούς χρήστες μέσων ενημέρωσης, επιλέγουν την κυρίαρχη θρησκεία, κλείνουν ακόμη και ανταγωνιστικά πολιτικά κόμματα (ένας νόμος συζητείται τώρα στο ολλανδικό κοινοβούλιο για να καταστεί δυνατή η απαγόρευση πολιτικών κομμάτων). Όλα αυτά τους βοηθούν να σφραγίσουν τις μεγάλες ρωγμές προς το παρόν, αλλά δείχνουν επίσης τις σκοπιμότητές τους και αυξάνουν το βάρος του ελέγχου τους. Οι υψηλές απαιτήσεις επιτήρησης και ελέγχου δημιουργούν αδύναμες, φτωχές χώρες.
Οι πολίτες υποφέρουν, και γίνονται σταδιακά όλο και πιο δυσαρεστημένοι. Ο πληθωρισμός, η πιθανή επερχόμενη ταπείνωση για τη Δύση στην Ουκρανία, η πτώση του βιοτικού επιπέδου για την πλειονότητα των ανθρώπων, ένα σύστημα δημόσιας υγείας προσανατολισμένο στον κορωνοϊό, με χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες, ένα χαμηλής ποιότητας κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα που βγάζει ανεπαρκώς μορφωμένα, τραυματισμένα παιδιά, μια στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, και διαπερατά σύνορα μέσω των οποίων εισέρχονται ανεξέλεγκτα ρεύματα μεταναστών, όλα υπονομεύουν τη νομιμότητα των δυτικών κυβερνήσεων.
Σε απάντηση, στις ευρωεκλογές βλέπουμε την άνοδο των κομμάτων της αντιπολίτευσης που υπόσχονται ανοιχτά να πολεμήσουν ενάντια στους παγκοσμιοποιητές. Οι Σουηδοί εθνικιστές κέρδισαν τις πρόσφατες εκλογές. Τα γερμανικά κόμματα της αντιπολίτευσης είναι όλο και πιο θορυβώδη.
Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα ρήγματα κατά μήκος των οποίων τα παγκοσμιοποιητικά δίκτυα μπορούν να σπάσουν. Η Γερμανία θα μπορούσε να απομακρυνθεί από το παγκοσμιοποιητικό πραξικόπημα εάν ο πληθυσμός της μπορούσε να πειστεί ότι οι Αμερικανοί επιτέθηκαν στον αγωγό φυσικού αερίου τους. Η Ιταλία μπορεί να σπάσει το «μέτωπο» λόγω της στάσης της προς την Κίνα, ή για το ζήτημα των ορίων της ΕΕ στο κρατικό της χρέος. Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι μπορεί να ξαναβρούν τον αληθινά βαθύ πατριωτισμό τους ως απάντηση στην πολιτιστική επίθεση των πολιτικά «ορθών» νεομαρξιστών από τις ΗΠΑ. Οι χώρες που έχουν απεγνωσμένη ανάγκη από φορολογικά έσοδα ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τους δισεκατομμυριούχους που φοροδιαφεύγουν.
Όταν οι χώρες πλησιάζουν στο να ραγίσουν, βλέπεις τους αρουραίους να εγκαταλείπουν το πλοίο: η συνωμοτική λέσχη των ελίτ καταρρέει, καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να σωθούν αλλάζοντας στρατόπεδο.
Το έξυπνο χρήμα κινείται πρώτα και η πρώτη κίνηση των αρουραίων που σκέφτονται να αλλάξουν πλευρά είναι να σταματήσουν να υποστηρίζουν ανοιχτά τους παλιούς συντρόφους τους. Για να δείτε λοιπόν ποιος διαβάζει τα σημεία των καιρών, απλά κοιτάξτε τους δυτικούς ηγέτες που έχουν σταματήσει να πηγαίνουν στο Νταβός.
5. Η παγκοσμιοποίηση δεν προσφέρει ελπίδα
Το μεγαλύτερο ζήτημα που καθιστά αναπόφευκτη την κατάρρευση του δυτικού αυτού πραξικοπήματος είναι πως είναι τόσο απελπιστικά αναποτελεσματικό και άψυχο. Δεν έχει ένα θετικό αφήγημα, παρά μόνο ένα αφήγημα δυστυχίας. Οι άνθρωποι καλούνται να δουν τους εαυτούς τους ως φορείς ιών, και την κατανάλωσή τους ως καταστροφή του πλανήτη. Το 90% των ανθρώπων ανακηρύσσονται ένοχοι λόγω του χρώματος του δέρματος ή του φύλου τους (σ.σ. λευκοί/ές και άνδρες). Τι άχαρο σκοτάδι. Τι βαρεμάρα.
Συγκρίνετέ το με τη «δική μας» ιστορία. Θέλουμε οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι να απολαμβάνουν τα ταξίδια, την κοινωνική ζωή, την ευτυχία, την ανθρώπινη επαφή, τη μουσική, τη ζωντανή αφήγηση, την αισιοδοξία, την αυτοπεποίθηση και την πρόοδο. Πώς είναι δυνατόν να χάσουμε;
Η ομάδα των λογικών φωνών μπορεί να μην έχει τα όπλα, τα υπουργεία, τα πολλά χρήματα, τους στρατούς ή τα μεγάφωνα των μέσων ενημέρωσης. Μεγάλα τμήματα της νεολαίας μας έχουν υποστεί μια επιτυχή πλύση εγκεφάλου. Ο εχθρός μπορεί να καταρρίψει οποιονδήποτε από εμάς με ψευδείς προφάσεις όποτε το θελήσει.
Η κάστα της παγκοσμιοποίησης θα συνεχίσει να κατακαίει τη Δύση, για να αποτρέψει τη δική της κατάρρευση. Αλλά ενώ καίνε το ίδιο τους το σπίτι, εμείς προσφέρουμε ελπίδα και χαρά. Έχουμε αυτοπεποίθηση, πάθος και την τεράστια κληρονομιά του πρώτου Διαφωτισμού. Συν τοις άλλοις, έχουμε και τον Νόβακ Τζόκοβιτς.
Μπορεί να μας πάρει χρόνια για να τους νικήσουμε, αλλά η κάστα της παγκοσμιοποίησης δεν έχει ελπίδες.
